[go: nahoru, domu]

Nerw oczny (łac. nervus ophthalmicus) – w anatomii człowieka pierwsza i zarazem najmniejsza gałąź nerwu trójdzielnego, nerw zaopatrujący górną część twarzy. Jest to nerw czuciowy[1].

Nerw oczny oznaczony nr 1

Rodzaj

edytuj

Jest to nerw tylko czuciowy, aczkolwiek posiada on kontakt ze zwojami przywspółczulnymi.

Przebieg

edytuj

Nerw ten rozpoczyna się w zwoju trójdzielnym, miejscu podziału nerwu trójdzielnego. Kieruje się do przodu, będąc najwyżej położoną gałęzią wychodzącą z tego zwoju. Oddaje szybko gałąź namiotową, unerwiającą namiot móżdżku, po czym przechodzi poprzez szczelinę oczodołową górną, by wejść do oczodołu. Tam dzieli się na nerwy łzowy, czołowy i nosowo-rzęskowy.

Gałęzie

edytuj

Obszar unerwienia

edytuj

W obszar unerwiany przez nerw oczny wchodzą:

Przypisy

edytuj
  1. a b Adam Bochenek, Michał Reicher, Anatomia człowieka. Tom V. Układ nerwowy obwodowy. Układ nerwowy autonomiczny. Powłoka wspólna. Narządy zmysłów, wyd. VI, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2018, s. 185–190, ISBN 978-83-200-3258-1.

Bibliografia

edytuj