27 Batalion Saperów (1939)
27 Batalion Saperów (27 bsap) – pododdział saperów Wojska Polskiego II RP z okresu kampanii wrześniowej.
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie |
1939 |
| Rozformowanie |
1939 |
| Tradycje | |
| Rodowód |
Ośrodek Sapersko-Pionierski 27 DP |
| Dowódcy | |
| Pierwszy |
mjr Roman Jan Szymanowski |
| Działania zbrojne | |
| kampania wrześniowa bitwa nad Bzurą (9–18 IX 1939) | |
| Organizacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych | |
| Rodzaj wojsk | |
| Podległość | |
Batalion nie występował w pokojowej organizacji wojska. Został sformowany w 1939 przez Ośrodek Sapersko-Pionierski 27 Dywizji Piechoty.
Ośrodek Sapersko-Pionierski 27 Dywizji Piechoty
edytujNa podstawie rozkazu Ministra Spraw Wojskowych L. dz. 2127/tjn. z 22 maja 1937 roku o wydzieleniu kompanii saperów dla 7, 10, 11, 12, 13, 18, 25 i 27 DP oraz utworzeniu 12 ośrodków sapersko-pionierskich został sformowany Ośrodek Sapersko-Pionierski 27 Dywizji Piechoty[1][a].
Ośrodek Sapersko-Pionierski 27 Dywizji Piechoty stacjonował w Sarnach[2], na terenie Okręgu Korpusu Nr II.
- Organizacja i obsada personalna ośrodka
Organizacja i obsada personalna ośrodka w marcu 1939 roku[2][b]:
- dowódca ośrodka – mjr Gable Mieczysław
- adiutant – por. Majchrowski Lucjan Ewaryst
- oficer materiałowy – por. Malczewski Władysław Alojzy
- oficer mobilizacyjny – p.o. kpt. Kotowicz Bogumił Jan (*)[c]
- dowódca kompanii saperów – kpt. Sadowski Seweryn Rajmund
- dowódca plutonu – por. Chomczyński Edward
- dowódca plutonu – ppor. Drzewiński Wacław Leon Przemysław
- dowódca plutonu specjalnego – kpt. Kotowicz Bogumił Jan (*)[c]
Ośrodek był jednostką mobilizującą. Zgodnie z planem „W” był odpowiedzialny za zmobilizowanie, w grupie jednostek oznaczonych kolorem zielonym, baonu saperów typ II a nr 27 i drużyny przeprawowej pionierów piechoty nr 27[5][d].
13 sierpnia 1939 roku zarządzono mobilizację jednostek zielonych na terenie OK II, w tym jednostek mobilizowanych przez Ośrodek Sapersko-Pionierski 27 Dywizji Piechoty[7][8][9].
Struktura i obsada etatowa batalionu
edytujObsada personalna we wrześniu 1939[10]:
- Dowództwo batalionu
- dowódca – mjr Roman Jan VI Szymanowski
- zastępca dowódcy – kpt. Jan Bogumił Kotowicz (kpt. Rajmund Seweryn Sadowski)
- oficer żywnościowy – ppor. sap. rez. Władysław Zieliński[11]
- 1 kompania saperów – kpt. Rajmund Seweryn Sadowski (kpt. Jan Bogumił Kotowicz)
- 2 kompania saperów – por. Ewaryst Lucjan Majchrowski
- 3 zmotoryzowana kompania saperów – por. Alojzy Władysław Malczewski
Uwagi
edytuj- ↑ Ośrodki sersko-pionierskie dla 16, 20, 23 i 29 Dywizji Piechoty zostały zorganizowane na bazie czterech istniejących od 1935 roku kompanii saperów nr: 16, 20, 23 i 29
- ↑ Wykaz zawiera obsadę jednostki według stanu bezpośrednio przed rozpoczęciem mobilizacji pierwszych oddziałów Wojska Polskiego w dniu 23 marca 1939, ale już po przeprowadzeniu ostatnich awansów ogłoszonych z datą 19 marca 1939[3].
- ↑ a b Gwiazdką oznaczono oficera, który pełnił jednoczenie więcej niż jedną funkcję[4].
- ↑ Jednostki należące do grupy zielonej były mobilizowane w „okresie zagrożenia”[6]
Przypisy
edytuj- ↑ Kozłowski 1964 ↓, s. 193.
- ↑ a b Rocznik oficerski 1939 ↓, s. 815.
- ↑ Rocznik oficerski 1939 ↓, s. VI.
- ↑ Rocznik oficerski 1939 ↓, s. VIII.
- ↑ Rybka i Stepan 2010 ↓, s. 424.
- ↑ Zarzycki 1995 ↓, s. 14-16.
- ↑ Zarzycki 1995 ↓, s. 217.
- ↑ Cutter 2000 ↓, s. 5.
- ↑ Cutter 2003 ↓, s. 162.
- ↑ Cutter 2003 ↓, s. 314.
- ↑ Władysław Zieliński. [w:] Kolekcja akt żołnierzy zarejestrowanych w rejonowych komendach uzupełnień, sygn. II.56.14958 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-05-15].
Bibliografia
edytuj- Zdzisław Józef Cutter: Polskie wojska saperskie w 1939 r. : organizacja, wyposażenie, mobilizacja i działania wojenne. Częstochowa: Wydawnictwo Wyższej Szkoły Pedagogicznej, 2003. ISBN 83-7098-834-2.
- Zdzisław Józef Cutter: Saperzy II Rzeczypospolitej. Warszawa [etc.]: Pat, 2005. ISBN 83-921881-3-6.
- Zdzisław Cutter. Mobilizacja wojsk saperskich we wrześniu 1939. „Przegląd Historyczno-Wojskowy”. 3, s. 5-33, 2000. Warszawa: Dom Wydawniczy Bellona. ISSN 1640-6281.
- Eugeniusz Kozłowski: Wojsko Polskie 1936-1939. Próby modernizacji i rozbudowy. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1964.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Najlepsza broń. Plan mobilizacyjny „W” i jego ewolucja. Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Adiutor”, 2010. ISBN 978-83-86100-83-5.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. T. 29. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego. Biblioteka Jagiellońska, 2006. ISBN 83-7188-899-6.
- Piotr Zarzycki: Plan mobilizacyjny „W”. Wykaz oddziałów mobilizowanych na wypadek wojny. Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Ajaks”, 1995. ISBN 83-85621-87-3.