[go: nahoru, domu]

Rajdowe Mistrzostwa Świata 1999

Rajdowe Mistrzostwa Świata w roku 1999 były 27 sezonem Rajdowych Mistrzostwach Świata FIA. Sezon składał się z 14 rajdów. Mistrzem świata kierowców rajdowych w roku 1999 został po raz czwarty z rzędu fiński kierowca Tommi Mäkinen startujący samochodem Mitsubishi Lancer Evo VI, wyprzedzając Brytyjczyka Richarda Burnsa i Francuza Didiera Auriola. Tytuł konstruktorów wygrał zespół Toyoty, który wyprzedził zespoły Subaru i Mitsubishi.

Sezon 1999
Rajdowych mistrzostw świata
ilustracja
Liczba rajdów

14

Pierwsza runda

Rajd Monte Carlo

Ostatnia runda

Rajd Wielkiej Brytanii

Mistrzowie
Kierowcy

Tommi Mäkinen

Konstruktorzy

Toyota

Poprzedni sezonNastępny sezon
Carlos Sainz podczas rajdu Rajd Monte Carlo 1999

Kalendarz

edytuj

W sezonie 1999 kalendarz mistrzostw świata składał się z czternastu rajdów (czyli o jeden więcej niż w roku ubiegłym), nowością był Rajd Chin (po raz pierwszy w kalendarzu WRC), który zastąpił planowany w roku 1998, a nie doszły do skutku Rajd Indonezji[1][2].

Runda Data Rajd Zwycięzca
1 17.01 - 20.01 Monako  Rajd Monte Carlo Finlandia  Tommi Mäkinen Wyniki
2 12.02 - 14.02 Szwecja  Rajd Szwecji Finlandia  Tommi Mäkinen Wyniki
3 26.02 - 28.02 Kenia  Rajd Safari Wielka Brytania  Colin McRae Wyniki
4 21.03 - 24.03 Portugalia  Rajd Portugalii Wielka Brytania  Colin McRae Wyniki
5 19.04 - 21.04 Hiszpania  Rajd Hiszpanii Francja  Philippe Bugalski Wyniki
6 7.05 - 9.05 Francja  Rajd Francji Francja  Philippe Bugalski Wyniki
7 22.05 - 25.05 Argentyna  Rajd Argentyny Finlandia  Juha Kankkunen Wyniki
8 6.06 - 9.06 Grecja  Rajd Grecji Wielka Brytania  Richard Burns Wyniki
9 15.07 - 18.07 Nowa Zelandia  Rajd Nowej Zelandii Finlandia  Tommi Mäkinen Wyniki
10 20.08 - 22.08 Finlandia  Rajd Finlandii Finlandia  Juha Kankkunen Wyniki
11 17.09 - 19.09   Rajd Chin Francja  Didier Auriol Wyniki
12 11.10 - 13.10 Włochy  Rajd Włoch Finlandia  Tommi Mäkinen Wyniki
13 4.11 - 7.11 Australia  Rajd Australii Wielka Brytania  Richard Burns Wyniki
14 23.11 - 26.11 Wielka Brytania  Rajd Wielkiej Brytanii Wielka Brytania  Richard Burns Wyniki

Zgłoszone zespoły i kierowcy

edytuj
Zespół Samochód Opony Numer Kierowca Rundy
Mitsubishi Mitsubishi Lancer Evo VI M 1 Finlandia  Tommi Mäkinen 1-14
2 Belgia  Freddy Loix 1-3, 5-14
Finlandia  Marcus Grönholm 4
Toyota Toyota Corolla WRC M 3 Hiszpania  Carlos Sainz 1-14
4 Francja  Didier Auriol 1-14
12 Kenia  Ian Duncan 3
18 Australia  Neal Bates 13
20 Niemcy  Isolde Holderied 1
45 Wielka Brytania  Martin Brundle 14
Subaru Subaru Impreza WRC P 5 Wielka Brytania  Richard Burns 1-14
6 Finlandia  Juha Kankkunen 1-4, 7-14
Belgia  Bruno Thiry 5-6
14 Belgia  Bruno Thiry 1-4
Finlandia  Juha Kankkunen 5
Ford Ford Focus WRC M 7 Wielka Brytania  Colin McRae 1-14
8 Francja  Simon Jean-Joseph 1, 5-6, 12
Szwecja  Thomas Rådström 2, 7-11, 13-14
Norwegia  Petter Solberg 3-4
20 Norwegia  Petter Solberg 10, 12, 14
SEAT SEAT Córdoba WRC P 9 Finlandia  Harri Rovanperä 1-14
10 Włochy  Piero Liatti 1, 3-8, 11-12
Finlandia  Marcus Grönholm 2
Finlandia  Toni Gardemeister 9-10, 13-14
16 Wielka Brytania  Gwyndaf Evans 14
20 Finlandia  Toni Gardemeister 12
Škoda Škoda Octavia WRC M 11 Niemcy  Armin Schwarz 1, 4-5, 8, 10, 12, 14
12 Czechy  Pavel Sibera 1, 5
Czechy  Emil Triner 4, 8, 10, 12
Belgia  Bruno Thiry 14
Peugeot Peugeot 206 WRC M 14 Francja  François Delecour 6, 8, 10, 12-14
15 Francja  Gilles Panizzi 6, 12
Finlandia  Marcus Grönholm 8, 10, 13-14
21 Finlandia  Marcus Grönholm 12
22 Francja  Gilles Panizzi 10, 14
Citroën Citroën Xsara F2 M 18 Francja  Philippe Bugalski 5-6, 12
19 Hiszpania  Jesús Puras 5-6, 12

Klasyfikacje

edytuj

Klasyfikacja generalna kierowców

edytuj

Do klasyfikacji mistrza świata kierowców w sezonie 1999 zaliczane było sześć pierwszych miejsc zajętych w rajdzie i punktowane one były według zasady:

Pozycja
Punkty 10 6 4 3 2 1

Indeksem górnym oznaczono miejsca jakie zawodnicy zajęli na rajdach Francji i Finlandii w dodatkowo punktowanym ostatnim odcinku specjalnym, za 1 miejsce przyznano 3 pkt, za 2 - 2 pkt i za 3 - 1 pkt.

Poz. Kierowca MON
Monako 
SWE
Szwecja 
KEN
Kenia 
POR
Portugalia 
ESP
Hiszpania 
FRA
Francja 
ARG
Argentyna 
GRC
Grecja 
NZL
Nowa Zelandia 
FIN
Finlandia 
CHI
 
ITA
Włochy 
AUS
Australia 
GBR
Wielka Brytania 
Suma punktów
1 Finlandia  Tommi Mäkinen 1 1 DK 5 3 6 2 4 3 1 NU2 NU 1 3 NU 62
2 Wielka Brytania  Richard Burns 8 5 NU 4 5 7 2 1 NU 2 2 NU 1 1 55
3 Francja  Didier Auriol 3 4 2 3 2 5 1 3 NU 4 NU1 1 3 NU NU 52
4 Finlandia  Juha Kankkunen 2 6 NU NU 6 1 NU 2 1 4 6 NU 2 44
5 Hiszpania  Carlos Sainz NU 2 3 2 NU 3 3 5 2 6 3 3 NU 2 NU 44
6 Wielka Brytania  Colin McRae DK NU 1 1 NU 4 NU NU NU NU NU NU NU NU 23
7 Francja  Philippe Bugalski NU 1 1 NU 20
8 Belgia  Freddy Loix NU 9 NU 4 8 NU 4 8 10 NU 4 4 5 14
9 Finlandia  Harri Rovanperä 7 16 6 NU 14 13 NU NU NU 5 5 16 6 3 10
10 Francja  Gilles Panizzi NU NU 33 2 7 6
11 Hiszpania  Jesús Puras NU NU 2 NU NU NU 16 6
12 Szwecja  Thomas Rådström 3 6 NU NU NU NU 7 6 6
13 Finlandia  Toni Gardemeister 14 33 NU 3 6 3 NU 16 NU 6
14 Belgia  Bruno Thiry 5 10 NU 6 7 NU 4 6
15 Finlandia  Marcus Grönholm NU NU NU 4 8 5 NU 5
16 Francja  François Delecour 4 NU NU 9 NU NU NU 3
17 Kenia  Ian Duncan 4 3
18 Estonia  Markko Märtin 8 NU 5 NU NU 8 2
19 Norwegia  Petter Solberg 11 5 11 12 27 9 2
20 Nowa Zelandia  Possum Bourne 5 NU 2
21 Włochy  Andrea Aghini 5 2
22 Turcja  Volkan Işık 7 11 NU NU 15 6 15 1
23 Włochy  Piero Liatti 6 NU NU 10 9 NU NU NU NU 1
24 Grecja  Leonídas Kyrkos 6 1
Oznaczenia: NU - nie ukończył DK - dyskwalifikacja

Klasyfikacja generalna producentów

edytuj

Do klasyfikacji mistrzostw świata producentów w sezonie 1999 zaliczane było sześć pierwszych miejsc zajętych w rajdzie i punktowane one były według zasady:

Pozycja
Punkty 10 6 4 3 2 1

Punkty zdobywał tylko zespół, którego kierowcy byli do tego nominowani przed rajdem. Zespoły mogły mianować dwóch kierowców do zdobywania punktów. Nowością w tym sezonie był to, iż zawodnicy nie nominowani do punktacji zespołowej nie blokowali już punktów zawodnikom nominowanym[3]. W rajdzie Francji i Finlandii dodatkowe punkty dla zespołów zdobyli trzej pierwsi nominowani zawodnicy, kończący ostatni odcinek specjalny rajdu. Załogi nominowane do zdobywania punktów dla producenta startowały z dwoma najniższymi numerami (a więc w Mitsubishi były to 1 i 2, w Toyocie 3 i 4 itd).

Poz. Producent MON
Monako 
SWE
Szwecja 
KEN
Kenia 
POR
Portugalia 
ESP
Hiszpania 
FRA
Francja 
ARG
Argentyna 
GRC
Grecja 
NZL
Nowa Zelandia 
FIN
Finlandia 
CHI
 
ITA
Włochy 
AUS
Australia 
GBR
Wielka Brytania 
Suma punktów
1 Toyota 4 9 10 10 10 14+4 6 6 5 4+3 14 4 6 0 109
2 Subaru 7 3 0 3 5 2 16 10 6 16 9 2 10 16 105
3 Mitsubishi 10 10 0 2 10 4+2 3 7 11 0+2 0 13 7 2 83
4 Ford 0 4 13 11 0 6 1 0 0 0 0 1 0 1 37
5 SEAT 5 0 2 0 1 0 0 0 4 3+1 2 0 1 4 23
6 Peugeot 0 0 3 6 2 0 11
7 Škoda 0 0 0 3 0 0 3 6

Puchar kierowców samochodów produkcyjnych (Grupa N)

edytuj

Aby zostać sklasyfikowanym należało wziąć udział w jednym rajdzie poza Europą[4].

Msc. Kierowca MON
Monako 
SWE
Szwecja 
KEN
Kenia 
POR
Portugalia 
ESP
Hiszpania 
FRA
Francja 
ARG
Argentyna 
GRC
Grecja 
NZL
Nowa Zelandia 
FIN
Finlandia 
CHI
 
ITA
Włochy 
AUS
Australia 
GBR
Wielka Brytania 
 Pkt 
1 Urugwaj  Gustavo Trelles 8 1 8 5 13 13 13 8 69
2 Oman  Hamed Al-Wahaibi 13 13 5 13 8 1 53
3 Japonia  Toshi Arai 3 13 13 29
4 Austria  Manfred Stohl NU 4 4 NU NU 2 NU NU 3 2 NU 27
5 Finlandia  Jouko Puhakka 1 NU NU NU 1 26
6 Peru  Ramón Ferreyros 4 2 NU 1 24
7 Włochy  Gianluigi Galli 7 NU NU NU 6 1 24
8 Belgia  Marc Duez 1 13
9 Portugalia  Miguel Campos 1 13
10 Finlandia  Jani Paasonen 3 2 13
11 Japonia  Katsuhiko Taguchi 3 3 4 13
12 Szwecja  Stig-Olov Walfridson 2 8
13 Hiszpania  Luis Climent NU 8 2 8
14 Włochy  Giovanni Manfrinato 2 8
15 Argentyna  Jorge Recalde 2 8
16 Australia  Ed Ordynski 2 8
17 Wielka Brytania  Richard Tuthill 2 8
18 Monako  Christophe Spiliotis 3 5
19 Japonia  Hideaki Miyoshi 3 5
20 Finlandia  Juha Kangas NU 3 8 NU NU 5
21 Argentyna  Claudio Menzi 3 5
22 Belgia  Gaby Goudezeune 3 5
23 Włochy  Mario Stagni 3 5
24 Niemcy  Uwe Nittel 3 5
21 Wielka Brytania  Gavin Cox 3 5

Klasyfikacja końcowa producentów w Dwulitrowym Rajdowym Pucharze Świata[5]

edytuj
Msc. Producent Punkty
1 Francja  Renault 102
2 Korea Południowa  Hyundai 95
NC Niemcy  Volkswagen 25

Przypisy

edytuj
  1. Home > Seasons > Season 1999 > WRC Calendar. www.juwra.com. [dostęp 2020-05-09]. (ang.).
  2. Home > Seasons > Season 1999 > Rule changes. www.juwra.com. [dostęp 2020-05-09]. (ang.).
  3. Manufacturer points. www.juwra.com. [dostęp 2020-05-09]. (ang.).
  4. Home > Seasons > Season 1999 > Championship standings. www.juwra.com. [dostęp 2020-05-07]. (ang.).
  5. 1999 FIA 2-Litre World Cup for Manufacturers Final classification. www.rallybase.nl. [dostęp 2021-01-09]. (ang.).

Linki zewnętrzne

edytuj