WWE Backlash
Promocja | |
---|---|
Brandy |
Raw (2002–2009; od 2018) |
Pierwsza gala |
Backlash – cykl corocznych gal profesjonalnego wrestlingu produkowanych w kwietniu (z wyjątkiem edycji z 2005, 2016, 2017 i 2018) przez federację WWE i nadawanych na żywo w systemie pay-per-view oraz w serwisie WWE Network. Cykl został utworzony w 1999, zaś jego pierwsza gala była ostatnią należącą również do cyklu In Your House. Po podzieleniu federacji na brandy, Backlash stało się ekskluzywne dla zawodników należących do brandu Raw, co weszło w życie w 2004. Trzy lata później wszystkie gale stały się ponownie dostępne dla zawodników ze wszystkich trzech brandów – Raw, SmackDown i ECW. W 2010 cykl został zastąpiony przez Extreme Rules[1].
W 2016 ogłoszono powrót Backlash jako ekskluzywnej gali dla zawodników brandu SmackDown; zorganizowano ją we wrześniu[2]. Rok później przeniesiono organizację gali na maj. W 2018 zostało ogłoszone, że na wszystkich galach pay-per-view będą występować zawodnicy brandów Raw i SmackDown[3].
Lista gal
[edytuj | edytuj kod]Gala brandu Raw | Gala brandu SmackDown |
Gala | Lokalizacja | Arena | Walka wieczoru |
---|---|---|---|
Backlash (1999) 25 kwietnia 1999 |
Providence, Rhode Island | Providence Civic Center | Stone Cold Steve Austin (c) vs. The Rock No Holds Barred match o WWF Championship z sędzią specjalnym Shane’em McMahonem[4][5][6] |
Backlash (2000) 30 kwietnia 2000 |
Waszyngton | MCI Center | Triple H (c) vs. The Rock Singles match o WWF Championship z sędzią specjalnym Shane’em McMahonem[7][8][9] |
Backlash (2001) 29 kwietnia 2001 |
Rosemont, Illinois | Allstate Arena | WWF Champion Stone Cold Steve Austin i Intercontinental Champion Triple H vs. WWF Tag Team Champions Kane i The Undertaker „Winner Takes All” match[10][11][12] |
Backlash (2002) 21 kwietnia 2002 |
Kansas City, Missouri | Kemper Arena | Triple H (c) vs. Hulk Hogan Singles match o WWF Undisputed Championship[13][14][15] |
Backlash (2003) 27 kwietnia 2003 |
Worcester, Massachusetts | Worcester Centrum | Goldberg vs. The Rock Singles match[16][17][18] |
Backlash (2004) 18 kwietnia 2004 |
Edmonton, Alberta | Rexall Place | Chris Benoit (c) vs. Triple H vs. Shawn Michaels Triple Threat match o World Heavyweight Championship[19][20][21] |
Backlash (2005) 1 maja 2005 |
Manchester, New Hampshire | Verizon Wireless Arena | Batista (c) vs. Triple H Singles match o World Heavyweight Championship[22][23][24] |
Backlash (2006) 30 kwietnia 2006 |
Lexington, Kentucky | Rupp Arena | John Cena (c) vs. Edge vs. Triple H Triple Threat match o WWE Championship[25][26][27] |
Backlash (2007) 29 kwietnia 2007 |
Atlanta, Georgia | Philips Arena | John Cena (c) vs. Shawn Michaels vs. Randy Orton vs. Edge Fatal 4-Way match o WWE Championship[28][29][30] |
Backlash (2008) 27 kwietnia 2008 |
Baltimore, Maryland | 1st Mariner Arena | Randy Orton (c) vs. Triple H vs. John Cena vs. John "Bradshaw" Layfield Fatal 4-Way Elimination match o WWE Championship[31][32][33] |
Backlash (2009) 26 kwietnia 2009 |
Providence, Rhode Island | Dunkin' Donuts Center | John Cena (c) vs. Edge Last Man Standing match o World Heavyweight Championship |
Backlash (2016) 11 września 2016 |
Richmond, Wirginia | Richmond Coliseum | Dean Ambrose (c) vs. AJ Styles Singles match o WWE World Championship |
Backlash (2017) 21 maja 2017 |
Rosemont, Illinois | Allstate Arena | Randy Orton (c) vs. Jinder Mahal Singles match o WWE Championship |
Backlash (2018) 6 maja 2018 |
Newark, New Jersey | Prudential Center | Roman Reigns vs. Samoa Joe Singles match |
Backlash (2020) 14 czerwca 2020 |
Orlando, Floryda | WWE Performance Center | Edge vs. Randy Orton Singles match |
WrestleMania Backlash (2021) 16 maja 2021 |
Tampa, Floryda | Yuengling Center | Roman Reigns vs. Cesaro Singles match o WWE Universal Championship |
WrestleMania Backlash (2022) 8 maja 2022 |
Providence, Rhode Island | Dunkin’ Donuts Center | Drew McIntyre i RK-Bro (Randy Orton i Riddle) vs. The Bloodline (Roman Reigns i The Usos (Jey Uso i Jimmy Uso)) Six-man Tag Team match |
Backlash (2023) 8 maja 2023 |
San Juan, Portoryko | Coliseo de Puerto Rico Jose Miguel Agrelot | Cody Rhodes vs. Brock Lesnar Singles match |
Backlash France 4 maja 2024 |
Décines-Charpieu, Francja | LDLC Arena | Cody Rhodes vs. AJ Styles Singles match o Undisputed WWE Championship |
Wyniki gal
[edytuj | edytuj kod]1999
[edytuj | edytuj kod]Informacje | ||||
Promocja | ||||
---|---|---|---|---|
Sponsor | ||||
Data |
25 kwietnia 1999 | |||
Widownia |
10 939 | |||
Hala |
Providence Civic Center | |||
Miejsce | ||||
Gale pay-per-view – chronologicznie | ||||
| ||||
Backlash – chronologicznie | ||||
|
Backlash (1999) – gala wrestlingu wyprodukowana przez World Wrestling Federation (WWF). Odbyła się 25 kwietnia 1999 w Providence Civic Center w Providence w Rhode Island. Emisja była przeprowadzana na żywo w systemie pay-per-view. Była to pierwsza w cyklu Backlash.
Podczas gali odbyło się dwanaście walk, w tym cztery będące częścią niedzielnej tygodniówki Sunday Night Heat. W walce wieczoru, którą sędziował Shane McMahon, Stone Cold Steve Austin pokonał The Rocka i obronił WWF Championship. Prócz tego Mankind pokonał Big Showa w Boiler Room Brawlu, który wieńczył ich rywalizację, zaś Triple H pokonał X-Paca, byłego przyjaciela i współtowarzysza z grupy D-Generation X.
2000
[edytuj | edytuj kod]Informacje | ||||
Promocja | ||||
---|---|---|---|---|
Data |
30 kwietnia 2000 | |||
Widownia |
19 101 | |||
Hala | ||||
Miejsce | ||||
Gale pay-per-view – chronologicznie | ||||
| ||||
Backlash – chronologicznie | ||||
|
Backlash (2000) – gala wrestlingu wyprodukowana przez World Wrestling Federation (WWF). Odbyła się 30 kwietnia 2000 w MCI Center w Waszyngtonie. Emisja była przeprowadzana na żywo w systemie pay-per-view. Była to druka gala w chronologii cyklu Backlash.
Podczas gali odbyło się dziewięć walk. W walce wieczoru The Rock (z pomocą Stone Colda Steve’a Austina) pokonał Triple H’a i zdobył WWF Championship; walkę sędziował Shane McMahon. Prócz tego Chris Benoit pokonał Chrisa Jericho przez dyskwalifikację w walce o WWF Intercontinental Championship, zaś Edge i Christian obronili WWF Tag Team Championship pokonując D-Generation X (X-Paca i Road Dogga).
2001
[edytuj | edytuj kod]Informacje | ||||
Promocja | ||||
---|---|---|---|---|
Sponsor | ||||
Data |
29 kwietnia 2001 | |||
Widownia |
15 592 | |||
Hala | ||||
Miejsce | ||||
Gale pay-per-view – chronologicznie | ||||
| ||||
Backlash – chronologicznie | ||||
|
Backlash (2001) – gala wrestlingu wyprodukowana przez World Wrestling Federation (WWF). Odbyła się 29 kwietnia 2001 w Allstate Arena w Rosemont w stanie Illinois. Emisja była przeprowadzana na żywo w systemie pay-per-view. Była to trzecia gala w chronologii cyklu Backlash.
Podczas gali odbyło się dziewięć walk, w tym dwie będące częścią niedzielnej tygodniówki Sunday Night Heat. W walce wieczoru zmierzyli się WWF Champion Stone Cold Steve Austin i Intercontinental Champion Triple H z posiadaczami WWF Tag Team Championship The Brothers of Destruction (The Undertakerem i Kanem). Wedle stypulacji wszystkie trzy tytuły były na szali. Pojedynek i tytuły tag-team zdobyli Triple H i Austin. Prócz tego Shane McMahon pokonał Big Showa w Last Man Standing matchu, zaś Chris Benoit wygrał z Kurtem Anglem w Ultimate Submission matchu.
2002
[edytuj | edytuj kod]Motto gali |
One Man's Journey to Stand Alone | |||
---|---|---|---|---|
Motyw muzyczny |
„Young Grow Old” – Creed | |||
Informacje | ||||
Promocja | ||||
Brandy | ||||
Sponsor | ||||
Data |
21 kwietnia 2002 | |||
Widownia |
12 489 | |||
Hala |
Kemper Memorial Arena | |||
Miejsce | ||||
Gale pay-per-view – chronologicznie | ||||
| ||||
Backlash – chronologicznie | ||||
|
Backlash (2002) – gala wrestlingu wyprodukowana przez World Wrestling Federation (WWF). Odbyła się 21 kwietnia 2002 w Kemper Memorial Arena w Kansas City w stanie Missouri; po raz pierwszy zorganizowano tam galę od czasu tragicznej śmierci Owena Harta podczas wydarzenia Over the Edge 1999. Emisja była przeprowadzana na żywo w systemie pay-per-view. Była to czwarta gala w chronologii cyklu Backlash, a także pierwsza po podziale rosteru na brandy Raw i SmackDown.
Podczas gali odbyło się dziesięć walk, w tym jedna będąca częścią niedzielnej tygodniówki Sunday Night Heat. W głównej walce zawodników brandu SmackDown Hollywood Hulk Hogan pokonał Triple H’a i zdobył Undisputed WWF Championship, zaś w głównej walce zawodników Raw The Undertaker pokonał Stone Colda Steve’a Austina, gdzie sędzią specjalnym był Ric Flair. Prócz tego Eddie Guerrero zdobył Intercontinental Championship pokonując Roba Van Dama.
Nr | Wyniki | Stypulacje | Czas |
---|---|---|---|
1H | Big Show pokonał Stevena Richardsa i Justina Credible'a | Handicap match | 02:11 |
2 | Tajiri (z Torrie Wilson) pokonał Billy’ego Kidmana (c) | Singles match o WWF Cruiserweight Championship | 09:08 |
3 | Scott Hall (z X-Pacem) pokonał Bradshawa (z Faarooqem) | Singles match | 05:43 |
4 | Jazz (c) pokonała Trish Stratus poprzez submission | Singles match o WWF Women’s Championship | 04:29 |
5 | Brock Lesnar (z Paulem Heymanem) pokonał Jeffa Hardy’ego (z Litą) | Singles match | 05:32 |
6 | Kurt Angle pokonał Edge’a | Singles match | 13:25 |
7 | Eddie Guerrero pokonał Roba Van Dama (c) | Singles match o WWF Intercontinental Championship | 11:43 |
8 | The Undertaker pokonał Stone Colda Steve’a Austina | Singles match wyłaniający pretendenta do Undisputed WWF Championship z sędzią specjalnym Rikiem Flairem | 27:03 |
9 | Billy i Chuck (c) (z Rico) pokonali Mavena i Al Snowa | Tag team match o WWF Tag Team Championship | 05:58 |
10 | Hollywood Hulk Hogan pokonał Triple H’a (c) | Singles match o Undisputed WWF Championship | 22:04 |
(c) – mistrz/mistrzyni przed walką H – walka była transmitowana przed PPV na Sunday Night Heat
|
2003
[edytuj | edytuj kod]Motyw muzyczny | ||||
---|---|---|---|---|
Informacje | ||||
Promocja | ||||
Brandy | ||||
Sponsor | ||||
Data |
26 kwietnia 2003 | |||
Widownia |
10 000 | |||
Hala |
Worcester Centrum | |||
Miejsce | ||||
Gale pay-per-view – chronologicznie | ||||
| ||||
Backlash – chronologicznie | ||||
|
Backlash (2003) – gala wrestlingu wyprodukowana przez federację World Wrestling Entertainment (WWE). Odbyła się 26 kwietnia 2003 w Worcester Centrum w Worcester w stanie Massachusetts. Emisja była przeprowadzana na żywo w systemie pay-per-view. Była to piąta gala w chronologii cyklu Backlash.
Podczas gali odbyło się dziewięć walk, w tym jedna będąca częścią niedzielnej tygodniówki Sunday Night Heat. W walce wieczoru Goldberg w swoim debiucie w federacji pokonał The Rocka. Prócz tego odbył się pojedynek o WWE Championship, gdzie panujący mistrz Brock Lesnar zdołał pokonać pretendenta Johna Cenę. Kolejną ważną walką w karcie był six-man tag team match, w którym Triple H, Ric Flair i Chris Jericho zawalczyli z Shawnem Michaelsem, Kevinem Nashem i Bookerem T; zwycięstwo swojej drużynie dał Triple H.
Nr | Wyniki | Stypulacje | Czas |
---|---|---|---|
1H | Scott Steiner pokonał Rico | Singles match | 02:27 |
2 | Team Angle (Shelton Benjamin i Charlie Haas) (c) pokonali Los Guerreros (Eddiego i Chavo Guerrero) | Tag team match o WWE Tag Team Championship | 15:03 |
3 | Sean O’Haire (z Roddym Piperem) pokonał Rikishiego | Singles match | 04:52 |
4 | Rob Van Dam i Kane (c) pokonali The Dudley Boyz (Bubba Raya i D-Vona) | Tag team match o World Tag Team Championship z sędzią specjalnym Chiefem Morleyem | 13:01 |
5 | Jazz (z Theodorem Longiem) pokonała Trish Stratus (c) | Singles match o WWE Women’s Championship | 05:50 |
6 | Big Show pokonał Reya Mysterio | Singles match | 03:47 |
7 | Brock Lesnar (c) pokonał Johna Cenę | Singles match o WWE Championship | 15:14 |
8 | Triple H, Ric Flair i Chris Jericho pokonali Shawna Michaelsa, Kevina Nasha i Bookera T | Six-man tag team match | 17:51 |
9 | Goldberg pokonał The Rocka | Singles match | 13:03 |
(c) – mistrz/mistrzyni przed walką H – walka była transmitowana przed PPV na Sunday Night Heat
|
- Wyniki turnieju o miano pretendenta do WWE Championship
Ćwierćfinały | Półfinały | Finał | ||||||||
Chris Benoit | Sub | |||||||||
A-Train | ||||||||||
Chris Benoit | Pin | |||||||||
Rhyno | ||||||||||
Big Show | ||||||||||
Rhyno | DQ | |||||||||
Chris Benoit | ||||||||||
John Cena | Pin | |||||||||
The Undertaker | Pin | |||||||||
Rey Mysterio | ||||||||||
The Undertaker | ||||||||||
John Cena | Pin | |||||||||
Eddie Guerrero | ||||||||||
John Cena | Pin | |||||||||
- Pin – przypięcie
- Sub – submission
- DQ – dyskwalifikacja
2004
[edytuj | edytuj kod]Motyw muzyczny |
„Eyes Wired Shut” – Edgewater[35] | |||
---|---|---|---|---|
Informacje | ||||
Promocja | ||||
Brandy | ||||
Sponsor |
Drakengard | |||
Data |
18 kwietnia 2004 | |||
Widownia |
13 000[36] | |||
Hala | ||||
Miejsce | ||||
Gale pay-per-view – chronologicznie | ||||
| ||||
Backlash – chronologicznie | ||||
|
Backlash (2004) – gala wrestlingu wyprodukowana przez federację World Wrestling Entertainment (WWE) dla zawodników z brandu Raw. Odbyła się 18 kwietnia 2004 w Rexall Place w Edmonton w kanadyjskiej prowincji Alberta. Emisja była przeprowadzana na żywo w systemie pay-per-view. Była to szósta gala w chronologii cyklu Backlash.
Podczas gali odbyło się dziewięć walk, w tym jedna będąca częścią niedzielnej tygodniówki Sunday Night Heat. Walką wieczoru był Triple Threat match o World Heavyweight Championship, gdzie Chris Benoit zdołał obronić mistrzostwo pokonując Triple H’a i Shawna Michaelsa. Oprócz tego Randy Orton zmierzył się i wygrał z Cactusem Jackiem w hardcore matchu o WWE Intercontinental Championship, zaś Chris Jericho pokonał Christiana i Trish Stratus w handicap matchu.
Nr | Wyniki | Stypulacje | Czas |
---|---|---|---|
1H | Val Venis pokonał Matta Hardy’ego | Singles match | 07:56 |
2 | Shelton Benjamin pokonał Rica Flaira | Singles match | 09:29 |
3 | Jonathan Coachman (z Garrisonem Cadem) pokonał Tajiriego | Singles match | 06:25 |
4 | Chris Jericho pokonał Christiana i Trish Stratus | Handicap match | 11:12 |
5 | Victoria (c) pokonała Litę | Singles match o WWE Women’s Championship | 07:22 |
6 | Randy Orton (c) pokonał Cactusa Jacka | Hardcore match o WWE Intercontinental Championship Evolution było wyrzucone z okolic ringu. |
23:03 |
7 | The Hurricane i Rosey pokonali La Résistance (Robérta Conwaya i Sylvaina Greniera) | Tag team match | 05:02 |
8 | Edge pokonał Kane’a | Singles match | 06:25 |
9 | Chris Benoit (c) pokonał Shawna Michaelsa i Triple H’a poprzez submission | Triple Threat match o World Heavyweight Championship | 30:12 |
(c) – mistrz/mistrzyni przed walką H – walka była transmitowana przed PPV na Sunday Night Heat
|
2005
[edytuj | edytuj kod]Motyw muzyczny |
„Stronger” – Trust Company | |||
---|---|---|---|---|
Informacje | ||||
Promocja | ||||
Brandy | ||||
Sponsor | ||||
Data |
1 maja 2005 | |||
Widownia |
14 000[37] | |||
Hala |
Verizon Wireless Arena | |||
Miejsce | ||||
Gale pay-per-view – chronologicznie | ||||
| ||||
Backlash – chronologicznie | ||||
|
Backlash (2005) – gala wrestlingu wyprodukowana przez federację World Wrestling Entertainment (WWE) dla zawodników z brandu Raw. Odbyła się 1 maja 2005 w Verizon Wireless Arena w Manchesterze w stanie New Hampshire. Emisja była przeprowadzana na żywo w systemie pay-per-view. Była to siódma gala w chronologii cyklu Backlash.
Podczas gali odbyło się siedem walk, w tym jedna będąca częścią niedzielnej tygodniówki Sunday Night Heat. W walce wieczoru Batista pokonał Triple H’a i obronił World Heavyweight Championship. Oprócz tego Shawn Michaels i Hulk Hogan wspólnie pokonali Muhammada Hassana i Daivariego w tag team matchu, zaś Edge pokonał Chrisa Benoisa w Last Man Standing matchu.
Nr | Wyniki | Stypulacje | Czas |
---|---|---|---|
1H | Tyson Tomko pokonał Val Venisa | Singles match | 05:40 |
2 | Shelton Benjamin (c) pokonał Chrisa Jericho | Singles match o WWE Intercontinental Championship | 14:31 |
3 | The Hurricane i Rosey wygrali, eliminując jako ostatnich La Résistance (Robérta Conwaya i Sylvaina Greniera) | Tag team turmoil match o World Tag Team Championship | 13:43 |
4 | Edge pokonał Chrisa Benoit | Last Man Standing match | 18:47 |
5 | Kane (z Litą) pokonał Viscerę (z Trish Stratus) | Singles match | 06:09 |
6 | Shawn Michaels i Hulk Hogan pokonali Muhammada Hassana i Daivariego | Tag team match | 15:05 |
7 | Batista (c) defeated Triple H (z Rikiem Flairem) | Singles match o World Heavyweight Championship | 16:26 |
(c) – mistrz/mistrzyni przed walką H – walka była transmitowana przed PPV na Sunday Night Heat
|
- Tag team turmoil match
Nr. eliminacji | Tag-team | Nr. wejściowy | Wyeliminowani przez |
---|---|---|---|
1 | Tajiri i William Regal (c) | 3 | La Résistance |
2 | The Heart Throbs (Antonio i Romeo) | 1 | Tajiriego i Williama Regala |
3 | Simon Dean i Maven | 2 | Tajiriego i Williama Regala |
4 | La Résistance (Robért Conway i Sylvain Grenier) | 4 | The Hurricane’a i Roseya |
5 | The Hurricane i Rosey | Zwycięzcy | N/A |
2006
[edytuj | edytuj kod]Motto gali |
Long Live The King | |||
---|---|---|---|---|
Motyw muzyczny | ||||
Informacje | ||||
Promocja | ||||
Brandy | ||||
Sponsor |
Topps | |||
Data |
30 kwietnia 2006 | |||
Widownia |
14 000 | |||
Hala |
Rupp Arena | |||
Miejsce | ||||
Gale pay-per-view – chronologicznie | ||||
| ||||
Backlash – chronologicznie | ||||
|
Backlash (2006) – gala wrestlingu wyprodukowana przez federację World Wrestling Entertainment (WWE) dla zawodników z brandu Raw. Odbyła się 30 kwietnia 2006 w Rupp Arenie w Lexington w stanie Kentucky. Emisja była przeprowadzana na żywo w systemie pay-per-view. Była to ósma gala w chronologii cyklu Backlash.
Podczas gali odbyło się osiem walk, w tym jedna będąca częścią niedzielnej tygodniówki Sunday Night Heat. W walce wieczoru John Cena zdołał obronić WWE Championship pokonując Triple H’a i Edge’a w Triple Threat matchu. W kolejnej ważnej walce w karcie, Shawn Michaels i "Bóg" przegrali z Mr. McMahonem i Shane’em McMahonem w No Holds Barred matchu. W pojedynku, w którym na szali były WWE Intercontinental Championship i walizka Money in the Bank, posiadacz walizki Rob Van Dam pokonał mistrza Sheltona Benjamina i zdobył mistrzostwo. Galę w systemie pay-per-view wykupiono 273 000 razy.
Nr | Wyniki | Stypulacje | Czas |
---|---|---|---|
1H | Goldust pokonał Roba Conwaya | Singles match | 03:38 |
2 | Carlito pokonał Chrisa Mastersa | Singles match | 09:58 |
3 | Umaga (z Armando Estradą) pokonał Rica Flaira | Singles match | 03:29 |
4 | Trish Stratus pokonała Mickie James (c) przez dyskwalifikację | Singles match o WWE Women’s Championship | 04:03 |
5 | Rob Van Dam pokonał Sheltona Benjamina (c) | Singles match o WWE Intercontinental Championship i kontrakt Money in the Bank | 18:42 |
6 | Big Show vs. Kane zakończyło się bez rezultatu | Singles match | 09:30 |
7 | Mr. McMahon i Shane McMahon pokonali Shawna Michaelsa i "Boga" | No Holds Barred match | 19:57 |
8 | John Cena (c) pokonał Triple H’a i Edge’a (z Litą) | Triple threat match o WWE Championship | 17:33 |
(c) – mistrz/mistrzyni przed walką H – walka była transmitowana przed PPV na Sunday Night Heat
|
2007
[edytuj | edytuj kod]Motto gali |
Long Live The King | |||
---|---|---|---|---|
Motyw muzyczny |
„There and Back Again” – Daughtry i Brent Smith[38] | |||
Informacje | ||||
Promocja | ||||
Brandy | ||||
Data |
29 kwietnia 2007 | |||
Widownia |
14 500[39] | |||
Hala | ||||
Miejsce | ||||
Gale pay-per-view – chronologicznie | ||||
| ||||
Backlash – chronologicznie | ||||
|
Backlash (2007) – gala wrestlingu wyprodukowana przez federację World Wrestling Entertainment (WWE). Odbyła się 29 kwietnia 2007 w Philips Arenie w Atlancie w stanie Georgia. Emisja była przeprowadzana na żywo w systemie pay-per-view. Była to dziewiąta gala w chronologii cyklu Backlash, a także pierwsza, na której wystąpili zawodnicy brandów Raw, SmackDown! oraz ECW[40][41].
Podczas gali odbyło się siedem walk, w tym jedna nietransmitowana w telewizji. W walce wieczoru John Cena obronił WWE Championship pokonując Randy’ego Ortona, Edge’a i Shawna Michaelsa w Fatal 4-Way matchu. Pojedynek o World Heavyweight Championship pomiędzy The Undertakerem i Batistą zakończył się remisem. W handicap matchu o ECW Championship, Mr. McMahon, który był w drużynie z Shane’em McMahonem i Umagą przypiął Bobby’ego Lashleya i stał się nowym posiadaczem mistrzostwa.
Nr | Wyniki | Stypulacje | Czas |
---|---|---|---|
1D | Carlito pokonał Johnny’ego Nitro | Singles match | – |
2 | The Hardy Boyz (Matt i Jeff Hardy) (c) pokonali Lance’a Cade’a i Trevora Murdocha | Tag team match o World Tag Team Championship | 14:18 |
3 | Melina (c) pokonała Mickie James | Singles match o WWE Women’s Championship | 09:02 |
4 | Chris Benoit (c) pokonał Montela Vontavious Portera | Singles match o WWE United States Championship | 13:10 |
5 | Mr. McMahon, Shane McMahon i Umaga pokonali Bobby’ego Lashleya (c) | Handicap match o ECW World Championship | 15:45 |
6 | The Undertaker (c) vs. Batista zakończyło się remisem | Last Man Standing match o World Heavyweight Championship | 20:23 |
7 | John Cena (c) pokonał Randy’ego Ortona, Edge’a i Shawna Michaelsa | Fatal 4-Way match o WWE Championship | 19:21 |
(c) – mistrz/mistrzyni przed walką D – walka była dark matchem (nietransmitowana w TV)
|
2008
[edytuj | edytuj kod]Motto gali |
Every Action Deserves a Fierce and Aggressive Reaction[42] | |||
---|---|---|---|---|
Motyw muzyczny | ||||
Informacje | ||||
Promocja | ||||
Brandy | ||||
Data |
27 kwietnia 2008 | |||
Widownia |
11 277[44] | |||
Hala |
1st Mariner Arena | |||
Miejsce | ||||
Gale pay-per-view – chronologicznie | ||||
| ||||
Backlash – chronologicznie | ||||
|
Backlash (2008) – gala wrestlingu wyprodukowana przez federację World Wrestling Entertainment (WWE). Odbyła się 27 kwietnia 2008 w 1st Mariner Arena w Baltimore w stanie Maryland. Emisja była przeprowadzana na żywo w systemie pay-per-view. Była to dziesiąta gala w chronologii cyklu Backlash.
Podczas gali odbyło się osiem pojedynków, w tym jedna nietransmitowana w telewizji. Walką wieczoru był Fatal 4-Way elimination match o WWE Championship, w którym Triple H zdobył mistrzostwo pokonując Johna Cenę, Johna "Bradshaw" Layfielda i poprzedniego mistrza Randy’ego Ortona. Orpócz tego The Undertaker zdołał obronić World Heavyweight Championship w pojedynku z Edgem, zaś Shawn Michaels pokonał Batistę w pojedynku, który sędziował Chris Jericho. Galę w systemie pay-per-view wykupiono 200 000 razy.
Nr | Wyniki | Stypulacje | Czas |
---|---|---|---|
1D | John Morrison i The Miz pokonali Jimmy’ego Wang Yanga i Shannona Moore | Tag team match | – |
2 | Matt Hardy pokonał Montel Vontavious Portera (c) | Singles match o WWE United States Championship | 11:24 |
3 | Kane (c) pokonał Chavo Guerrero (z Bam Neelym) | Singles match o ECW Championship | 08:49 |
4 | Big Show pokonał The Great Khaliego | Singles match | 08:05 |
5 | Shawn Michaels pokonał Batiste | Singles match z sędzią specjalnym Chrisem Jericho | 14:59 |
6 | Beth Phoenix, Melina, Layla, Jillian Hall, Victoria i Natalya pokonały Mickie James, Marię, Ashley, Michelle McCool, Cherry i Kelly Kelly | 12-Diva tag team match | 06:31 |
7 | The Undertaker (c) pokonał Edge’a poprzez submission | Singles match o World Heavyweight Championship | 18:23 |
8 | Triple H pokonał Randy’ego Ortona (c), Johna Cenę i Johna "Bradshaw" Layfielda | Fatal-4-Way elimination match o WWE Championship | 28:11 |
(c) – mistrz/mistrzyni przed walką D – walka była dark matchem (nietransmitowana w TV)
|
- Fatal 4-Way elimination match
Nr. eliminacji | Wrestler | Wyeliminowany przez | Metoda eliminacji | Czas |
---|---|---|---|---|
1 | JBL | Johna Cenę | Odklepał po założeniu dźwigni STFU | 10:29 |
2 | John Cena | Randy’ego Ortona | Przypięty po wykonaniu punt kick w głowę | 10:41 |
3 | Randy Orton | Triple H’a | Przypięty po wykonaniu Pedigree | 28:11 |
Zwycięzca | Triple H |
2009
[edytuj | edytuj kod]Motyw muzyczny |
„Seasons” – The Veer Union[45] | |||
---|---|---|---|---|
Informacje | ||||
Promocja | ||||
Brandy | ||||
Data |
26 kwietnia 2009 | |||
Widownia |
8 357[46] | |||
Hala |
Dunkin's Donuts Center | |||
Miejsce | ||||
Gale pay-per-view – chronologicznie | ||||
| ||||
Backlash – chronologicznie | ||||
|
Backlash (2009) – gala wrestlingu wyprodukowana przez federację World Wrestling Entertainment (WWE). Odbyła się 26 kwietnia 2009 w Dunkin's Donuts Center w Providence w stanie Rhode Island[47]. Emisja była przeprowadzana na żywo w systemie pay-per-view. Była to jedenasta gala w chronologii cyklu Backlash, a także ostatnia do czasu powrotu cyklu w 2016.
Podczas gali odbyło się osiem pojedynków, w tym jedna nietransmitowana w telewizji. W walce wieczoru Edge pokonał Johna Cenę w Last Man Standing matchu i odebrał mu World Heavyweight Championship. Przedostatnią walką gali był six-man tag team match o WWE Championship, gdzie grupa The Legacy (Randy Orton, Cody Rhodes i Ted DiBiase zmierzyli się z posiadaczem mistrzostwa Triple H’em, Batistą i Shane’em McMahonem; pojedynek i tytuł wygrał Orton po przypięciu Triple H’a. Galę w systemie pay-per-view wykupiono 182 000 razy[48].
Nr | Wyniki | Stypulacje | Czas |
---|---|---|---|
1D | Kofi Kingston pokonał Dolpha Zigglera[49] | Singles match | – |
2 | Christian pokonał Jacka Swaggera (c) | Singles match o ECW Championship | 11:01 |
3 | Chris Jericho pokonał Ricky’ego Steamboata poprzez submission | Singles match | 12:32 |
4 | Kane pokonał CM Punka | Singles match | 09:25 |
5 | Jeff Hardy pokonał Matta Hardy’ego | „I Quit” match | 19:08 |
6 | Santina Marella (c) "pokonała" Beth Phoenix (z Rosą Mendes) | Singles match o tytuł "Miss WrestleMania" | 00:03 |
7 | The Legacy (Randy Orton, Cody Rhodes i Ted DiBiase) pokonali Triple H’a (c), Batistę i Shane’a McMahona | Six-man tag team match o WWE Championship Jeśli Triple H lub jakikolwiek członek jego drużyny zostanie pzypięty, poddany, odliczony lub zdyskwalifikowany, Orton zdobędzie tytuł. |
22:50 |
8 | Edge pokonał Johna Cenę (c) | Last Man Standing match o World Heavyweight Championship | 28:26 |
(c) – mistrz/mistrzyni przed walką D – walka była dark matchem (nietransmitowana w TV)
|
2016
[edytuj | edytuj kod]2017
[edytuj | edytuj kod]2018
[edytuj | edytuj kod]2020
[edytuj | edytuj kod]2021
[edytuj | edytuj kod]2022
[edytuj | edytuj kod]Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Pay-Per-View Calendar. World Wrestling Entertainment. [dostęp 2009-10-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-02-27)].
- ↑ WWE Tickets and Live Events Past | WWE [online], wwe.com [dostęp 2017-11-27] (ang.).
- ↑ Jason Powell: Major WWE pay-per-view shakeup, all co-branded events, two events dropped. [w:] Pro Wrestling Dot Net [on-line]. [dostęp 2018-02-17].
- ↑ John Powell: Backlash: Austin wins, Stephanie abducted. SLAM! Sports, 1999-04-26. [dostęp 2009-07-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-09-25)].
- ↑ Backlash (1999) Venue. World Wrestling Entertainment. [dostęp 2009-06-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-06-04)].
- ↑ Backlash 1999 Main Event Synopsis. World Wrestling Entertainment. [dostęp 2009-06-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-04-28)].
- ↑ Backlash 2000 Main Event Synopsis. World Wrestling Entertainment. [dostęp 2009-06-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-02-19)].
- ↑ John Powell: Rock victorious at Backlash, Game Over for Triple H. SLAM! Sports, 2000-05-01. [dostęp 2009-07-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-04-19)].
- ↑ Backlash (2000) Venue. World Wrestling Entertainment. [dostęp 2009-06-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-06-04)].
- ↑ Backlash (2001) Venue. World Wrestling Entertainment. [dostęp 2009-06-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-06-04)].
- ↑ John Powell: McMahonMania at Backlash. SLAM! Sports, 2001-04-30. [dostęp 2009-07-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-04-19)].
- ↑ Backlash 2001 Main Event Synopsis. World Wrestling Entertainment. [dostęp 2009-06-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-06-03)].
- ↑ Backlash (2002) Venue. World Wrestling Entertainment. [dostęp 2009-06-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-06-05)].
- ↑ John Powell: Hogan champ again at Backlash. SLAM! Sports, 2002-04-22. [dostęp 2009-07-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-04-19)].
- ↑ Backlash 2002 Main Event Synopsis. World Wrestling Entertainment. [dostęp 2009-06-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-06-04)].
- ↑ John Powell: Goldberg suffers Backlash. SLAM! Sports, 2003-04-28. [dostęp 2009-07-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-04-19)].
- ↑ Backlash (2003) Venue. World Wrestling Entertainment. [dostęp 2009-06-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-03-18)].
- ↑ Backlash 2003 Main Event Synopsis. World Wrestling Entertainment. [dostęp 2009-06-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-02-24)].
- ↑ John Powell: Feature bouts save Backlash. SLAM! Sports, 2004-04-19. [dostęp 2009-07-03].
- ↑ Backlash (2004) Venue. World Wrestling Entertainment. [dostęp 2009-06-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-06-04)].
- ↑ Backlash 2004 Main Event Synopsis. World Wrestling Entertainment. [dostęp 2009-06-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-02-24)].
- ↑ "Chris Sokol: Hulkamania rules Backlash. SLAM! Sports, 2005-05-02. [dostęp 2009-07-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-04-18)].
- ↑ Backlash (2005) Venue. World Wrestling Entertainment. [dostęp 2009-06-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-06-04)].
- ↑ Backlash 2005 Main Event Synopsis. World Wrestling Entertainment. [dostęp 2009-06-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-06-04)].
- ↑ Brian Elliott: Heaven can't help Backlash. SLAM! Sports, 2006-05-01. [dostęp 2007-11-19].
- ↑ Backlash (2006) Venue. World Wrestling Entertainment. [dostęp 2009-06-29].
- ↑ WWE Champion John Cena def. Triple H and Edge (Triple Threat Match). World Wrestling Entertainment. [dostęp 2012-05-16].
- ↑ Brian Elliott: No filler makes for a consistent Backlash. SLAM! Sports, 2007-04-29. [dostęp 2009-07-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-04-19)].
- ↑ Backlash (2007) Venue. World Wrestling Entertainment. [dostęp 2009-06-29].
- ↑ WWE Champion John Cena def. Edge, Randy Orton and Shawn Michaels (Fatal Four Way Match). World Wrestling Entertainment. [dostęp 2012-05-16].
- ↑ Dave Hillhouse: HHH reigns again after Backlash. SLAM! Sports, 2008-04-28. [dostęp 2009-07-03].
- ↑ Backlash (2008) Venue. World Wrestling Entertainment. [dostęp 2009-06-29].
- ↑ World Heavyweight Champion Undertaker def. Edge. World Wrestling Entertainment. [dostęp 2012-05-16].
- ↑ WWE Other Information. Wrestling Information Archive. [dostęp 2008-04-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-04-15)].
- ↑ Other WWE information. Wrestling Information Archive. [dostęp 2008-02-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (February 7, 2008)].
- ↑ Backlash 2004 results. Pro Wrestling History. [dostęp 2008-02-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (February 13, 2008)].
- ↑ Backlash 2005 results. Pro Wrestling History. [dostęp 2008-04-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (10 April 2008)].
- ↑ Lennie DiFino: Daughtry brings it to Backlash. WWE, May 17, 2007. [dostęp 2007-11-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (December 1, 2007)].
- ↑ Backlash 2007 results. Pro Wrestling History. [dostęp 2008-03-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (April 10, 2008)].
- ↑ WWE Pay-Per-Views To Follow WrestleMania Formula. WWE, March 14, 2007. [dostęp 2007-11-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (November 1, 2007)].
- ↑ Brian Elliott: No filler makes for a consistent Backlash. [w:] Slam! Sports [on-line]. Canadian Online Explorer, April 29, 2007. [dostęp 2007-11-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (kwietnia 19, 2015)].
- ↑ Backlash poster. CompleteWWE.com. [dostęp 2008-04-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (13 April 2008)].
- ↑ Source for "All Summer Long" by Kid Rock. World Wrestling Entertainment. [dostęp 2008-04-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (20 April 2008)].
- ↑ Backlash 2008. Pro Wrestling History. [dostęp 2008-05-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (10 April 2008)].
- ↑ WWE Backlash. World Wrestling Entertainment. [dostęp 2009-01-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (January 18, 2009)].
- ↑ Backlash 2009. Pro Wrestling History. [dostęp 2008-09-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (September 18, 2008)].
- ↑ WWE Events Calendar. World Wrestling Entertainment. [dostęp 2009-01-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (January 15, 2009)]. Cytat: "04-26 Backlash" (Calendar image located on the right)
- ↑ WWE Reports 2009 Second Quarter Results [PDF] [online], World Wrestling Entertainment, 6 sierpnia 2009 [dostęp 2009-08-06] [zarchiwizowane z adresu 2009-08-24] .
- ↑ WWE News: Backlash PPV notes inside the arena – Dark match involving Kofi Kingston. Pro Wrestling Torch, April 27, 2009. [dostęp 2012-02-17].