Tadeusz Korzon: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
poprawa linków |
m int. |
||
Linia 23:
Wróciwszy do kraju w 1867, z początku osiadł w [[Piotrków Trybunalski|Piotrkowie]], jako pedagog, skąd w 1869 przeniósł się do Warszawy. Tu niepodzielnie oddał się historii, już to nauczając jej w tutejszych zakładach naukowych, już to wzbogacając literaturę sumiennymi i cennymi dziełami. Od razu zajął stanowisko jednego z najpoważniejszych i najpoczytniejszych pisarzy, umieszczając swe rozprawy oraz recenzje i sprawozdania w „[[Tygodnik Illustrowany|Tygodniku Illustrowanym]]”, „[[Biblioteka Warszawska|Bibliotece Warszawskiej]]”, „[[Kłosy (czasopismo)|Kłosach]]”, „Ateneum”, „Kwartalniku Historycznym” (lwowskim), „Muzeum”, „Niwie”, „Tygodniku literackim” (lwowskim) i książkach zbiorowych „Charitas”, (1894); „Dla Śląska” (1895). W kwietniu 1897 powołany na posadę bibliotekarza w [[Biblioteka Ordynacji Zamojskiej w Warszawie|Bibliotece Ordynacji Zamojskiej]] w Warszawie, rozpoczął swą czynność 1 lipca tegoż roku{{r|Orgelbrand}}.
Do 1886 roku wykładał historię powszechną i handlu w [[Szkoła Handlowa im. Leopolda Kronenberga w Warszawie|Szkole Handlowej im. Leopolda Kronenberga w Warszawie]]<ref>Bolesław Miklaszewski, Szkoła Handlowa im. Leopolda Kronenberga, w: Leopold Kronenberg 1812-1878, oprac. Franciszek Doleżal, Warszawa 1922, s. 377.</ref>. Jeden z inicjatorów a później członków [[Towarzystwo Kursów Naukowych (1905–1918)|Towarzystwa Kursów Naukowych]] w Warszawie. W latach
Korzon zajmuje jedno z najpoważniejszych miejsc w gronie historyków polskich. Wytyczył nowe drogi dla badań historycznych: jako pierwszy zaczął uwzględniać w swych pracach historycznych warunki administracyjne, ekonomiczne, finansowe, ludnościowe, w jakich się naród w opowiadanej przez niego chwili przeszłości znajdował. W uznaniu jego działalności naukowej [[Akademia Umiejętności]] w [[Kraków|Krakowie]] powołała go na swego członka{{r|Orgelbrand}}.
|