[go: nahoru, domu]
Przejdź do zawartości

PKP Linia Hutnicza Szerokotorowa

To jest dobry artykuł
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z PKP LHS)
PKP Linia Hutnicza Szerokotorowa
Ilustracja
Państwo

 Polska

Adres

ul. Szczebrzeska 11
22-400 Zamość

Data założenia

1 grudnia 2000

Forma prawna

spółka z o.o.

Prezes

Zbigniew Tracichleb

Przewodniczący rady nadzorczej

Mirosław Antonowicz

Udziałowcy

PKP

Nr KRS

0000062888

Zatrudnienie

1263 (31 grudnia 2015)

Dane finansowe
Kapitał zakładowy

39 526 000,00 PLN

Położenie na mapie Zamościa
Mapa konturowa Zamościa, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Siedziba spółki”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po prawej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Siedziba spółki”
Położenie na mapie województwa lubelskiego
Mapa konturowa województwa lubelskiego, na dole nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Siedziba spółki”
Ziemia50°42′51″N 23°14′26″E/50,714167 23,240556
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa
Siedziba przedsiębiorstwa

PKP Linia Hutnicza Szerokotorowa (w skrócie PKP LHS, kolejowy identyfikator literowy – PKPLS) – polski przewoźnik kolejowy i zarządca infrastruktury linii kolejowej nr 65 z siedzibą w Zamościu.

Spółka powstała w 2000 w ramach reorganizacji struktur Polskich Kolei Państwowych, a 1 lipca 2001 rozpoczęła działalność. Przedsiębiorstwo oferuje towarowe przewozy kolejowe po zarządzanej linii i inne usługi związane z transportem ładunków. W 2015 przewoźnik w krajowym rynku przewozów towarowych osiągnął udział 4,30% według przewiezionej masy towarów (4. wynik w kraju) oraz 6,24% według wykonanej pracy przewozowej (3. wynik w kraju).

PKP LHS jest własnością PKP oraz wchodzi w skład Grupy PKP.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Geneza

[edytuj | edytuj kod]

Jesienią 1974 rozpoczęto projektowanie linii kolejowej mającej połączyć Hrubieszów z Hutą Katowice. 30 lipca 1975 rozpoczął działalność Zarząd Linii Hrubieszów – Huta Katowice (w budowie) utworzony w ramach Wschodniej Dyrekcji Okręgowej Kolei Państwowych w Lublinie, a na przełomie lata i jesieni tego samego roku rozpoczęto prace budowlane[1].

30 listopada 1979 cała linia została oficjalnie otwarta[1]. Nadano jej urzędową nazwę Linia Hutniczo-Siarkowa (LHS) i po rozpoczęciu jej eksploatacji została zlikwidowana jednolita dyrekcja podlegająca organizacyjnie Wschodniej DOKP. Zarząd nad linią przejęły wyodrębnione według podziału administracyjnego Wschodnia i Śląska DOKP, a w jej działaniach uczestniczyło kilka zakładów taboru, przewozów towarowych i pasażerskich oraz infrastruktury Polskich Kolei Państwowych odpowiednio na terytorium każdej z dyrekcji oraz obszarów działania każdego z tych zakładów[2].

Zakład Eksploatacji LHS

[edytuj | edytuj kod]

Na przełomie 1996 i 1997 w ramach struktur PKP rozpoczęto budowę jednolitego zakładu zajmującego się eksploatacją i utrzymaniem infrastruktury linii kolejowej nr 65 i decyzją kierownictwa Wschodniej DOKP powołano zespół pracowników z dawnych jednostek wykonawczych byłej dyrekcji LHS w Zamościu[2].

1 stycznia 1997 eksploatację linii rozpoczął Zakład Eksploatacji Linii Hutniczo-Siarkowej. Przejął on obiekty konieczne do użytkowania linii oraz operował w zakresie ruchowo-technicznym i handlowo-przewozowym na całej jej długości. Utrzymaniem infrastruktury linii kolejowej zajmowały się natomiast zakłady infrastruktury w Zamościu i Kielcach podległe Wschodniej DOKP[2].

1 maja 2000[1] wykonana dotychczas praca pozwoliła na powołanie jednostki PKP Zakład Eksploatacji Linii Hutniczo-Siarkowej, która zajmowała się kompleksową eksploatacją i utrzymaniem linii LHS[2].

PKP LHS

[edytuj | edytuj kod]

1 grudnia 2000 sporządzono założycielski akt notarialny[3] spółki prawa handlowego[2]. 12 maja 2001 przedsiębiorstwo otrzymało koncesję na wykonywanie kolejowych przewozów osób i rzeczy, a 29 czerwca 2001 na zarządzanie infrastrukturą linii kolejowej nr 65. 1 lipca 2001 PKP Zakład Eksploatacji Linii Hutniczo-Siarkowej przekształcono w spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością o nazwie PKP Linia Hutnicza Szerokotorowa (od 1994 linią nie transportowano siarki, dlatego słowo siarkowa zamieniono na szerokotorowa, by pozostawić historyczny skrót) i przedsiębiorstwo rozpoczęło działalność operacyjną[2]. 20 listopada 2001 zostało ono wpisane do Krajowego Rejestru Sądowego[3]. Jego siedziba mieści się przy ul. Szczebrzeskiej 11 w Zamościu[4].

Ustawa o transporcie kolejowym z 28 marca 2003 narzucała na przewoźników kolejowych obowiązek uzyskania licencji na wykonywanie kolejowych przewozów rzeczy i osób, a na zarządców infrastruktury obowiązek posiadania świadectw bezpieczeństwa. 27 lutego 2004 PKP LHS uzyskała licencję przewozową wydaną przez Urząd Transportu Kolejowego[3].

W 2004, zgodnie z wcześniej zaplanowaną restrukturyzacją PKP, przedsiębiorstwo miało zostać sprywatyzowane. Ministerstwo Infrastruktury rozpoczęło rozmowy o powołaniu polsko-rosyjsko-ukraińskiej spółki odpowiedzialnej za kolejowe przewozy towarów z Dalekiego Wschodu do terminalu Sławków Południowy LHS. Planowano utworzyć ją do końca I kwartału 2005 i strona polska miała do niej wnieść aportem infrastrukturę linii LHS[5]. Zatwierdzona 22 lutego 2005 przez Radę Ministrów „Strategia restrukturyzacji i prywatyzacji grupy PKP S.A.” zakładała sprzedaż spółki PKP LHS inwestorowi strategicznemu do 2007[6]. Ostatecznie prywatyzacja ta nie została przeprowadzona z uwagi na sprzeciw związków zawodowych[5].

W 2005, a następnie na przełomie 2008/2009, nastąpiło znaczne zmniejszenie przewozów, co było wynikiem ograniczenia pracy Huty Katowice i dekoniunktury na światowym runku stali. Spowodowało to konieczność dywersyfikacji pracy spółki i ograniczenie udziału rudy żelaza w masie przewozowej z ponad 60% w 2009 do 48% w I półroczu 2011[7].

22 grudnia 2006 spółka otrzymała od UTK świadectwo bezpieczeństwa dla zarządcy infrastruktury kolejowej i przewoźnika kolejowego[3].

We wrześniu 2007 przedsiębiorstwo podpisało z PKP Cargo umowę o współpracy w przewozach międzynarodowych[8].

Terminal Szczebrzeszyn LHS uruchomiony 1 grudnia 2008

19 sierpnia 2008 Agencja Rozwoju Przemysłu i Centrala Zaopatrzenia Hutnictwa oraz PKP i PKP LHS zawarły list intencyjny, w którym zadeklarowały chęć współpracy w zakresie intensyfikacji przewozów towarów, w szczególności pomiędzy Azją i Dalekim Wschodem a Europą przy wykorzystaniu linii LHS i Międzynarodowego Centrum Logistycznego[9]. 1 września spółka uruchomiła swoje przedstawicielstwo handlowe w Katowicach. Jego działalność jest skupiona na województwie śląskim, małopolskim i dolnośląskim. Świadczy ono kompleksową obsługę klientów i pozyskuje nowych kontrahentów[10]. 1 grudnia przedsiębiorstwo uruchomiło nowy, własny terminal przeładunkowy Szczebrzeszyn LHS[11].

W styczniu 2009 spółka otworzyła swoje przedstawicielstwo w Lublinie[12]. 2 czerwca została podpisana umowa z Russkaja Trojka na intermodalny przewóz kontenerów o wielkości 720 TEU[13], 8 czerwca podczas VII Międzynarodowego Dnia Spedytora w Odessie podpisano list intencyjny z ukraińskim spedytorem Plaske i kazachskimi kolejami Kazakstan temyr żoły zobowiązujący podmioty do rozpoczęcia rozmów i negocjacji w celu nawiązania współpracy przy przewozach wykorzystujących potencjał przedsiębiorstw[14], natomiast 12 czerwca zawarto umowę z Plaske świadczącym na rzecz PKP LHS usługi spedycyjne w zakresie przewozów towarów w imporcie, eksporcie i tranzycie przez państwa WNP[15].

W 2010 przedsiębiorstwo podpisało z ArcelorMittal Poland 5-letni kontrakt na przewóz 23 mln t rudy żelaza[2]. W połowie sierpnia tego samego roku, w związku z rozpoczęciem prywatyzacji spółek Grupy PKP, PKP przedstawiły propozycję zmian właścicielskich w PKP LHS polegających na włączeniu przedsiębiorstwa do grupy PKP Cargo[16]. Ministerstwo Infrastruktury natomiast, w ramach projektu „Programu działań dla rozwoju transportu kolejowego do roku 2015”, zaproponowało prywatyzację PKP LHS z jednoczesnym przejęciem przez Skarb Państwa linii kolejowej nr 65 i uczynienie przedsiębiorstwa jedynie zarządcą infrastruktury tej linii[17]. Pomysły te spotkały się ze sprzeciwami ze strony m.in. ekspertów branżowych[18], związków zawodowych[19][20] i posłów[21]. Pod koniec 2010 spółka podjęła działania w sprawie realizacji terminalu przeładunkowego na terenie zlikwidowanej cukrowni w Klemensowie[22], gdzie obecnie realizowane są przeładunki towarów masowych sypkich luzem, w sztukach i opakowaniach, w stałym oraz ciekłym stanie skupienia. 29 listopada LHS stała się udziałowcem przedsiębiorstwa Euroterminal Sławków[23]. 31 grudnia przedsiębiorstwo otrzymało od UTK na okres 5 lat autoryzację bezpieczeństwa dla zarządcy infrastruktury kolejowej oraz certyfikat bezpieczeństwa dla przewoźnika kolejowego[3].

Na początku 2011 poinformowano, że planowana fuzja PKP Cargo i PKP LHS nie jest już rozważana[24]. 3 marca spółka dołączyła do Railway Business Forum[25].

13 marca 2014 UTK nałożył na PKP LHS karę pieniężną za nieprawidłowości dotyczące oznakowania kontenera cysterny[26]. 7 lipca weszła w życie poprawka w prawie unijnym dotycząca oddzielenia roli przewoźnika od zarządcy infrastruktury[27] oraz rozpoczęto procedurę legislacyjną wersji projektu ustawy o zmianie ustawy o transporcie kolejowym i ustawy o publicznym transporcie zbiorowym. Związki zawodowe PKP LHS nie zgadzały się na podział spółki i napisały list otwarty do premier Ewy Kopacz[28], a także wysłały swoje stanowisko m.in. ministrom Januszowi Piechocińskiemu i Marii Wasiak[27].

Od 5 maja do 23 czerwca 2015 spółka testowała lokomotywę TE33A-9999. W ostatnim tygodniu testów pojazd poprowadził najdłuższy i najcięższy pociąg w historii przewoźnika, a także najdłuższy i najcięższy pociąg prowadzony jednym spalinowozem sześcioosiowym w Europie. Skład liczył 75 wagonów o łącznej długości 1107 m i masie brutto 6062 t[29].

Pod koniec kwietnia 2016 Parlament Europejski zdecydował o wyłączeniu PKP LHS z zapisu IV Pakietu Kolejowego, dzięki czemu przedsiębiorstwo będzie mogło zachować pełnione funkcje zarządcy infrastruktury i przewoźnika kolejowego[30].

Przedsiębiorstwo planuje realizację inwestycji, mających na celu poprawę przepustowości i zdolności przewozowych linii poprzez budowę nowych, długich mijanek oraz rozbudowę układów torowych na stacjach, automatyzację urządzeń srk, informatyzacje firmy, rozbudowę i modernizacje terminali i punktów przeładunkowych oraz kontynuację modernizacji lokomotyw. Prace te w I dekadzie XXI wieku pochłonęły ponad 800 mln zł pochodzących ze środków własnych, które przeznaczono m.in. na odbudowę mijanek zlikwidowanych w latach 80. XX wieku[7].

Działalność

[edytuj | edytuj kod]

PKP LHS zajmuje się:

  • zarządzaniem infrastrukturą zlokalizowaną wzdłuż linii kolejowej nr 65,
  • przewozem towarów,
  • świadczeniem usług dodatkowych związanych z transportem towarów[3].

Zarządzanie infrastrukturą

[edytuj | edytuj kod]
Budynki stacji Zamość Bortatycze LHS

PKP LHS jest zarządcą łącznie 525,830 km torów[31], z czego 394,650 km stanowi szerokotorowa linia kolejowa nr 65 biegnąca od przejścia granicznego w Hrubieszowie do Sławkowa przez terytoria województw lubelskiego, podkarpackiego, świętokrzyskiego, małopolskiego i śląskiego[32].

Przedsiębiorstwo realizuje inwestycje odtworzeniowe i rozwojowe infrastruktury oraz remonty mające na celu utrzymanie linii LHS w sprawności techniczno-eksploatacyjnej[33]. Spółka obsługuje 17 stacji i 27 posterunków ruchu[31].

Przewozy towarów

[edytuj | edytuj kod]
Przewóz ładunku przez PKP LHS

Przedsiębiorstwo świadczy obsługę w zakresie kolejowego przewozu towarów dla różnych gałęzi przemysłu i budownictwa:

Przewozy mogą być realizowane zarówno w całych składach, jak i w pojedynczych wagonach[34].

Usługi dodatkowe

[edytuj | edytuj kod]
Punkt przestawczy wózków na stacji Sędziszów LHS

Do usług dodatkowych świadczonych przez PKP LHS należy:

  • doradztwo spedycyjno-logistyczne[35],
  • przeładunek w terminalach i punktach przeładunkowych zlokalizowanych na linii LHS[36],
  • składowanie towarów w halach magazynowych oraz na utwardzonych placach oraz konfekcjonowanie, paletyzowanie i sortowanie ładunków,
  • obsługa celna podmiotów gospodarczych obracających towarem z zagranicą[37],
  • ustalanie masy przesyłek na wagach elektronicznych,
  • przestawianie wagonów z toru szerokiego na tor normalny i odwrotnie,
  • podstawianie wagonów na bocznice i inne punkty ładunkowe,
  • prace manewrowe,
  • dzierżawa infrastruktury,
  • toczenie obręczy zestawów kołowych lokomotyw szeroko- i normalnotorowych,
  • prace na zapadni trakcyjnej[38].

Tabor

[edytuj | edytuj kod]
ST44 odstawione na stacji Zamość Bortatycze LHS
ST44Ks w dwóch schematach malowania
Dwie lokomotywy pociągowe serii ST40s
Lokomotywa manewrowa 16D
Lokomotywy PKP LHS
Seria lub typ Liczba Moc znamionowa Rozstaw szyn Wykorzystanie
ST44Ko 32 1470 kW 2000 KM 1520 mm lokomotywa pociągowa [39][40]
ST44Bf 2 2240 kW 3000 KM 1520 mm lokomotywa pociągowa [39][41]
ST40s 27 2133 kW 2900 KM 1520 mm lokomotywa pociągowa [42]
SM48 7 882 kW 1200 KM 1520 mm lokomotywa manewrowa [39][43]
16D 7 1550 kW 2108 KM 1520 mm / 1435 mm lokomotywa manewrowa [39][44][43]
SM30 1 257 kW 350 KM 1435 mm lokomotywa manewrowa [39][45]
SM32 1 257 kW 350 KM 1435 mm lokomotywa manewrowa [39][46]

Na potrzeby uruchomionej 15 grudnia 1979 linii LHS w latach 1977–1980 dostarczono łącznie 68 spalinowozów trakcyjnych serii ST44, natomiast w latach 1978–1980 i 1983–1985 łącznie 24 spalinowozy manewrowe serii SM48[47].

W 2001, w chwili rozpoczęcia działalności przez spółkę PKP LHS, posiadała ona 60 czynnych lokomotyw spalinowych – 50 sztuk ST44 i 8 sztuk SM48 na tor szeroki oraz 2 lokomotywy manewrowe na tor normalny. Ponadto odstawionych było kolejnych 9 egzemplarzy ST44[48], które skreślono z inwentarza w 1999 jeszcze za czasów PKP[47].

W 2003 lokomotywy ST44 o numerach 2060 i 2067 skreślone z inwentarza 30 września 1999 przekazano zakładom Bumar-Fablok. Na początku 2004 podpisano z nimi umowę na modernizację tych spalinowozów, która została ukończona 18 marca 2005[47]. W ramach naprawy wykonanej według dokumentacji autorstwa IPS „Tabor” pojazdy oznaczone jako ST44-3001 i 3002 otrzymały m.in. nowy zespół napędowy z silnikiem Caterpillar oraz nowy układ podgrzewania silnika, nowe napędy urządzeń pomocniczych, urządzenia przeciwpożarowe i obwody pneumatyczne[41]. Na początku 2015 PKP LHS wystawiła je na sprzedaż[49], ale ostatecznie lokomotywy nie zmieniły właściciela.

Od 2006 spółka eksploatuje spalinowóz 401Da-254 oznaczony jako SM32-001, który wykonuje prace manewrowe na stacji Sędziszów LHS[46]. W taborze przewoźnika znajduje się również lokomotywa SM30-765[50] wykorzystywana do manewrów na stacji Zamość Bortatycze LHS[39].

W 2006 PKP LHS opracowała strategię odnowy parku lokomotyw i w latach 2007–2011 zrealizowano projekt modernizacji spalinowozów serii ST44. Pesa Bydgoszcz w 32 egzemplarzach podczas naprawy głównej wymieniła silnik dwusuwowy 14D40 o mocy 2000 KM na silnik czterosuwowy 12CzN26/26 o tej samej mocy, ale spełniający wymogi ochrony środowiska i emisji hałasu. Newag natomiast przebudował 17 sztuk na lokomotywy typu 311Da oznaczone serią ST40s. Wyposażono je w silnik GE Transportation typu GE7FDL 12 o mocy 2900 KM[48].

W grudniu 2011 spółka podpisała z Newagiem umowę na dostawę lokomotyw typu 16D, które są modernizacją SM48 z wykorzystaniem silnika CAT 3512C[48] o mocy 2108 KM[43]. Lokomotywy te są dostosowane zarówno do szerokiego, jak i normalnego toru[39]. Do 2013 dostarczono 7 sztuk 16D[44].

W 2012, w związku z wejściem w życie nowych wymagań w zakresie ochrony środowiska dotyczących emisji[48], odstawiono 10 lokomotyw ST44 z pierwszych dostaw, które były wyposażone w stary silnik dwusuwowy[39]. W latach 2012–2013 pojazdy miały przejść modernizację[48], ale ostatecznie nie doszła ona do skutku.

26 lipca 2017 przedsiębiorstwo podpisało z Newagiem umowę na modernizację 10 spalinowozów serii ST44 do typu 311Da. Pojazdy mają zostać dostarczone w okresie od końca marca do końca grudnia 2018[51]. Pierwsza lokomotywa z tej dostawy dotarła na stację Zamość Bortatycze 6 marca 2018 roku[52]. Ostatnia została dostarczona 1 sierpnia 2018 roku[42].

PKP LHS posiadała 2012 w roku łącznie 77 lokomotyw – 61 spalinowozów liniowych na tor szeroki, w tym 10 odstawionych, a także 16 spalinowozów manewrowych, z czego 7 tylko na tor szeroki, 2 tylko na tor normalny i 7 na obydwa rozstawy szyn[39].

Na tabor techniczny spółki składały się m.in. 2 wózki motorowe WM-15S zakupione w 2008 jako używane[53], 3 nowe ciągniki szynowe UCS-40.00 z 2012[54][55]. Przewoźnik posiadała również 95 wagonów – 38 sztuk wagonów hopper dozator, 1 węglarkę, 34 platformy, 13 wagonów krytych, 3 dumpcary i 6 szutrówek. Służyły one do przewozu materiałów do napraw i utrzymania torów oraz stanowią wyposażenie pociągów ratowniczych, zespołów maszyn do robót torowych i żurawi. Przedsiębiorstwo nie posiada wagonów do przewozów towarów. Ich realizacja odbywa się w wagonach należących do kolei z państw WNP. Ponadto w posiadaniu spółki było 184 normalnotorowych i 66 szerokotorowych wózków wagonowych, które w Punkcie Komunikacji Przestawczej Wagonów na stacji Sędziszów LHS są użytkowane do bezprzeładunkowej komunikacji przestawczej między torami szerokimi i normalnymi[39].

Tabor eksploatowany przez PKP LHS jest oznaczany identyfikatorem literowym PKPLS[56].

Struktura udziałów i przynależność

[edytuj | edytuj kod]

Właścicielem 100% udziałów przedsiębiorstwa są Polskie Koleje Państwowe[57]. Kapitał zakładowy spółki wynosi 39 526 000 zł[4].

Spółka PKP LHS należy do Grupy PKP[58] oraz jest członkiem Związku Pracodawców Kolejowych[59] i Railway Business Forum[25].

Wyniki finansowe i przewozowe

[edytuj | edytuj kod]

Zysk netto spółki w 2002 wyniósł 4,26 mln zł. W kolejnych dwóch latach osiągnął on wartość ponad 20 mln zł, natomiast w 2005 wynik finansowy przedsiębiorstwa ukształtował się na poziomie poniżej tej wartości. W 2006 odnotowano wartość ponad 60 mln zł, a rok później PKP LHS zarobiło ponad 40 mln zł. W latach 2008–2009 wartość zysku spółki ponownie była zbliżona do 20 mln zł[2], a w latach 2010–2011 kształtowała się na poziomie 25–30 mln zł[60]. W 2012 przedsiębiorstwo zarobiło ponad 35 mln zł[39], a w latach 2013–2015 rekordowe wartości około 75 mln zł[61][62][63].

Transport rudy żelaza na linii LHS

W 2001 spółka PKP LHS przewiozła 4,39 mln ton towarów, z czego 3,81 mln ton stanowiła ruda żelaza. W 2002 wartości te ukształtowały się na podobnym poziomie, a w 2003 wyniosły odpowiednio 6,12 i 1,25 mln ton. W 2004 przedsiębiorstwo zanotowało rekordowe wówczas przewozy na poziomie 7,3 mln ton, po czym w następnym roku wartość ta powróciła do poziomu z początków funkcjonowania spółki. W 2006 minimalnie pobity został rekord sprzed dwóch lat, a w 2007 przedsiębiorstwo po raz kolejny odnotowało rekord z wartością przewozów 8,6 mln ton. W następnym roku wartość ta nieznacznie spadła, po czym w 2009 osiągnęła poziom 5,49 mln ton, a ponadto przewozy rudy żelaza były po raz pierwszy mniejsze od przewozów pozostałych towarów[64]. W 2010 roczne przewozy ładunków zbliżyły się do wyniku z 2007[65], a w latach 2011–2013 osiągały wartość nieco powyżej 10 mln ton[60][39][66]. W 2014 przedsiębiorstwo PKP LHS przewiozło 10,67 mln ton towarów[67], rok później 1 mln ton mniej[68], a w 2016 niespełna 10 mln ton towarów[69].

Udział PKP LHS w krajowym rynku przewozów towarowych
Rok Przewieziona masa towarów Wykonana praca przewozowa
Udział w rynku Miejsce Udział w rynku Miejsce
2011 4,05% 5. 5,99% 5. [70]
2012 4,39% 5. 6,82% 3. [70]
2013 4,32% 4. 6,62% 4. [71]
2014 4,66% 3. 7,06% 3. [72]
2015 4,30% 4. 6,24% 3. [68]
2016 4,48% 4. 6,58% 3. [73]

W latach 2011–2015 udział spółki PKP LHS w krajowym rynku przewozów towarowych według przewiezionej masy towarów kształtował się na poziomie 4–5%, natomiast udział przewoźnika według wykonanej pracy przewozowej w tym samym przedziale czasowym wynosił od około 6 do około 7%[70][71][72][68]. Wyniki te pozwoliły przedsiębiorstwu uplasować się w 2015 na 4. miejscu według masy towarów i na 3. miejscu według pracy przewozowej[68]. Te same pozycje przewoźnik zajął również rok później[73].

Zatrudnienie

[edytuj | edytuj kod]

W 2004 PKP LHS zatrudniała 1186 pracowników[74]. W 2005 liczba ta nieznacznie zmalała[75], a rok później wzrosła do niespełna 1250[76]. W latach 2007–2011 liczba pracowników przedsiębiorstwa wahała się w granicach 1219–1270[8][53][65][60], natomiast 31 grudnia 2012 PKP LHS zanotowała rekordowe zatrudnienie wynoszące 1283 osób[39]. Na koniec 2013 pracę w spółce miało 1247 osób[61], rok później o 45 więcej[62], a w 2015 o 29 mniej względem roku poprzedniego[63].

Dyrektorzy i prezesi

[edytuj | edytuj kod]
Od Do Osoba Funkcja Przedsiębiorstwo
1 maja 2000 30 czerwca 2001 Piotr Juś dyrektor PKP Zakład Eksploatacji LHS [77][1][2][78]
1 lipca 2001 29 marca 2006 prezes PKP Linia Hutnicza Szerokotorowa
29 marca 2006 29 czerwca 2006 Benedykt Miszkin [78][79]
30 czerwca 2006 9 maja 2013 Zbigniew Tracichleb [80][81]
10 maja 2013 24 października 2014 Grażyna Kuś [81][82]
24 października 2014 13 stycznia 2016 Łukasz Górnicki [82][83]
13 stycznia 2016 Zbigniew Tracichleb [83][84]

Prezesem zarządu spółki od 13 stycznia 2016 jest Zbigniew Tracichleb[83][84], a przewodniczącym rady nadzorczej od 28 czerwca 2017 jest Mirosław Antonowicz[85][86].

Nagrody i wyróżnienia

[edytuj | edytuj kod]
  • 2004 – nagroda Lubelski Orzeł Biznesu w kategorii Lubelskie przedsiębiorstwo – Pracodawca roku – Duże przedsiębiorstwo przyznana przez Lubelski Związek Pracodawców i Konfederację Pracodawców Polskich[87].
  • 2005 – tytuł Gazela Biznesu przyznany przez Puls Biznesu[87].
  • 2006 – laureat plebiscytu Filary Polskiej Gospodarki organizowanego przez Puls Biznesu[87].
  • 2007 – wyróżnienie Perła Polskiej Gospodarki w kategorii Perły Duże przyznane przez Polish Market i Instytut Nauk Ekonomicznych PAN za konsekwentną realizację polityki i strategii przedsiębiorstwa oraz pozycję lidera wśród najbardziej dynamicznych i efektywnych przedsiębiorstw w Polsce[87].
  • 2007 – tytuł Sponsor Kultury Zamościa nadany przez prezydenta miasta Marcina Zamoyskiego za działalność wspierającą rozwój kultury[87].
  • 2008 – VIII miejsce w rankingu największych firm Lubelszczyzny Złota Setka organizowanym przez Dziennik Wschodni, VI miejsce w kategorii Najbardziej zyskowne firmy, V miejsce w kategorii Największy zysk brutto, VII miejsce w kategorii Najwięksi inwestorzy i I miejsce w kategorii Transport[87].
  • 2008 – laureat plebiscytu Filary Polskiej Gospodarki organizowanego przez Puls Biznesu[87].
  • 2009 – IV miejsce w regionie w rankingu Diamenty Forbesa za osiągnięte wyniki finansowe i wartość majątku[87].
  • 2009 – certyfikat Przejrzysta Firma przyznany przez Dun&Bradstreet za rzetelność w wywiązywaniu się z obowiązku publikacji sprawozdań finansowych[87].
  • 2009 – wyróżnienie Solidny Pracodawca w kategorii ogólnopolskiej za zasługi w zakresie zarządzania zasobami ludzkimi[87].
  • 2009 – wyróżnienie w kategorii Firma Duża – Promotor regionu za granicą w IV edycji programu promocji przedsiębiorstw Excellence w Biznesie organizowanym przez Lubelski Klub Biznesu[87].
  • 2010 – II miejsce w kategorii Transport kolejowy jako główne źródło przychodów w 2009 w rankingu polskich przedsiębiorstw branży TSL Mobile organizowanym przez Rzeczpospolitą[87].
  • 2010 – wyróżnienie w kategorii Firma Duża – Inwestor Regionalny w programie promocji przedsiębiorstw Excellence w Biznesie organizowanym przez Lubelski Klub Biznesu[87].
  • 2010 – X miejsce w rankingu największych firm Lubelszczyzny Złota Setka, VIII miejsce w kategorii Najbardziej zyskowne firmy, IX miejsce w kategorii Największa rentowność firmy, VIII miejsce w kategorii Najwięksi pracodawcy i V miejsce w kategorii Najwięksi inwestorzy[87].
  • 2010 – wyróżnienie Perła Polskiej Gospodarki w kategorii Perły Duże przyznane przez Polish Market i Instytut Nauk Ekonomicznych PAN za konsekwentną realizację polityki i strategii przedsiębiorstwa oraz pozycję lidera wśród najbardziej dynamicznych i najefektywniejszych przedsiębiorstw w Polsce[87].
  • 2011 – tytuł Odpowiedzialny Pracodawca – Lider HR przyznany przez magazyn Strefa Biznesu będący dodatkiem do Gazety Prawnej[87].
  • 2011 – laureat VI edycji programu promocji przedsiębiorstw Excellence w biznesie w kategorii Duża Firma[87].
  • 2011 – tytuł Sponsor Kultury Zamościa nadany przez prezydenta miasta za działalność na rzecz tworzenia materialnych warunków do rozwoju kultury[87].
  • 2011 – wyróżnienie Inwestor roku przyznane przez prezydenta Zamościa za przyczynianie się do zwiększenia potencjału gospodarczego miasta[87].
  • 2011 – nagroda Lubelski Orzeł Biznesu w kategorii Przedsiębiorstwo duże przyznana przez Lubelski Związek Pracodawców[87].
  • 2013 – tytuł Lidera Rynku w kategorii Firma w zakresie zarządzania infrastrukturą kolejową, kolejowych przewozów towarowych, usług logistycznych i przeładunkowych oraz wyróżnienie Euro Lider przyznane przez Kapitułę Europejskiego Konkursu Promocyjnego[87].
  • 2013 – wyróżnienie Rotary International przyznane przez Rotary Club Zamość za wsparcie akcji profilaktycznych szczepień przeciwko wirusowi HPV[87].
  • 2014 – nagroda Złoty Rydwan w kategorii Wybitne osiągnięcia w transporcie kolejowym za wkład w poszukiwaniu nowych rozwiązań praktycznych w zakresie kolejowego transportu ładunków[87].
  • 2014 – tytuł Sponsor Kultury Zamościa nadany przez prezydenta miasta za działalność na rzecz tworzenia materialnych warunków do rozwoju kultury[87].
  • 2015 – III miejsce w województwie lubelskim w rankingu Diamenty Forbesa w kategorii przedsiębiorstw o przychodach powyżej 250 mln zł[87].
  • 2015 – tytuł Sponsor Kultury Zamościa nadany przez prezydenta miasta za działalność na rzecz tworzenia materialnych warunków do rozwoju kultury[87].
  • 2015 – nagroda w konkursie Pracodawca – organizator pracy bezpiecznej organizowanym przez Państwową Inspekcję Pracy oraz wpisanie na Złotą Listę Pracodawców[88].
  • 2016 – tytuł laureata w I edycji konkursu Kultura bezpieczeństwa w transporcie kolejowym za nowatorskie rozwiązanie w trosce o bezpieczeństwo[87].
  • 2016 – tytuł Super Sponsora Kultury Zamościa nadany przez prezydenta miasta za zaangażowanie i wsparcie wydarzeń kulturalnych w 2016[87].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b c d Adam Mazur. 25 lat LHS. „Świat Kolei”. 5/2005, s. 14-21. Łódź: Emi-press. ISSN 1234-5962. (pol.). 
  2. ↑ a b c d e f g h i Łukasz Malinowski. 10 lat PKP LHS. „Rynek Kolejowy”. 7/2011, s. 8-11. Warszawa: Zespół Doradców Gospodarczych „TOR” Spółka z o.o.. ISSN 1644-1958. (pol.). 
  3. ↑ a b c d e f PKP Linia Hutnicza Szerokotorowa: Informacje ogólne. lhs.com.pl. [dostęp 2015-08-13]. (pol.).
  4. ↑ a b PKP Linia Hutnicza Szerokotorowa: Kontakt. lhs.com.pl. [dostęp 2017-04-15]. (pol.).
  5. ↑ a b Łukasz Malinowski. MCL Sławków. „Rynek Kolejowy”. 4/2006, s. 30-33. Warszawa: Zespół Doradców Gospodarczych „TOR” Spółka z o.o.. ISSN 1644-1958. (pol.). 
  6. ↑ Polskie Koleje Państwowe: Strategia restrukturyzacji i prywatyzacji grupy PKP S.A przyjęta przez Radę Ministrów w dniu 22 lutego 2005 r.. skk.alpha.pl, 2005-02-22. [dostęp 2015-08-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-08-17)]. (pol.).
  7. ↑ a b Kompletna usługa. „Infrastruktura Transportu”. 4/2011, s. 12. Katowice: Elamed. 
  8. ↑ a b Grupa PKP: Raport roczny 2007. pkpsa.pl. [dostęp 2015-08-17]. (pol.).
  9. ↑ PKP: Warszawa: Podpisanie podpisanie listu intencyjnego PKP LHS. inforail.pl, 2008-08-21. [dostęp 2015-08-17]. (pol.).
  10. ↑ PKP: Katowice: Przedstawicielstwo PKP LHS w mieście. inforail.pl, 2008-09-02. [dostęp 2015-08-17]. (pol.).
  11. ↑ PKP Linia Hutnicza Szerokotorowa: Terminal Przeładunkowy LHS w Szczebrzeszynie. lhs.com.pl, 2008-12-03. [dostęp 2015-08-18]. (pol.).
  12. ↑ Grupa PKP: Raport Roczny Grupy PKP 2009. lhs.com.pl. [dostęp 2015-08-18]. (pol.).
  13. ↑ PKP Linia Hutnicza Szerokotorowa: Przewozy kontenerowe Wschód – Zachód linią LHS. lhs.com.pl, 2009-06-02. [dostęp 2015-08-18]. (pol.).
  14. ↑ PKP Linia Hutnicza Szerokotorowa: List intencyjny PKP LHS, Plaske i Kazachskich Kolei. lhs.com.pl, 2009-09-10. [dostęp 2015-08-18]. (pol.).
  15. ↑ PKP Linia Hutnicza Szerokotorowa: Umowa z Plaske. lhs.com.pl, 2009-06-12. [dostęp 2015-08-18]. (pol.).
  16. ↑ mg: PKP LHS trafi do Grupy PKP Cargo?. rynek-kolejowy.pl, 2010-08-16. [dostęp 2015-08-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-08-23)]. (pol.).
  17. ↑ wś/mg: MI: Przejęcie PKP LHS przez PKP Cargo jednym ze scenariuszy. rynek-kolejowy.pl, 2010-08-16. [dostęp 2015-08-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-08-23)]. (pol.).
  18. ↑ mg: Węcławik: PKP LHS powinna pozostać osobnym podmiotem. rynek-kolejowy.pl, 2010-08-17. [dostęp 2015-08-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-08-23)]. (pol.).
  19. ↑ Rafał Jasiński: Lubelskie: Związkowcy z PKP LHS u samorządowców. rynek-kolejowy.pl, 2010-09-07. [dostęp 2015-08-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-09-15)]. (pol.).
  20. ↑ wś: Związkowcy przeciw włączeniu PKP LHS do PKP Cargo. rynek-kolejowy.pl, 2010-09-13. [dostęp 2015-08-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-09-16)]. (pol.).
  21. ↑ Rafał Jasiński: Posłowie interpelują ws. połączenia PKP LHS z PKP Cargo. rynek-kolejowy.pl, 2010-10-11. [dostęp 2015-08-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-11-02)]. (pol.).
  22. ↑ Joanna Nowicka: Niepewny los byłej cukrowni „Klemensów”. zamosc.naszemiasto.pl, 2010-12-13. [dostęp 2015-08-17]. (pol.).
  23. ↑ PKP Linia Hutnicza Szerokotorowa: PKP LHS udziałowcem w spółce „Euroterminal Sławków”. lhs.com.pl, 2010-12-07. [dostęp 2015-08-17]. (pol.).
  24. ↑ wś: Massel: Nie ma planów włączenia PKP LHS do PKP Cargo. rynek-kolejowy.pl, 2011-02-16. [dostęp 2015-08-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-02-21)]. (pol.).
  25. ↑ a b PKP Linia Hutnicza Szerokotorowa: PKP LHS członkiem RBF-u. lhs.com.pl, 2011-03-18. [dostęp 2015-08-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-08-17)]. (pol.).
  26. ↑ Urząd Transportu Kolejowego: Prezes UTK nałożył kary pieniężne za naruszenia w zakresie bezpieczeństwa przewozu towarów niebezpiecznych. utk.gov.pl, 2014-03-21. [dostęp 2015-08-17]. (pol.).
  27. ↑ a b NSZZ Solidarność: Związkowcy z PKP LHS nie zgadzają się na podział spółki. kurier-kolejowy.pl, 2014-10-22. [dostęp 2015-08-18]. (pol.).
  28. ↑ Związkowcy piszą list do premier Kopacz ws. PKP LHS. kurier-kolejowy.pl, 2014-09-17. [dostęp 2015-08-18]. (pol.).
  29. ↑ PKP Linia Hutnicza Szerokotorowa: PKP LHS rekordzistą. lhs.com.pl, 2015-06-25. [dostęp 2015-08-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-03-22)]. (pol.).
  30. ↑ Łukasz Kuś: PKP SKM i PKP LHS wyłączone z zapisu IV Pakietu Kolejowego. rynek-kolejowy.pl, 2016-04-28. [dostęp 2016-04-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-28)]. (pol.).
  31. ↑ a b Urząd Transportu Kolejowego: Autoryzacja bezpieczeństwa PL2120100004. utk.gov.pl, 2010-12-31. [dostęp 2015-08-17]. (pol.).
  32. ↑ PKP Linia Hutnicza Szerokotorowa: Co to jest linia LHS?. lhs.com.pl. [dostęp 2015-08-17]. (pol.).
  33. ↑ PKP Linia Hutnicza Szerokotorowa: Kim jesteśmy?. lhs.com.pl. [dostęp 2015-08-17]. (pol.).
  34. ↑ a b PKP Linia Hutnicza Szerokotorowa: Przewozy. lhs.com.pl. [dostęp 2015-08-17]. (pol.).
  35. ↑ PKP Linia Hutnicza Szerokotorowa: Spedycja. lhs.com.pl. [dostęp 2015-08-17]. (pol.).
  36. ↑ PKP Linia Hutnicza Szerokotorowa: Przeładunki. lhs.com.pl. [dostęp 2015-08-17]. (pol.).
  37. ↑ PKP Linia Hutnicza Szerokotorowa: Obsługa celna. lhs.com.pl. [dostęp 2015-08-17]. (pol.).
  38. ↑ PKP Linia Hutnicza Szerokotorowa: Usługi dodatkowe. lhs.com.pl. [dostęp 2015-08-17]. (pol.).
  39. ↑ a b c d e f g h i j k l m n PKP Linia Hutnicza Szerokotorowa: Raport Roczny PKP LHS sp. z o.o. 2012. lhs.com.pl. [dostęp 2015-08-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. (pol.).
  40. ↑ ST44. W: Paweł Terczyński: Atlas lokomotyw 2007. Wyd. III, zmienione. Poznań: Poznański Klub Modelarzy Kolejowych, 2007, s. 134. ISBN 978-83-920757-7-6. (pol.).
  41. ↑ a b ST44-3001, 3002. W: Paweł Terczyński: Atlas lokomotyw 2007. Wyd. III, zmienione. Poznań: Poznański Klub Modelarzy Kolejowych, 2007, s. 136. ISBN 978-83-920757-7-6. (pol.).
  42. ↑ a b Newag dostarcza lokomotywy 311Da do PKP LHS przed terminem [online] [dostęp 2018-08-02] (pol.).
  43. ↑ a b c Newag: Lokomotywa spalinowa z silnikiem nowej generacji 15D/16D. newag.pl. [dostęp 2015-08-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-12-23)]. (pol.).
  44. ↑ a b Newag wyznacza nowy standard modernizacji lokomotyw. rynek-kolejowy.pl, 2013-10-04. [dostęp 2015-08-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-09)]. (pol.).
  45. ↑ SM30. W: Paweł Terczyński: Atlas lokomotyw 2007. Wyd. III, zmienione. Poznań: Poznański Klub Modelarzy Kolejowych, 2007, s. 112. ISBN 978-83-920757-7-6. (pol.).
  46. ↑ a b SM32 / 401Da. W: Paweł Terczyński: Atlas lokomotyw 2007. Wyd. III, zmienione. Poznań: Poznański Klub Modelarzy Kolejowych, 2007, s. 111. ISBN 978-83-920757-7-6. (pol.).
  47. ↑ a b c Adam Mazur, Bartosz Konieczny. 25 lat LHS cz. 2 – Tabor trakcyjny. „Świat Kolei”. 6/2005, s. 22-25. Łódź: Emi-press. ISSN 1234-5962. (pol.). 
  48. ↑ a b c d e Taborowe modernizacje – bezpieczeństwo, wygoda pracy i oszczędność. „Szerokim Torem”. 1/2012, s. 6-7. Zamość: PKP LHS sp. z o.o.. ISSN 2084-9974. (pol.). 
  49. ↑ Jakub Madrjas: LHS sprzedaje zmodernizowane lokomotywy. rynek-kolejowy.pl, 2015-01-27. [dostęp 2015-08-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-01-30)]. (pol.).
  50. ↑ Rozmieszczenie lokomotyw spalinowych. W: Paweł Terczyński: Atlas lokomotyw 2007. Wyd. III, zmienione. Poznań: Poznański Klub Modelarzy Kolejowych, 2007, s. 144-151. ISBN 978-83-920757-7-6. (pol.).
  51. ↑ Newag: Newag z umową na modernizację lokomotyw dla PKP LHS. newag.pl, 2017-07-26. [dostęp 2017-07-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-07-27)]. (pol.).
  52. ↑ Newag: Pierwsza z dziesięciu lokomotyw 311Da w PKP LHS [online], www.rynek-kolejowy.pl [dostęp 2018-03-07].
  53. ↑ a b Grupa PKP: Raport roczny 2008. pkpsa.pl. [dostęp 2015-08-17]. (pol.).
  54. ↑ Nowy sprzęt w LHS. „Szerokim Torem”. 3/2012, s. 4. Zamość: PKP LHS sp. z o.o.. ISSN 2084-9974. (pol.). 
  55. ↑ Marek Graff. Pojazdy z napędem spalinowym dla ruchu regionalnego w Polsce. „Technika Transportu Szynowego”. 4/2014, s. 25-34. Łódź: Emi-Press. ISSN 1232-3829. (pol.). 
  56. ↑ Piotr Sieczkowski: Krajowy Rejestr Pojazdów (NVR). utk.gov.pl, 2015-01-30. [dostęp 2015-08-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-05-02)]. (pol.).
  57. ↑ PKP Linia Hutnicza Szerokotorowa: Struktura własnościowa. bip.lhs.com.pl. [dostęp 2022-09-17]. (pol.).
  58. ↑ Grupa PKP: Wykaz spółek Grupy PKP. pkpsa.pl. [dostęp 2015-08-17]. (pol.).
  59. ↑ Związek Pracodawców Kolejowych: Nasi członkowie. zpkpkp.pl. [dostęp 2017-01-01]. (pol.).
  60. ↑ a b c Grupa PKP: Raport Roczny Grupy PKP 2011. lhs.com.pl. [dostęp 2015-08-13]. (pol.).
  61. ↑ a b Grupa PKP: Raport roczny 2013. pkpsa.pl. [dostęp 2015-08-17]. (pol.).
  62. ↑ a b Grupa PKP: Raport roczny 2014. pkpsa.pl. [dostęp 2015-11-10]. (pol.).
  63. ↑ a b Grupa PKP: Raport roczny 2015. pkpsa.pl. [dostęp 2016-11-25]. (pol.).
  64. ↑ PKP Linia Hutnicza Szerokotorowa: Struktura przewozów. lhs.com.pl. [dostęp 2015-08-13]. (pol.).
  65. ↑ a b Grupa PKP: Raport Roczny Grupy PKP 2010. lhs.com.pl. [dostęp 2015-08-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-08-13)]. (pol.).
  66. ↑ PKP Linia Hutnicza Szerokotorowa: Spółka PKP LHS wykonała plan 2013 r.. lhs.com.pl, 2014-01-29. [dostęp 2015-08-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-08-14)]. (pol.).
  67. ↑ PKP Linia Hutnicza Szerokotorowa: PKP LHS przewiozła więcej!. lhs.com.pl, 2015-03-23. [dostęp 2015-08-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-08-14)]. (pol.).
  68. ↑ a b c d Maciej Stawiński: Przewozy towarowe 2015. utk.gov.pl, 2016-02-29. [dostęp 2016-04-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-14)]. (pol.).
  69. ↑ PKP Linia Hutnicza Szerokotorowa: 3% wzrost przewozów w PKP LHS. lhs.com.pl, 2017-01-30. [dostęp 2017-01-31]. (pol.).
  70. ↑ a b c Maciej Stawiński: Przewozy towarowe 2012. utk.gov.pl, 2015-11-04. [dostęp 2016-04-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-14)]. (pol.).
  71. ↑ a b Maciej Stawiński: Przewozy towarowe 2013. utk.gov.pl, 2015-11-04. [dostęp 2016-04-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-14)]. (pol.).
  72. ↑ a b Maciej Stawiński: Przewozy towarowe 2014. utk.gov.pl, 2015-01-30. [dostęp 2016-04-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-14)]. (pol.).
  73. ↑ a b Departament Regulacji Rynku Kolejowego, Wydział Analiz: Przewozy towarowe 2016. utk.gov.pl, 2017-01-27. [dostęp 2017-01-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-01-31)]. (pol.).
  74. ↑ Grupa PKP: Raport roczny 2004. pkpsa.pl. [dostęp 2015-08-17]. (pol.).
  75. ↑ Grupa PKP: Raport roczny 2005. pkpsa.pl. [dostęp 2015-08-17]. (pol.).
  76. ↑ Grupa PKP: Raport roczny 2006. pkpsa.pl. [dostęp 2015-08-17]. (pol.).
  77. ↑ PCC Intermodal: Piotr Juś. pccintermodal.pl. [dostęp 2015-08-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-08-14)]. (pol.).
  78. ↑ a b Prezes wymieniony. tygodnikzamojski.pl, 2006-03-29. [dostęp 2015-08-14]. (pol.).
  79. ↑ Trzech prezesów w cztery miesiące. dziennikwschodni.pl, 2006-06-30. [dostęp 2015-08-17]. (pol.).
  80. ↑ Rozkład jazdy. tygodnikzamojski.pl, 2006-07-08. [dostęp 2015-08-17]. (pol.).
  81. ↑ a b PKP Linia Hutnicza Szerokotorowa: Zmiany w składzie Zarządu spółki PKP LHS. lhs.com.pl, 2013-05-10. [dostęp 2015-08-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-08-14)]. (pol.).
  82. ↑ a b PKP Linia Hutnicza Szerokotorowa: Łukasz Górnicki nowym prezesem PKP LHS. lhs.com.pl, 2014-10-24. [dostęp 2015-08-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-08-14)]. (pol.).
  83. ↑ a b c PKP Linia Hutnicza Szerokotorowa: Zmiany w składzie Zarządu PKP LHS Sp. z o.o.. lhs.com.pl, 2016-01-13. [dostęp 2016-01-14]. (pol.).
  84. ↑ a b PKP Linia Hutnicza Szerokotorowa: Zarząd. lhs.com.pl. [dostęp 2016-02-01]. (pol.).
  85. ↑ PKP Linia Hutnicza Szerokotorowa: Skład Rady Nadzorczej VII kadencji Spółki PKP LHS. lhs.com.pl, 2017-07-04. [dostęp 2017-07-26]. (pol.).
  86. ↑ PKP Linia Hutnicza Szerokotorowa: Rada nadzorcza. lhs.com.pl. [dostęp 2017-07-26]. (pol.).
  87. ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y z aa ab PKP Linia Hutnicza Szerokotorowa: Nagrody i wyróżnienia. lhs.com.pl. [dostęp 2017-01-27]. (pol.).
  88. ↑ PKP Linia Hutnicza Szerokotorowa: Spółka PKP LHS bezpieczna. lhs.com.pl, 2015-12-01. [dostęp 2015-12-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-12-01)]. (pol.).
Spółki Grupy PKP
Jednostki zależne
Dawne jednostki zależne
PKP Polskie Linie Kolejowe SA

Logo PKP

Przewoźnicy kolejowi w Polsce
Pasażerscy
Ogólnokrajowi
Regionalni
Aglomeracyjni
Towarowi

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=PKP_Linia_Hutnicza_Szerokotorowa&oldid=72247097”