Bogdan Wojdowski

Bogdan Wojdowski

Bogdan Wojdowski (pierw. Dawid Wojdowski; 1930–1994) – polski prozaik, krytyk literacko-teatralny i publicysta.

Chleb rzucony umarłym (1971)

(Państwowy Instytut Wydawniczy, Warszawa 1981)

• Gdzie jest wielki strach, tam musi być wielki głód, a gdzie jest wielki głód, tam muszą być brudne interesy.
  • Źródło: s. 71

• Jak mleko wykipi, nie trzeba od razu robić rachunku sumienia.
  • Źródło: s. 142

• Jak tak dłużej potrwa, to już długo nie potrwa…
  • Źródło: s. 71

• Jak tu można odróżnić obłąkanego w tłumie morderców? Nie wiem.
  • Źródło: s. 73

• Kiedy ślepiec się potyka, czy to znaczy, że został ukarany za grzech? Już dawno został ukarany ślepotą. My, Żydzi, jesteśmy detaliści i dlatego nie możemy dojść do ładu z Panem Bogiem. A Pan Bóg to hurtownik i nie dba o detal. Tylko hurtownik mógł stworzyć taki świat w sześć dni…
  • Źródło: s. 142

• Młody człowieku, nie bywa tak na tym świecie, aby jeden posiadł słuszność, a drugi nie miał jej wcale.
  • Źródło: s. 215

• (Mówią), że nim otworzy usta, by powiedzieć słowo, już słychać Żyda.
  • Źródło: s. 166

• Nie samo życie nam odbierają, lecz i wiarę w życie samo.
  • Źródło: s. 207

• Pytam, czy człowiek ma jedno życie? – Jonasz pytał o to samo. Tak, jedno życie, w szczęściu i w głupocie. W grzechu i dobroci, w godności i w nędzy tylko jedno życie.
  • Źródło: s. 215

• Sprawiedliwy gniew krzywdzi ślepo, ale niesprawiedliwy gniew krzywdzi umyślnie.
  • Źródło: s. 204

• Tymczasem. Święte słowo, „tymczasem”. Kto je wymyślił? Na pewno Żyd klecąc szałas.
  • Źródło: s. 140

• Uf, najgorzej, jak głupi zwariuje!
  • Źródło: s. 117

• Życie utrzymuje się dłużej niż życie samo na to pozwala.
  • Źródło: s. 245

Inne

• Jaką przyjemność ma Żyd z tego, że bije innego Żyda? Każą mu, dobrze. Ale mógłby trochę lżej. (…) Niemiec może, jak chce. On trzyma w ręku karabin. I to jest właśnie najważniejsze, ludzie, kto trzyma w ręku karabin.
  • Źródło: Plac Grzybowski w: Wybór opowiadań, Warszawa 1981, s. 196.

• Ten ucieka w jedną stronę, tamten w przeciwną, a żaden z nich nie wie, jaka będzie przyszłość. Ale jaka może być – za przeproszeniem – przyszłość Żyda? Ja się pytam. Tu źle i tam niedobrze.
  • Źródło: Mały człowieczek, nieme ptaszę, klatka i świat w: Wybór opowiadań, Warszawa 1981, s. 180.