[go: nahoru, domu]

Przejdź do zawartości

Stanisław Tołłoczko: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Paweł Ziemian BOT (dyskusja | edycje)
m zamieniam magiczny ISBN na szablon
Wsuwka (dyskusja | edycje)
Bibliografia: linki zewnętrzne
Linia 37: Linia 37:
* {{Cytuj książkę | autor = [[Jan Draus]] | tytuł = Uniwersytet Jana Kazimierza we Lwowie 1918-1946. Portret kresowej uczelni | wydawca = [[Księgarnia Akademicka]] | miejsce = Kraków | data = 2007 | strony = 36 | isbn = 978-83-7188-964-6}}
* {{Cytuj książkę | autor = [[Jan Draus]] | tytuł = Uniwersytet Jana Kazimierza we Lwowie 1918-1946. Portret kresowej uczelni | wydawca = [[Księgarnia Akademicka]] | miejsce = Kraków | data = 2007 | strony = 36 | isbn = 978-83-7188-964-6}}


== Linki zewnętrzne ==

* [https://polona.pl/search/?filters=creator:%22To%C5%82%C5%82oczko,_Stanis%C5%82aw_(1868--1935)%22,public:1 Prace Stanisława Tołłoczko] w serwisie [https://polona.pl Polona.pl]
{{Kontrola autorytatywna}}
{{Kontrola autorytatywna}}



Wersja z 11:48, 4 wrz 2019

Stanisław Tołłoczko
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

22 sierpnia 1868
Czelejów

Data i miejsce śmierci

5 marca 1935
Lwów

Zawód, zajęcie

chemik

Narodowość

 Polska

Uczelnia

Uniwersytet Jana Kazimierza we Lwowie

Wyznanie

rzymsko-katolickie

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski

Stanisław Tołłoczko (ur. 22 sierpnia 1868 w Czelejowie koło Brześcia, zm. 5 marca 1935 we Lwowie) – polski chemik, profesor.

Życiorys

Syn Jana Tołłoczko i Karoliny z Jaskłowskich. Jego ojciec brał udział w powstaniu styczniowym w 1863 za co został przez Rosjan zesłany na Sybir, a majątek Rakowica koło Brześcia miał być skonfiskowany[1]. Stanisław w 1893 ukończył Cesarski Uniwersytet Warszawski z tytułem kandydata nauk przyrodniczych. W 1896 uzyskał tytuł naukowy doktora filozofii na Uniwersytecie w Getyndze. Został asystentem na Uniwersytecie Jagiellońskim, gdzie w 1901 habilitował się uzyskując tytuł docenta chemii fizycznej. W 1905 powołany na profesora Uniwersytetu Lwowskiego, a w jego strukturze został kierownikiem Katedry Chemii Nieorganicznej, od 1918 do 1935 na przemianowanym Uniwersytecie Jana Kazimierza w ramach Wydziału Matematyczno-Przyrodniczego. Od 1914 do 1917 pełnił funkcję dziekana Wydziału Filozoficznego lwowskiego uniwersytetu.

W 1923 był wiceprezesem zarządu lwowskiego Polskiego Towarzystwa Chemicznego[2]. W 1935 wybrany na prezesa PTCh. Był kierownikiem I Instytutu Chemicznego Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie. Członek przybrany Towarzystwa Naukowego we Lwowie, członek czynny Towarzystwa Naukowego w Warszawie, w latach 1912–1913 prezes Polskiego Towarzystwa Przyrodników im. Kopernika. W latach 1908–1914 redaktor „Kosmosu”.

Zajmował się głównie kinetyką reakcji chemicznych. Wraz z Ludwikiem Brunerem był autorem wielokrotnie wznawianych podręczników chemii nieorganicznej (przy współpracy Wiktora Kemuli)[3] i organicznej[3] (wydania powojenne w opracowaniu Bogusława Bobrańskiego)[4][5].

Otrzymał Order Odrodzenia Polski.

Zmarł 5 marca 1935, a 7 marca odbył się jego pogrzeb. Pochowany w kaplicy w pobliżu majątku rodzinnego w Rakowicy (obecnie na terenie Białorusi)[1].

Przypisy

  1. a b Materiały do Dziejów Sztuki Sakralnej, Kościoły i klasztory rzymskokatolickie dawnego województwa brzeskolitewskiego, Część V, tom 1, MCK, Kraków 2013, ISBN 978-83-63463-10-6
  2. Memoriał. „Przemysł Chemiczny”. 7, s. 193, 1923. 
  3. a b Tołłoczko, Stanisław (1868-1935). Katalog Biblioteki Narodowej. [dostęp 2015-11-03].
  4. Chemia organiczna. Wyd. 7 dawnego podręcznika L. Brunera i St. Tołłoczki, uzup. i oprac. Bogusław Bobrański, PWN 1954. Katalog Biblioteki Narodowej. [dostęp 2015-11-03].
  5. Bogusław Bobrański, Stanisław Tołłoczko, Chemia organiczna. Na podst. wyd. 7 podręcznika L. Brunera i S. Tołłoczki uzup. przez B. Bobrańskiego, PWN 1957. Katalog Biblioteki Narodowej. [dostęp 2015-11-03].

Bibliografia

Linki zewnętrzne