Gertrud Scholtz-Klink: Różnice pomiędzy wersjami

▲'''Gertrud Scholtz-Klink''' (Gertrud Emma Treutsch; ur. [[9 lutego]] [[1902]] w [[Adelsheim]] w [[Badenia|Badenii]], zm. [[24 marca]] [[1999]] w [[Tybinga|Tybindze]]-[[Bebenhausen]]) - przywódczyni nazistowskiej organizacji kobiecej ([[Narodowosocjalistyczny Związek Kobiet]], NSF) w [[III Rzesza|III Rzeszy]].

▲==Życiorys==

▲===Pochodzenie===

▲Urodziła się w rodzinie urzędniczej. Uczęszczała do gimnazjum w [[Baden]], ale podczas [[I wojna światowa|I wojny światowej]] porzuciła szkołę i podjęła pracę w służbie dworcowej oraz pomagała w gospodarstwach domowych rodzin oficerskich. W [[1921]] roku, w wieku 19 lat wyszła za nauczyciela Eugena Klinka. W małżeństwie tym urodziło się pięcioro dzieci (z których jedno zmarło w niemowlęctwie).

▲===Działalność polityczna i życie osobiste===

▲Wraz z mężem, wieloletnim sympatykiem nazistów, wstąpiła do [[NSDAP]] [[1 marca]] [[1930]] (ostatecznie datą wstąpienia pozostaje niejasna, jako że w legitymacji z niewiadomych powodów data ta została zastąpiona dniem 1 września 1929 roku]]<ref>Kompisch, Kathrin: ''Täterinnen. Die Frauen im Nationalsozialismus'', s. 53</ref>. Wkrótce mianowana została kierowniczką partyjnej organizacji kobiecej w Badenii. W tym samym roku jej mąż, mianowany w międzyczasie kierownikiem okręgu partyjnego NSDAP, zmarł na [[zawał serca]] podczas wiecu [[Sturmabteilung|SA]].

▲Zadanie scalenia organizacji kobiecych w Badenii polecił jej Robert Wagner. Dokonała tego w 1930 roku łącząc lokalne narodowosocjalistyczne grupy kobiet w 14 tzw. "komórki okręgowe" ("Gauzellen"). W tym samym roku została "Gauleiterin" Niemieckiego Zakonu Kobiet (DFO, Deutscher Frauenorden), zaś po jego likwidacji była "Gaufrauenschaftsleiterin" w Narodowosocjalistycznym Związku Kobiet (NSF). Następnie przejęła kierowanie NSF w [[Hesja|Hesji]] i scaliła ów oddział z badeńskim. Pracę wykonywała w [[Karlsruhe]].

▲W sierpniu [[1932]] roku Gertrud Klink poślubiła lekarza wiejskiego dra Günthera Scholtza. Do nowego małżeństwa wniósł on sześcioro dzieci. Dodatkowo już wspólnie para doczekała się dwójki dzieci, z których jedno zmarło. Familia Scholtz-Klink uchodziła za pokazową narodowosocjalistyczną dużą rodzinę.

▲Po dojściu nazistów do władzy w [[1933]] została referentką do spraw organizacji kobiecych w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych. Na stanowisku tym przyczyniła się w znacznym stopniu do likwidacji wszystkich, z wyjątkiem narodowosocjalistycznych, organizacji kobiecych. [[24 lutego]] [[1934]] objęła funkcję "Reichsfrauenführerin" ("Przywódczyni Kobiet Rzeszy") w Narodowosocjalistycznym Związku Kobiet. Tym samym przewodziła Niemieckiej Służbie Pracy Kobiet (DFAD), NSF oraz Niemieckim Dziełem Kobiet (Deutscher FrauenWerk, DFW). Obok tego awansowała na zastępczynię Hilgenfeldta przy Najwyższym Kierownictwie Organizacji Partyjnej.

▲Stała również na czele ''Frauenwerk'' (Federacyjnej Organizacji Kobiet) i Związku Kobiecego przy Czerwonym Krzyżu. W lipcu 1934 [[Deutsche Arbeitsfront|Niemiecki Front Pracy]] mianował ją swym szefem do spraw kobiet. Została również przywódczynią [[Reichsarbeitsdienst|Kobiecej Służby Pracy]].

▲Od [[1936]] przybywało jej problemów podczas działalności pozyskiwania kobiet do ruchu narodowosocjalistycznego, mnożyły się także spory z przełożonymi. W [[1938]] rozeszła się z mężem, a w 1940 poślubiła swojego trzeciego męża, SS-Oberguppenführera [[August Heissmeyer|Augusta Heissmeyera]], który wniósł do nowej rodziny sześcioro dzieci z pierwszego małżeństwa. W czasie wojny coraz bardziej traciła zakres swojej władzy, którą zyskiwali m.in. gauleiterzy, dodatkowo nie była uwzględniana przy podejmowaniu decyzji w/s kobiet. Jednakże do końca pozostawała wierna [[nazizm]]owi.

▲===Okres powojenny===

▲Po wojnie przez niemal 3 lata ukrywała się wraz z mężem pod fałszywym nazwiskiem jako Maria Stuckenbrock w [[Okupacja aliancka Niemiec i Austrii|amerykańskiej strefie okupacyjnej]] - u zaprzyjaźnionej księżnej Pauline zu Wied w jej posiadłościach niedaleko Tybingi. W lutym [[1948]] została zdemaskowana i aresztowana, a 18 listopada tego roku skazana przez Francuski Trybunał Wojskowy na osiemnaście miesięcy więzienia. W listopadzie [[1949]] sąd denazyfikacyjny w [[Tybinga|Tybindze]] umieścił ją na liście "głównych winnych" jako niezłomną orędowniczkę ideologii nazistowskiej, jednak sędziowie jej działalność jako przywódczyni Kobiet Rzeszy uznali za politycznie bez znaczenia i wymierzyli karę 16 miesięcy więzienia, którą skazana już wcześniej odbyła. Jednocześnie została uniewinniona z zarzutów zbrodni wojennych. Polityczna Komisja Oczyszczenia RFN zabroniła jej wszelkiej działalności politycznej i zakazała pracy zawodowej.

▲Po wyjściu na wolność nie ujawniała się publicznie. Jednak w 1974 w sporze z ówczesną minister ds. rodziny Elizabeth Schwarzhaupt stanęła jednoznacznie w obronie polityki nazistowskiej ds. kobiet. Natomiast w [[1978]] w odpowiedzi na krytyczny artykuł, poświęcony jej roli w czasach nazistowskich, napisała książkę pt.: "Die Frau im Dritten Reich" (pol. "Kobieta w Trzeciej Rzeszy"), zawierającą przemówienia i publikacje z okresu swojej świetności. W książce tej broniła poglądy nazistowskie i zawarła [[apoteoza|apoteozę]] Hitlera, udowadniając, że pozostała zdeklarowaną narodową socjalistką.

▲Jako przywódczyni Scholtz-Klink nigdy nie kwestionowała supremacji mężczyzn i nie miała większego wpływu na decyzje hierarchii partyjnej. Jej zadaniem było gloryfikowanie radości pracy domowej i macierzyństwa. Stanowiła archetyp nazistowskiej kobiety walczącej. Pragnęła nauczyć niemieckie kobiety, jak zorganizować ich gospodarstwa domowe w zgodzie z polityką partii. Stale podkreślała "świętość" narodowosocjalistycznej polityki walki i podbojów. Nawoływała do pielęgnowania niemieckich cnót i obyczajów, wypowiadała się za zachowaniem wysokiego poziomu moralności zarówno w dziedzinie seksualnej, jak i społecznej. Walkę o równouprawnienie płci uważała za bezsensowną i przeciwną naturze.

▲Jej osoba była też ważna dla propagandy nazistowskiej, szczególnie za granicą, gdzie starano się wyolbrzymiać jej wpływy oraz znaczenie i w związku z tym często wysyłano ją zagranicę w celu uprawiania propagandy na rzecz reżimu, szczególnie, że była dobrą mówczynią. Wydała też ponad 50 książek i broszur w latach 1933-44. Jej znaczenie w hierarchii partii nazistowskiej było jednak stosunkowo niewielkie. Jej ograniczony zakres władzy politycznej zaznaczył się zwłaszcza podczas sporów kompetencyjnych z dygnitarzami nazistowskimi – mężczyznami, które to spory zawsze przegrywała.

▲[[da:Gertrud Scholtz-Klink]]

▲[[de:Gertrud Scholtz-Klink]]