Gertrud Scholtz-Klink: Różnice pomiędzy wersjami

'''Gertrud Scholtz-Klink''', właśc. '''Gertrud Emma Treutsch''' (ur. [[9 lutego]] [[1902]] w [[Adelsheim]] w [[Badenia|Badenii]], zm. [[24 marca]] [[1999]] w [[Tybinga|Tybindze]]-[[Bebenhausen]]) – przewodnicząca [[NS-Nationalsozialistische Frauenschaft|Narodowosocjalistycznego Związku Kobiet]] (NSF) w [[III Rzesza|III Rzeszy]], oficjalna ''Przywódczyni Kobiet Rzeszy''.

Wraz z mężem, wieloletnim sympatykiem nazistów, wstąpiła do [[Narodowosocjalistyczna Niemiecka Partia Robotników|NSDAP]] 1 marca 1930 (ostatecznie data wstąpienia pozostaje niejasna, jako że w legitymacji z niewiadomych powodów data ta została zastąpiona dniem 1 września 1929 roku)<ref>Kompisch, Kathrin: ''Täterinnen. Die Frauen im Nationalsozialismus'', s. 53.</ref>, w źródłach spotyka się także datę 1928<ref name="Wyd 1996">"Rozmowy„Rozmowy przy stole"stole”, Wyd. Charyzma 1996, strs. 240, {{ISBN 83-85820-02-07|8385820027}}.</ref>. Wkrótce mianowana została kierowniczką partyjnej organizacji kobiecej w Badenii. W tym samym roku jej mąż, mianowany w międzyczasie kierownikiem okręgu partyjnego NSDAP, zmarł na [[Zawał mięśnia sercowego|zawał serca]] podczas wiecu [[Sturmabteilung|SA]].

Zadanie scalenia organizacji kobiecych w Badenii polecił jej Robert Wagner. Dokonała tego w 1930 roku łącząc lokalne narodowosocjalistyczne grupy kobiet w 14 tzw. "komórek„komórek okręgowych"okręgowych” (niem. "Gauzellen"„Gauzellen”). W tym samym roku została "Gauleiterin"„Gauleiterin” Niemieckiego Zakonu Kobiet (DFO, Deutscher Frauenorden), zaś po jego likwidacji była "Gaufrauenschaftsleiterin"„Gaufrauenschaftsleiterin” w Narodowosocjalistycznym Związku Kobiet (NSF). Następnie przejęła kierowanie NSF w [[Hesja|Hesji]] i scaliła ów oddział z badeńskim. Pracę wykonywała w [[Karlsruhe]].

Po dojściu nazistów do władzy w 1933 została referentką do spraw organizacji kobiecych w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych. Na stanowisku tym przyczyniła się w znacznym stopniu do likwidacji wszystkich, z wyjątkiem narodowosocjalistycznych, organizacji kobiecych. 24 lutego 1934 objęła funkcję "Reichsfrauenführerin"„Reichsfrauenführerin” ("Przywódczyni„Przywódczyni Kobiet Rzeszy"Rzeszy”) w Narodowosocjalistycznym Związku Kobiet. Tym samym przewodziła Niemieckiej Służbie Pracy Kobiet (DFAD), NS-Frauenschaft oraz Niemieckim Dziełem Kobiet (niem. ''Deutsches Frauenwerk'', DFW). Obok tego awansowała na zastępczynię Hilgenfeldta przy Najwyższym Kierownictwie Organizacji Partyjnej.

Od 1936 przybywało jej problemów podczas działalności pozyskiwania kobiet do ruchu narodowosocjalistycznego, mnożyły się także spory z przełożonymi. W 1938 rozeszła się z mężem, a w 1940 poślubiła swojego trzeciego męża, SS-Oberguppenführera [[August Heissmeyer|Augusta Heissmeyera]], który wniósł do nowej rodziny sześcioro dzieci z pierwszego małżeństwa. W czasie wojny coraz bardziej traciła zakres swojej władzy, którą zyskiwali m.in. gauleiterzy, dodatkowo nie była uwzględniana przy podejmowaniu decyzji w/s kobiet. Jednakże do końca pozostawała wierna [[nazizmnarodowy socjalizm|nazizmowi]]owi, ciesząc się również uznaniem Hitlera<ref name="Wyd 1996" />.

Po wojnie przez niemal trzy lata ukrywała się wraz z mężem pod fałszywym nazwiskiem jako Maria Stuckenbrock w [[Okupacja aliancka Niemiec i Austrii|amerykańskiej strefie okupacyjnej]] – u zaprzyjaźnionej księżnej Pauline[[Paulina zuOlga WiedWirtemberska|Pauliny Wirtemberskiej]] w jej posiadłościach niedaleko Tybingi. W lutym 1948 została zdemaskowana i aresztowana, a 18 listopada tego roku skazana przez Francuski Trybunał Wojskowy na osiemnaście miesięcy więzienia. W listopadzie 1949 sąd denazyfikacyjny w [[Tybinga|Tybindze]] umieścił ją na liście "głównych„głównych winnych"winnych” jako niezłomną orędowniczkę ideologii nazistowskiej, jednak sędziowie jej działalność jako przywódczyni Kobiet Rzeszy uznali za politycznie bez znaczenia i wymierzyli karę 16 miesięcy więzienia, którą skazana już wcześniej odbyła. Jednocześnie została uniewinniona z zarzutów [[Zbrodnia wojenna|zbrodni wojennych]]. Polityczna Komisja Oczyszczenia RFN zabroniła jej wszelkiej działalności politycznej i zakazała pracy zawodowej.

Po wyjściu na wolność nie ujawniała się publicznie. Jednak w 1974 w sporze z ówczesną minister ds. rodziny [[Elisabeth Schwarzhaupt]] stanęła jednoznacznie w obronie polityki nazistowskiej ds. kobiet. Natomiast w 1978 w odpowiedzi na krytyczny artykuł, poświęcony jej roli w czasach nazistowskich, napisała książkę pt.: "Die„Die Frau im Dritten Reich"Reich” (pol. "Kobieta„Kobieta w Trzeciej Rzeszy"Rzeszy”), zawierającą przemówienia i publikacje z okresu swojej świetności. W książce tej broniła poglądypoglądów nazistowskienazistowskich i zawarła [[apoteoza|apoteozę]] [[Adolf Hitler|Hitlera]], udowadniając, że pozostała zdeklarowaną narodową socjalistką.

Jako przywódczyni Scholtz-Klink nigdy nie kwestionowała supremacji mężczyzn i nie miała większego wpływu na decyzje hierarchii partyjnej. Jej zadaniem było gloryfikowanie radości pracy domowej i macierzyństwa. Stanowiła archetyp nazistowskiej kobiety walczącej. Pragnęła nauczyć niemieckie kobiety, jak zorganizować ich gospodarstwa domowe w zgodzie z polityką partii. Stale podkreślała "świętość"„świętość” narodowosocjalistycznej polityki walki i podbojów. Nawoływała do pielęgnowania niemieckich cnót i obyczajów, opowiadała się za zachowaniem wysokiego poziomu moralności zarówno w dziedzinie seksualnej, jak i społecznej. Walkę o równouprawnienie płci uważała za bezsensowną i przeciwną naturze.

Jej osoba była też ważna dla propagandy nazistowskiej, szczególnie za granicą, gdzie starano się wyolbrzymiać jej wpływy oraz znaczenie i w związku z tym często wysyłano ją zagranicę w celu uprawiania propagandy na rzecz reżimu, szczególnie, że była dobrą mówczynią. Wydała też ponad 50 książek i broszur w latach 1933–441933–1944. Jej znaczenie w hierarchii partii nazistowskiej było jednak stosunkowo niewielkie. Jej ograniczony zakres władzy politycznej zaznaczył się zwłaszcza podczas sporów kompetencyjnych z dygnitarzami nazistowskimi – mężczyznami, które to spory zawsze przegrywała.

* Sigmund A.M., ''Kobiety nazistów'', [[Bellona (wydawnictwo)|Dom Wydawniczy Bellona]] 2002, s. 115–124, {{ISBN|83-11-09419-5}}.

* {{cytuj stronę | url = http://facet.wp.pl/kat,1034179,title,Getrud-Scholtz-Klink-hitlerowska-perfekcyjna-pani-domu,wid,15895813,wiadomosc.html | tytuł = ''Getrud Scholtz-Klink -– hitlerowska "perfekcyjna„perfekcyjna pani domu"domu” | data dostępu = 2013-08-17 | autor = KP/PFi | opublikowany = facet.wp.pl | data = 2013-08-13 | język = pl |data dostępu = 2013-08-17}}

* {{cytuj stronę | url = http://www.dhm.de/lemo/html/biografien/ScholtzKlinkGertrud/ | tytuł = ''1902-1999. Gertrud Scholtz-Klink. Reichsfrauenführerin |autor data= dostępumki |opublikowany = 2013-08-17dhm.de | autordata = mki | opublikowanyjęzyk = dhm.de | data dostępu = 2013-08-17 | językarchiwum = https://web.archive.org/web/20130702135405/http://www.dhm.de/lemo/html/biografien/ScholtzKlinkGertrud/ |zarchiwizowano = 2013-07-02 }}

{{DEFAULTSORTSORTUJ:Scholtz - Klink, Gertrud}}