[go: nahoru, domu]

Andrzej Szalawski: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja oczekująca na przejrzenie]
Usunięta treść Dodana treść
Elster (dyskusja | edycje)
link
jęz.
Linia 26:
Na stopień [[podporucznik]]a został mianowany ze starszeństwem od 1 stycznia 1937 i 1079. lokatą w korpusie oficerów rezerwy piechoty{{odn|Rybka|Stepan|2004|s=189}}. We wrześniu 1939 został zmobilizowany do [[26 Pułk Piechoty (II RP)|26 pułku piechoty]], stacjonującego w [[Gródek (obwód lwowski)|Gródku Jagiellońskim]]. Czwartego dnia wojny jego oddział skierowano do Lwowa. Bronił miasta do jego kapitulacji przed [[Armia Czerwona|Armią Czerwoną]] 22 września. Po kapitulacji miasta zignorował zarządzenie radzieckiego okupanta i nie zarejestrował się jako oficer, unikając później [[Zbrodnia katyńska|śmierci w Katyniu]]{{r|cena|angora|focus}}.
 
Pozostał na terenie [[Okupacja sowiecka ziem polskich (1939–1941)|okupacji sowieckiejrosyjskiej]], grał w teatrze kierowanym przez [[Aleksander Węgierko|Aleksandra Węgierkę]] i w teatrach [[Grodno|grodzieńskich]], [[Białystok|białostockich]] i [[mińsk]]ich. Po [[Atak Niemiec na ZSRR|ataku Niemiec na ZSRR]] wyjechał do Warszawy. Po przyjeździe do stolicy nie mógł znaleźć zatrudnienia w zawodzie, czemu na przeszkodzie stanęły jego wcześniejsze występy w spektaklach agitacyjnych pod okupacją radziecką. Pozbawiony środków do życia oraz niezbędnych dokumentów chroniących przed wywózką, zatrudnił się w ekipie warszawskiego oddziału niemieckiej [[Kronika filmowa|kroniki filmowej]] ''[[Die Deutsche Wochenschau]]'', której był lektorem{{r|angora}} (''[[Tygodnik Dźwiękowy Guberni Generalnej]]''). Występował też w koncesjonowanych przez Niemców teatrach: „[[Teatr Komedia (1940–1944)|Komedia]]”, „Miniatury”, „Jar” i „Maska”.
 
W październiku 1941 został zaprzysiężony jako członek [[Związek Walki Zbrojnej|Związku Walki Zbrojnej]] pod pseudonimem „Florian” i jako pracownik [[Oddział II Informacyjno-Wywiadowczy|Oddziału II KG AK]] otrzymał rozkaz kontynuowania pracy w niemieckiej kronice filmowej celem rozpracowania zatrudnionych tam osób. Przez kolejne dwa lata dostarczał AK informacje o niemieckich planach propagandowych i agentach. W związku z niechęcią środowiska podjął próbę odejścia z kroniki filmowej, co udało mu się w lipcu 1943, nadal grał jednak w teatrach{{r|np}}.