Gertrud Scholtz-Klink: Różnice pomiędzy wersjami

'''Gertrud Scholtz-Klink''', właśc. '''Gertrud Emma Treutsch''' (ur. [[9 lutego]] [[1902]] w [[Adelsheim]] w [[Badenia|Badenii]], zm. [[24 marca]] [[1999]] w [[Tybinga|Tybindze]]-[[Bebenhausen]]) – przewodnicząca [[Narodowosocjalistyczny ZwiązekNationalsozialistische KobietFrauenschaft|Narodowosocjalistycznego Związku Kobiet]] (NSF) w [[III Rzesza|III Rzeszy]], oficjalna ''Przywódczyni Kobiet Rzeszy''.

Urodziła się w rodzinie urzędniczej. Uczęszczała do gimnazjum w [[Baden-Baden|Baden]], ale podczas [[I wojna światowa|I wojny światowej]] porzuciła szkołę i podjęła pracę w służbie dworcowej oraz pomagała w gospodarstwach domowych rodzin oficerskich. W 1921 roku, w wieku 19 lat wyszła za nauczyciela Eugena Klinka. W małżeństwie tym urodziło się pięcioro dzieci (z których jedno zmarło w niemowlęctwie).

Wraz z mężem, wieloletnim sympatykiem nazistów, wstąpiła do [[Narodowosocjalistyczna Niemiecka Partia Robotników|NSDAP]] 1 marca 1930 (ostatecznie data wstąpienia pozostaje niejasna, jako że w legitymacji z niewiadomych powodów data ta została zastąpiona dniem 1 września 1929 roku)<ref>Kompisch, Kathrin: ''Täterinnen. Die Frauen im Nationalsozialismus'', s. 53.</ref>, w źródłach spotyka się także datę 1928<ref name="Wyd 1996">„Rozmowy przy stole”, Wyd. Charyzma 1996, s. 240, {{ISBN|8385820027}}.</ref>. Wkrótce mianowana została kierowniczką partyjnej organizacji kobiecej w Badenii. W tym samym roku jej mąż, mianowany w międzyczasie kierownikiem okręgu partyjnego NSDAP, zmarł na [[Zawał mięśnia sercowego|zawał serca]] podczas wiecu [[Sturmabteilung|SA]].

Zadanie scalenia organizacji kobiecych w Badenii polecił jej Robert Wagner. Dokonała tego w 1930 roku łącząc lokalne narodowosocjalistyczne grupy kobiet w 14 tzw. "komórek„komórek okręgowych"okręgowych” (niem. "Gauzellen"„Gauzellen”). W tym samym roku została "Gauleiterin"„Gauleiterin” Niemieckiego Zakonu Kobiet (DFO, Deutscher Frauenorden), zaś po jego likwidacji była "Gaufrauenschaftsleiterin"„Gaufrauenschaftsleiterin” w Narodowosocjalistycznym Związku Kobiet (NSF). Następnie przejęła kierowanie NSF w [[Hesja|Hesji]] i scaliła ów oddział z badeńskim. Pracę wykonywała w [[Karlsruhe]].

W sierpniu 1932 roku Gertrud Klink poślubiła lekarza wiejskiego dra Günthera Scholtza. Do nowego małżeństwa wniósł on sześcioro dzieci. Dodatkowo już wspólnie para doczekała się dwójki dzieci, z których jedno zmarło. Familia Scholtz-Klink uchodziła za pokazową narodowosocjalistyczną dużą rodzinę.

Po dojściu nazistów do władzy w 1933 została referentką do spraw organizacji kobiecych w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych. Na stanowisku tym przyczyniła się w znacznym stopniu do likwidacji wszystkich, z wyjątkiem narodowosocjalistycznych, organizacji kobiecych. 24 lutego 1934 objęła funkcję "Reichsfrauenführerin"„Reichsfrauenführerin” ("Przywódczyni„Przywódczyni Kobiet Rzeszy"Rzeszy”) w Narodowosocjalistycznym Związku Kobiet. Tym samym przewodziła Niemieckiej Służbie Pracy Kobiet (DFAD), NSFNS-Frauenschaft oraz Niemieckim Dziełem Kobiet (niem. ''DeutscherDeutsches FrauenWerkFrauenwerk'', DFW). Obok tego awansowała na zastępczynię Hilgenfeldta przy Najwyższym Kierownictwie Organizacji Partyjnej.

Stała również na czele ''Frauenwerk'' (Federacyjnej Organizacji Kobiet) i Związku Kobiecego przy Czerwonym Krzyżu. W lipcu 1934 [[Deutsche Arbeitsfront|Niemiecki Front Pracy]] mianował ją swym szefem do spraw kobiet. Została również przywódczynią [[Reichsarbeitsdienst|Kobiecej Służby Pracy]].

Od 1936 przybywało jej problemów podczas działalności pozyskiwania kobiet do ruchu narodowosocjalistycznego, mnożyły się także spory z przełożonymi. W 1938 rozeszła się z mężem, a w 1940 poślubiła swojego trzeciego męża, SS-Oberguppenführera [[August Heissmeyer|Augusta Heissmeyera]], który wniósł do nowej rodziny sześcioro dzieci z pierwszego małżeństwa. W czasie wojny coraz bardziej traciła zakres swojej władzy, którą zyskiwali m.in. gauleiterzy, dodatkowo nie była uwzględniana przy podejmowaniu decyzji w/s kobiet. Jednakże do końca pozostawała wierna [[nazizmnarodowy socjalizm|nazizmowi]]owi, ciesząc się również uznaniem Hitlera<ref name="Wyd 1996" />.

Po wojnie przez niemal trzy lata ukrywała się wraz z mężem pod fałszywym nazwiskiem jako Maria Stuckenbrock w [[Okupacja aliancka Niemiec i Austrii|amerykańskiej strefie okupacyjnej]] – u zaprzyjaźnionej księżnej Pauline[[Paulina zuOlga WiedWirtemberska|Pauliny Wirtemberskiej]] w jej posiadłościach niedaleko Tybingi. W lutym 1948 została zdemaskowana i aresztowana, a 18 listopada tego roku skazana przez Francuski Trybunał Wojskowy na osiemnaście miesięcy więzienia. W listopadzie 1949 sąd denazyfikacyjny w [[Tybinga|Tybindze]] umieścił ją na liście "głównych„głównych winnych"winnych” jako niezłomną orędowniczkę ideologii nazistowskiej, jednak sędziowie jej działalność jako przywódczyni Kobiet Rzeszy uznali za politycznie bez znaczenia i wymierzyli karę 16 miesięcy więzienia, którą skazana już wcześniej odbyła. Jednocześnie została uniewinniona z zarzutów [[Zbrodnia wojenna|zbrodni wojennych]]. Polityczna Komisja Oczyszczenia RFN zabroniła jej wszelkiej działalności politycznej i zakazała pracy zawodowej.

Po wyjściu na wolność nie ujawniała się publicznie. Jednak w 1974 w sporze z ówczesną minister ds. rodziny [[Elisabeth Schwarzhaupt]] stanęła jednoznacznie w obronie polityki nazistowskiej ds. kobiet. Natomiast w 1978 w odpowiedzi na krytyczny artykuł, poświęcony jej roli w czasach nazistowskich, napisała książkę pt.: "Die„Die Frau im Dritten Reich"Reich” (pol. "Kobieta„Kobieta w Trzeciej Rzeszy"Rzeszy”), zawierającą przemówienia i publikacje z okresu swojej świetności. W książce tej broniła poglądypoglądów nazistowskienazistowskich i zawarła [[apoteoza|apoteozę]] [[Adolf Hitler|Hitlera]], udowadniając, że pozostała zdeklarowaną narodową socjalistką.

Jako przywódczyni Scholtz-Klink nigdy nie kwestionowała supremacji mężczyzn i nie miała większego wpływu na decyzje hierarchii partyjnej. Jej zadaniem było gloryfikowanie radości pracy domowej i macierzyństwa. Stanowiła archetyp nazistowskiej kobiety walczącej. Pragnęła nauczyć niemieckie kobiety, jak zorganizować ich gospodarstwa domowe w zgodzie z polityką partii. Stale podkreślała "świętość"„świętość” narodowosocjalistycznej polityki walki i podbojów. Nawoływała do pielęgnowania niemieckich cnót i obyczajów, opowiadała się za zachowaniem wysokiego poziomu moralności zarówno w dziedzinie seksualnej, jak i społecznej. Walkę o równouprawnienie płci uważała za bezsensowną i przeciwną naturze.

Jej osoba była też ważna dla propagandy nazistowskiej, szczególnie za granicą, gdzie starano się wyolbrzymiać jej wpływy oraz znaczenie i w związku z tym często wysyłano ją zagranicę w celu uprawiania propagandy na rzecz reżimu, szczególnie, że była dobrą mówczynią. Wydała też ponad 50 książek i broszur w latach 1933–441933–1944. Jej znaczenie w hierarchii partii nazistowskiej było jednak stosunkowo niewielkie. Jej ograniczony zakres władzy politycznej zaznaczył się zwłaszcza podczas sporów kompetencyjnych z dygnitarzami nazistowskimi – mężczyznami, które to spory zawsze przegrywała.

* Sigmund A.M., ''Kobiety nazistów'', [[Bellona (wydawnictwo)|Dom Wydawniczy Bellona]] 2002, s. 115–124, {{ISBN |83-11-09419-5}}.

* Wistrich R. S., ''Kto był kim w III Rzeszy. Leksykon'', Wydawnictwo Znak, 1997, {{ISBN |83-7006-744-1}}.

* Kompisch K., ''Täterinnen. Die Frauen im Nationalsozialismus'', Böhlau Verlag Köln 2008, {{ISBN |978-3-412-20188-3}}, biogram: s. 53–58

{{Kontrola autorytatywna|VIAF=27878277|LCCN=n/2004/63708|GND=119288192|TYP=p}}

{{DEFAULTSORTSORTUJ:Scholtz - Klink, Gertrud}}