Górnośląski Park Etnograficzny

Muzeum Górnośląski Park Etnograficzny w Chorzowie – skansen założony w 1975 roku, znajdujący się na terenie Parku Śląskiego.

Górnośląski Park Etnograficzny
w Chorzowie

Drewniany chlew na terenie skansenu
Państwo	Polska
Województwo	śląskie
Miejscowość	Chorzów
Adres	ul. Parkowa 25 41-500 Chorzów
Data założenia	maj 1975
Zakres zbiorów	zabytki budownictwa ludowego
Powierzchnia ekspozycji	220 tysięcy m²
Dyrektor	p.o. Paulina Cius-Górska
Położenie na mapie Chorzowa Górnośląski Park Etnograficzny w Chorzowie
Położenie na mapie Polski Górnośląski Park Etnograficzny w Chorzowie
Położenie na mapie województwa śląskiego Górnośląski Park Etnograficzny w Chorzowie
50°17′40,1″N 18°58′12,4″E
Strona internetowa

Historia

Pierwszy pomysł powstania muzeum etnograficznego pojawił się w 1938 roku. Wybuch wojny uniemożliwił jednak jego realizację. W 1952 roku, podczas Walnego Zjazdu Polskiego Towarzystwa Ludoznawczego w Katowicach zaproponowano, by na terenie powstającego WPKiW stworzyć skansen. W 1963 roku Krakowskie Biuro Projektowe opracowało jego ostateczną koncepcję, a rok później projekt zatwierdzono i rozpoczęto jego realizację. Zakładał on m.in. uformowanie wzniesienia w celu wiarygodnego przedstawienia podregionu podgórskiego. Oficjalne otwarcie nastąpiło w maju 1975 roku.

We wrześniu 2022 roku dyrektorem chorzowskiego skansenu została Paulina Cius-Górska.

Zabytki

Park etnograficzny posiada 78 zabytkowych drewnianych obiektów architektury wiejskiej i małomiasteczkowej. Obszar skansenu wynosi ok. 35,6 ha. Zgromadzone zabytki budownictwa ludowego pochodzą z pięciu podregionów Górnego Śląska (beskidzkiego, podgórskiego, pszczyńsko-rybnickiego, przemysłowego i lublinieckiego) oraz regionu Zagłębia Dąbrowskiego.

Obiektem scalającym poszczególne części ekspozycji jest pochodzący z XVIII w. kościół pw. św. Józefa Robotnika z Nieboczów, podobnie jak spichlerze dworskie, plebański i chłopskie oraz niektóre budynki z Beskidu Śląskiego, większość pozostałych zabytków pochodzi z połowy XIX w.

Muzeum "Górnośląski Park Etnograficzny w Chorzowie" znajduje się na szlaku architektury drewnianej woj. śląskiego.

Działalność naukowa

Od 2013 wydaje czasopismo naukowe Rocznik Muzeum „Górnośląski Park Etnograficzny w Chorzowie”.

Galeria

• 
  Szopa na siano z Kobióra
• 
  Chałupa i chlewik z Istebnej
• 
  Wnętrze chałupy z Istebnej
• 
  Chałupa z Istebnej (1876 r.)
• 
  Konstrukcja chałupy z Istebnej
• 
  Kapliczka z Istebnej (1910 r.)
• 
  Garbarnia z Koniakowa (1900 r.)
• 
  Chlew z Istebnej I połowa XVIII w.
• 
  Chałupa z Istebnej (1794 r.)
• 
  Wnętrze chałupy z Istebnej
• 
  Wnętrze chałupy z Istebnej
• 
  Wnętrze chałupy z Istebnej
• 
  Wnętrze chałupy z Istebnej
• 
  Chałupa z Istebnej (1794 r.)
• 
  Wnętrze chałupy groniowej z Brennej (1809 r.)
• 
  Wnętrze chałupy groniowej z Brennej (1809 r.)
• 
  Chałupa tkacza z Brennej (1820 r.)
• 
  Wnętrze chałupy tkacza z Brennej (1820 r.)
• 
  Studnia z Łąki (1902 r.)
• 
  Zima w skansenie, styczeń 2009 r.
• 
  Chałupy w Górnośląskim Parku Etnograficznym w Chorzowie.

Zobacz też

• Wiatrak z Grzawy

Bibliografia

• Sztuka Górnego Śląska od średniowiecza do końca XX wieku, red. Ewa Chojecka, wydawca: Muzeum Śląskie, Katowice 2004, ISBN 83-87455-77-6, s. 450.
• Krajobraz tworzą ludzie, Wydawnictwo WPKiW S.A., Chorzów 2010, ISBN 978-83-62506-00-2

Linki zewnętrzne

• Strona Muzeum (pol.)