Jan Bedřich Kittl

Jan Bedřich Kittl
Data i miejsce urodzenia	8 maja 1806 ; Orlík nad Vltavou
Pochodzenie	czeskie
Data i miejsce śmierci	20 lipca 1868 ; Leszno
Gatunki	muzyka poważna, muzyka romantyczna
Zawód	kompozytor
	Multimedia w Wikimedia Commons

Jan Bedřich Kittl, niem. Johann Friedrich Kittl (ur. 8 maja 1806 w Orlíku nad Vltavou, zm. 20 lipca 1868 w Lesznie^[1]^[2]) – czeski kompozytor.

Życiorys

Studiował prawo na Uniwersytecie Praskim, pobierał też lekcje kompozycji u Václava Tomáška^[1]^[2]. Tomáškowi zadedykował później swoje Idylle op. 1 na fortepian^[1]. Początkowo był pracownikiem czeskiej prokuratury finansowej w Pradze, w 1836 roku zrezygnował jednak z kariery urzędniczej i poświęcił się muzyce^[1]. Popularność przyniosła mu symfonia Lovecká (Jagdsinfonie), którą pod batutą Louisa Spohra wykonano w 1839 roku w Kassel^[1]^[2]. Od 1843 do 1865 roku był dyrektorem Konserwatorium Praskiego^[1]^[2]. Przyjaźnił się z Richardem Wagnerem, do którego libretta napisał operę Bianca und Giuseppe oder Die Franzosen vor Nizza^[1]. Znał też Liszta i Berlioza^[1]^[2]. Na 50. rocznicę utworzenia Konserwatorium Praskiego w 1858 roku napisał IV Symfonię^[1]. W 1865 roku ze względu na zły stan zdrowia i problemy finansowe opuścił Pragę i przeprowadził się do Leszna^[1].

Był przedstawicielem wczesnego romantyzmu w muzyce czeskiej^[1]. Należał do czołowych czeskich symfoników w okresie poprzedzającym twórczość Antonína Dvořáka^[1]^[2]. Był autorem pracy Praktische Orgelschule für Präparanden (Wiedeń 1861, 2. wydanie 1883)^[1].

Wybrane kompozycje

(na podstawie materiałów źródłowych^[1]^[2])

Utwory orkiestrowe

4 symfonie (I d-moll op. 19 1836, II Es-dur „Lovecká” op. 9 1837, III D-dur op. 24 1842, IV C-dur 1857)
3 uwertury koncertowe (I D-dur op. 22 1841, II E-dur, III zaginiona)
4 marsze op. 32 i op. 33

Utwory kameralne

Nonet (1835; zaginiony)
Grand septuor Es-dur op. 25 na fortepian i instrumenty dęte (1832)
2 tria fletowe op. 11 i op. 12
Trio op. 28 na fortepian, skrzypce i wiolonczelę (1842)

Utwory fortepianowe

Grande sonate op. 27 na 4 ręce (1847)
6 Idylles op. 1
6 Idylles op. 2
3 Scherzi op. 6
2 Romanze op. 8 i op. 10
24 Impromptus op. 17, 18, 26, 30, 38
Berceuse op. 39
12 Aquarelles op. 44, 45, 46
Nocturne op. 53
Stammbuch-Blätter op. 58

Utwory wokalno-instrumentalne

Msza C-dur na głosy solowe, chór i orkiestrę (1844)
Requiem (zaginione)
Jubelkantate op. 34 (1854)

Opery

Daphnis Grab (wyst. Praga 1825; zaginiona)
Bianca und Giuseppe oder Die Franzosen vor Nizza op. 31 (wyst. Praga 1848; wersja czeska Bianca a Giuseppe aneb Francouzové před Nizzou wyst. Praga 1875)
Waldblumme (wyst. Praga 1852)
Die Bilderstürmer (wyst. Praga 1854)

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 5. Część biograficzna klł. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1997, s. 95. ISBN 978-83-224-3303-4.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 3 Haar–Levi. New York: Schirmer Books, 2001, s. 1893. ISBN 978-0-02-865528-4.

Linki zewnętrzne

Jan Bedřich Kittl – twórczość tego autora dostępna w bibliotece cyfrowej International Music Score Library Project

[encmuz-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 5. Część biograficzna klł. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1997, s. 95. ISBN 978-83-224-3303-4.

[baker-2] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 3 Haar–Levi. New York: Schirmer Books, 2001, s. 1893. ISBN 978-0-02-865528-4.

[1]

[2]