Giovanni Battista Spinola (1681–1752)
| Kardynał biskup | |
| |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
6 lipca 1681 |
| Data i miejsce śmierci |
20 sierpnia 1752 |
| Prefekt Kongregacji ds. Kościelnych Immunitetów | |
| Okres sprawowania |
1741–1752 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Prezbiterat |
15 lutego 1728 |
| Sakra biskupia |
9 kwietnia 1752 |
| Kreacja kardynalska |
28 września 1733 |
| Kościół tytularny |
S. Cesareo in Palatio |
| Data konsekracji |
9 kwietnia 1752 |
|---|---|
| Konsekrator | |
| Współkonsekratorzy |
Giovanni Battista Spinola (ur. 6 lipca 1681 w Genui, zm. 20 sierpnia 1752 w Albano Laziale) – włoski kardynał
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się 6 lipca 1681 roku, jako jedno z siedmiorga dzieci Francesca Spinoli i Marii Negroni[1]. Początkowo pobierał nauki w Seminario Romano, a następnie studiował prawo kanoniczne, karne i cywilne na La Sapienzy, gdzie uzyskał doktorat[1]. W 1707 roku został kapelanem papieskim, gubernatorem Benewentu, a także zaprzyjaźnił się z Vincenzo Marią Orsinim[1]. W kwietniu 1726 roku przyjął święcenia diakonatu, a 15 lutego 1728 roku – prezbiteratu[2]. 28 września 1733 został kreowany kardynałem diakonem i otrzymał diakonię San Cesareo in Palatio[2]. Od tego momentu pełnił rolę legata w Bolonii, a od 1736 roku – wicelegata[1]. Uczestniczył w konklawe 1740, a w latach 1741–1752 był prefektem Kongregacji ds. Kościelnych Immunitetów[1]. 15 listopada 1751 został podniesiony do rangi kardynała biskupa i otrzymał diecezję Albano[2]. 9 kwietnia 1752 roku przyjął sakrę, lecz 20 sierpnia tego samego roku zmarł w Albano Laziale, w wyniku udaru[1].