Stefan Jażdżyński

Stefan Jażdżyński
	; Stefan Jażdżyński (między 1924 a 1930)
	pułkownik piechoty
Data i miejsce urodzenia	25 marca 1886 ; Piotrków Trybunalski
Data i miejsce śmierci	21 września 1938 ; Warszawa
	Przebieg służby
Lata służby	1914–1931
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier; Wojsko Polskie
Formacja	Legiony Polskie
Jednostki	2 Pułk Piechoty (LP),; 4 Pułk Piechoty (LP),; 4 Pułk Piechoty Legionów,; Dowództwo Okręgu Generalnego „Kielce”
Stanowiska	dowódca plutonu (w 2.pp LP i w 4.pp LP),; dowódca kompanii (w 4.pp LP),; dowódca baonu (w 4. pp LP),; Inspektor Piechoty (DOG Kielce), dowódca pułku (4.pp Legionów),; komendant placu w Wilnie
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa; wojna polsko-bolszewicka
	Odznaczenia

Stefan Jażdżyński (ur. 25 marca 1886 w Piotrkowie Trybunalskim, zm. 21 września 1938 w Warszawie) – pułkownik piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Oficerowie 4 pułku piechoty Legionów Polskich. Od lewej: Feliks Jędrychowski, ks. Konopka, Rudolf Witold Udołowicz, dr Bobrowski, Nowakowski, Kamiński, **Stefan Jażdżyński**, 1915–1916.

Życiorys

W latach 1897–1904 uczył się w Szkole Handlowej w Łodzi. W 1905 roku został aresztowany za działalność rewolucyjną i zesłany do Czelabińska. Po ucieczce z zesłania dotarł do Chrzanowa i schronił się w pobliskiej Sierszy, gdzie podjął pracę jako magazynier w kopalni.

W 1909 roku był zastępcą naczelnika „Sokoła” w Chrzanowie. Ukończył kursy podoficerskie i szkołę oficerską organizacji (w 1914 roku). 14 sierpnia 1914 roku objął dowództwo plutonu w 7. Stałej Drużynie Sokoła, z którą na początku września udał się do Krakowa, gdzie został przydzielony do 2 pułku piechoty, w którym dowodził w 1. plutonem 8. kompanii. Od 2 października 1914 roku walczył na froncie karpackim. W styczniu 1915 roku zapadł na zdrowiu i leczył się w Szpitalu Rezerwowym nr 1 w Wiedniu. 1 kwietnia 1915 roku dostał przydział do IV baonu 2 pp LP, który stał się zalążkiem 4 pułku piechoty LP. Wraz z tym pułkiem wyruszył 15 lipca 1915 roku z Piotrkowa na front na czele 1. plutonu 9. kompanii. 1 listopada objął dowództwo 12. kompanii tego pułku.

Został zwolniony z Legionów 12 sierpnia 1917 roku po kryzysie przysięgowym. Zaczął formować Polską Organizację Wojskową w Chrzanowie. 1 listopada 1918 roku powołał tam kompanię, która wkrótce weszła w skład 4. pułku piechoty Legionów. 4 grudnia tego roku objął dowództwo III baonu 4. pp Legionów, z którym 11 kwietnia 1919 roku wyruszył na front litewsko-białoruski. W okresie od 11 sierpnia do 10 października 1919 roku przebywał w szpitalu i na rekonwalescencji. Następnie objął komendę nad baonem zapasowym 4. pp Legionów.

W 1921 roku został w zastępstwie Inspektorem Piechoty Dowództwa Okręgu Generalnego „Kielce”, a następnie dowódcą 4. pp Leg. (którym był w latach 1921–1930). Potem został komendantem placu w Wilnie. Ze względu na stan zdrowia został 31 sierpnia 1931 roku przeniesiony w stan spoczynku. W latach 30. był tymczasowym wiceprezydentem miasta Radomia, przewodniczącym Komitetu Niesienia Pomocy Bezrobotnym. Gdy uległ częściowemu paraliżowi, z rodziną powrócił do Kielc.

Awanse

chorąży piechoty – 11 listopada 1914 roku
podporucznik piechoty – 20 sierpnia 1915 roku (XI ranga, rozkaz Komendy LP nr 148 z 20 sierpnia 1915 roku)
porucznik piechoty – 23 września 1916 roku, ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1916 roku
kapitan piechoty – 15 listopada 1918 roku, z rozkazu gen. Bolesława Roi
major piechoty – 21 lipca 1920 roku, ze starszeństwem z dniem 1 kwietnia tego roku
podpułkownik piechoty – 15 sierpnia 1924 roku
pułkownik piechoty –

Życie prywatne

Stefan Jażdżyński urodził się w rodzinie Antoniego i Rozalii z domu Sobczyk (albo Sobczak). Ożenił się z Marią Chlebowską (ok. 1898–1978). Mieli dzieci: Tadeusza Ludwika, Wiesława Stefana, Jerzego Bogumiła i Janinę.

Po śmierci został pochowany w Kielcach.

Ordery i odznaczenia

Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 6031
Krzyż Niepodległości (6 czerwca 1931)^[1]
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (pośmiertnie)
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (11 listopada 1934)^[2]
Krzyż Walecznych (trzykrotnie)
Złoty Krzyż Zasługi (10 listopada 1928)^[3]
Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921
Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości

Przypisy

↑ M.P. z 1931 r. nr 132, poz. 199 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
↑ M.P. z 1934 r. nr 259, poz. 337 „za zasługi na polu pracy na rzecz Pożyczki Narodowej”.
↑ M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 634 „w uznaniu zasług, położonych na polu pracy w poszczególnych działach wojskowości”.

Bibliografia

Wykaz Legionistów Polskich 1914–1918: Jażdżyński Stefan. Muzeum Józefa Piłsudskiego, 2014-08-14. [dostęp 2015-12-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)].
Profil Stefana Jażdżyńskiego na stronie Ogrody Wspomnień. [dostęp 2015-12-19].

[1] M.P. z 1931 r. nr 132, poz. 199 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.

[2] M.P. z 1934 r. nr 259, poz. 337 „za zasługi na polu pracy na rzecz Pożyczki Narodowej”.

[3] M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 634 „w uznaniu zasług, położonych na polu pracy w poszczególnych działach wojskowości”.

[1]

[2]

[3]

Stefan Jażdżyński (między 1924 a 1930)
pułkownik piechoty
Data i miejsce urodzenia	25 marca 1886 Piotrków Trybunalski
Data i miejsce śmierci	21 września 1938 Warszawa
Przebieg służby
Lata służby	1914–1931
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier Wojsko Polskie
Formacja	Legiony Polskie
Jednostki	2 Pułk Piechoty (LP), 4 Pułk Piechoty (LP), 4 Pułk Piechoty Legionów, Dowództwo Okręgu Generalnego „Kielce”
Stanowiska	dowódca plutonu (w 2.pp LP i w 4.pp LP), dowódca kompanii (w 4.pp LP), dowódca baonu (w 4. pp LP), Inspektor Piechoty (DOG Kielce), dowódca pułku (4.pp Legionów), komendant placu w Wilnie
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa wojna polsko-bolszewicka
Odznaczenia