[go: nahoru, domu]
Wikipedia

Samyŏng Yujŏng

Samyŏng Yujŏng (ur. 1543, zm. sierpień 1610) – koreański mistrz sŏn, uczeń Sŏsana Taesy[1]. Znany także jako Song’un Yujŏng.

Samyŏng Yujŏng
유정, 사명당
Ilustracja
Data urodzenia

1543

Data i miejsce śmierci

1610
klasztor Haein (?)

Szkoła

chogye

Linia przekazu
Dharmy zen

T'aego Pou

Nauczyciel

Sosan Taesa

Następca

Songwoldang Ungsang

Zakon

sŏn

Życiorys

edytuj

Samyŏng stracił swoich rodziców w dzieciństwie i w 1556 r. w wieku 13 lat został mnichem w klasztorze Chikji na górze Hwang’ak. W 1561 r. zdał wymagane egzaminy państwowe. Został głównym mnichem w klasztorach Chikji oraz Pongŭn. Niewiele wiadomo, co działo się przez kilka następnych lat.

W 1575 r. zaoferowano mu stanowisko opata w klasztorze Pongŭn, głównej świątyni szkoły sŏn. Wcześniej opatem w tym klasztorze był Sosan Taesa. Jednak Samyŏng odmówił i jeszcze tego samego roku został uczniem Sŏsana, który od 1568 r. przebywał na górze Myohyang. Po dwóch latach praktyki pod kierunkiem Sŏsana przeniósł się na górę Kŭmgang, gdzie przebywał trzy lata. Następnie udał się na południe i praktykował w klasztorach na górach P’algong, Ch'ŏngnyang, T’aebaek i Odae[2].

W czasie inwazji japońskiej na Koreę w 1592 r. przebywał w klasztorze Yujŏm na górze Kŭmgang. Sŏsan zgromadził 5000 armię mnichów i stał się moralnym i duchowym przywódcą buddystów sŏn. Bezpośrednio w walkach dowódcą był Samyŏng, którego tytułowano "generałem armii mnichów"[3]. Jego mnisia armia wraz z pomocą wojsk chińskich wyzwoliła miasto Pjongjang (dzisiejszą stolicę Korei Północnej).

W 1598 r. Samyŏng udał się do japońskiego obozu jako negocjator[a]. Podczas drugiej inwazji w tym samym roku, znów wziął aktywny udział w walkach. Zaraz po wojnie odbudował fortece na górach P’algong, Kŭmo i Yonggi[2].

W 1604 r. udał się z pokojową misją do Japonii i po ustanowieniu pokojowego rozejmu, powrócił do Korei z jeńcami wojennymi w ilości 3500.

Liczne i legendarne nieraz opowieści ludowe przedstawiają Samyŏnga jako olbrzymiego, bardzo przystojnego mężczyznę, co kontrastowało z Sosanem, który był dość niepozorny. O obu krążą w Korei opowieści, w których wyposażeni są oni w niezwykłe i czarodziejskie moce.

Mistrz Samyŏng był także cenionym poetą i kaligrafem[4].

Ostatnie lata swojego życia spędził w klasztorze Haein, który istnieje do dziś.

Prace literackie

edytuj
  • Samyŏngjip (Zbiór Samyŏnga – antologia poezji)
  • Bunch’ungsŏnallok (Zapiski z wojny z pełną lojalnością)
  • Hwaŏmgyŏngbal (Epilog do Sutry Awatamsaki)

Linia przekazu Dharmy zen

edytuj

Pierwsza liczba oznacza liczbę pokoleń mistrzów od 1 Patriarchy indyjskiego Mahakaśjapy.

Druga liczba oznacza liczbę pokoleń od 28/1 Bodhidharmy, 28 Patriarchy Indii i 1 Patriarchy Chin.

Trzecia liczba oznacza początek nowej linii przekazu w danym kraju.

Uwagi

edytuj
  1. ↑ Zachowała się anegdotyczna historia. Kato Kiyomasa spytał go "Co jest największym skarbem w Chosŏn?" Samyŏng odpowiedział "Twoja szyja"

Przypisy

edytuj
  1. ↑ Mu Soeng Sunim. Thousand Peaks. Str. 156
  2. ↑ a b Chung Byung-jo. History of Korean Buddhism. Str. 172
  3. ↑ Mu Soeng Sunim. Thousand Peaks. Str. 157
  4. ↑ Mu Soeng Sunim. Thousand Peaks. Str. 158

Bibliografia

edytuj
  • Soeng Sunim Mu, Thousand Peaks. Korean Zen – Tradition & Teachers, wyd. Rev. ed, Cumberland: Primary Point Press, 1991, ISBN 0-942795-02-4, OCLC 23896092.
  • Chung Byung-jo. History of Korean Buddhism. Jimoondang, Seoul, 2007. Str. 220. ISBN 978-89-88095-24-9
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Samyŏng_Yujŏng&oldid=74334179”