Bard I Łucznik
Bard I Łucznik (zm. w 2977 roku Trzeciej Ery[1]) – postać ze stworzonej przez J.R.R. Tolkiena mitologii Śródziemia.
| Postać z mitologii Śródziemia | |
| Wystąpienia | |
|---|---|
| Grany przez | |
| Dubbing | |
| Dane biograficzne | |
| Pochodzenie | |
| Przynależność | |
| Data śmierci | |
| Rodzina |
Bain (potomstwo) |
Był to człowiek, potomek królów Dale (w tym Giriona, który zginął w walce ze Smaugiem w 2770 roku). Urodził się i wychował w Esgaroth. Znano go jako człowieka ponurego, który wedle innych przepowiadał wszelakie nieszczęścia. Mieszkańcy miasta szanowali Barda za męstwo i uczciwość. Podczas ataku na Esgaroth zabił Smauga i został pierwszym królem odnowionego Dale. Władał tym królestwem do śmierci, przez trzydzieści trzy lata.
Wzmianki na temat jednej z ważniejszych postaci Hobbita znajdują się też w Dodatkach do Władcy Pierścieni.
Opis postaci
edytujŻyciorys
edytujPodczas ataku smoka Bard stanął na czele obrony Esgaroth. Gdy miasto już płonęło, a ludzie uciekali w popłochu, pozostał sam na stanowisku. Dzięki radzie starego drozda, oddał celny strzał z łuku i trafił w słaby punkt Smauga, odsłoniętą część brzucha. Bestia spadając zniszczyła miasto, lecz Bard ocalał: skoczył do wody i dopłynął do brzegu. Tam pośród uchodźców ze zniszczonego Esgaroth ujawnił swoje królewskie pochodzenie. Następnie, nadal uważając się za poddanego rządcy miasta i działając w jego imieniu, z powodzeniem kierował przygotowaniem tymczasowych siedzib dla wszystkich, którzy przeżyli atak smoka.
Później, na czele oddziału wojowników z miasta, wraz z siłami elfów z Leśnego Królestwa wyruszył do Ereboru. Spotkawszy się z Thorinem Dębową Tarczą, zaczął się domagać udziału w smoczym skarbie, bowiem część bogactw Smaug zrabował w Dale, a i mieszkańcy Esgaroth chcieli odszkodowania za zniszczenie miasta, skoro wcześniej pomogli krasnoludom i z tego powodu zaatakował ich smok. Jednak Thorin, ogarnięty żądzą złota, nie chciał negocjować, więc Bard i jego sojusznicy zaczęli blokować Samotną Górę. W końcu Bilbo Baggins, jeden z towarzyszy Thorina, potajemnie dał Bardowi Arcyklejnot, na widok którego Thorin zgodził się spełnić postawione mu warunki. Do tego jednak nie doszło, bowiem nastąpił niespodziewany atak orków. Wraz z elfami i krasnoludami, Bard, na czele ludzi z Esgaroth, stanął do walki z najeźdźcami w Bitwie Pięciu Armii.
Po zwycięstwie Dáin Żelazna Stopa, następca Thorina, zgodnie z umową przekazał Bardowi czternastą część skarbu. Większość tego majątku przeznaczył on na odbudowę Dale, ale pewną część przekazał w podzięce za pomoc Thranduilowi oraz wsparł mieszkańców Esgaroth. Bard w 2944 roku ogłosił się królem. Panował do końca swego życia i za jego rządów królestwo rozkwitało. Podczas swoich rządów zachowywał przyjaźń z krasnoludami z Ereboru. Następcą Barda był jego syn, Bain.
Przydomki i imię
edytujZwano go Bardem Łucznikiem i Bardem Smokobójcą. Imię dla tej postaci Tolkien zaczerpnął z języka staronordyckiego, w którym słowo bard znaczy wojenny topór[2]
Ekranizacja Petera Jacksona
edytujW ekranizacji Hobbita w reżyserii Petera Jacksona Barda zagrał Luke Evans. W filmie miał on troje dzieci: Sigrid, Baina i Tildę.
Przypisy
edytuj- ↑ a b Wszystkie daty w tym artykule podano za: Dodatek B Kronika Lat (Kronika Królestw Zachodnich). W: J.R.R. Tolkien: Władca Pierścieni. przeł. M. Skibniewska. T. 3: Powrót króla. Warszawa: 2002, s. 477, 480.
- ↑ R. Derdziński: Indeks. W: J.R.R. Tolkien: Władca Pierścieni. przeł. Maria i Cezary Frąc. T. 3: Powrót króla. Warszawa: 2002, s. 385..
Bibliografia
edytuj- John Ronald Reuel Tolkien: Hobbit, czyli tam i z powrotem. przeł. Maria Skibniewska. Warszawa: Wydawnictwo Iskry, 1997. ISBN 83-207-1681-0.
- Dodatek B Kronika Lat (Kronika Królestw Zachodnich). W: John Ronald Reuel Tolkien: Władca Pierścieni. przeł. Maria Skibniewska. T. 3: Powrót króla. Warszawa: Warszawskie Wydawnictwo Literackie Muza SA, 2002, s. 466-495. ISBN 83-7319-172-0.
- Ryszard Derdziński: Indeks. W: John Ronald Reuel Tolkien: Władca Pierścieni. przeł. Maria i Cezary Frąc. T. 3: Powrót króla. Warszawa: Wydawnictwo Amber, 2002, s. 383-397. ISBN 83-7245-884-7.
Linki zewnętrzne
edytuj- Bard I. Tolkien Gateway. [dostęp 2011-09-14]. (ang.).
- Bard the Bowman. The Thain's Book. An encyclopedia of Middle-earth and Numenor. [dostęp 2011-09-14]. (ang.).
- Bard I. Encyclopedia of Arda. [dostęp 2011-09-14]. (ang.).