Guillaume Apollinaire
francuski poeta
Guillaume Apollinaire (właśc. Wilhelm Apolinary Kostrowicki; 1880–1918) – francuski poeta polskiego pochodzenia.
Guillaume Apollinaire (1916)
Alkohole
edytuj- A ja obnoszę swoją skargę
Ciężką jak baba damasceńska
Dałem ci serce nazbyt nagie
Tym więcej boli teraz klęska- Źródło: Piosenka niekochanego
- Dzielące nas noce próżne
Rzekliśmy żegnaj i później
Z tej próżni Nadzieja wstała- Źródło: La Tzigane
Kaligramy
edytuj- Gleba jest biała noc błękitna
I broczy krwią ukrzyżowanie
Gdy męką krwawą rany kwitną
Żołnierza Ziemi Obiecanej- Źródło: Śpiew horyzontu w Szampanii (Chant de l’horizon en Champagne)
- Jest to coś dalekiego, tak bardzo lekkiego,
że gdy myśl tego dotknie, to już ciałem czyni
Linię ograniczoną przez niebieskie morze- Źródło: Angielski napis (L’inscription anglaise)
Poeta zamordowany
edytuj- „Nie ma jej tu – powiedział sobie. – Mój węch by ją wytropił, zadrżałyby mi nerwy, moje oczy dojrzałyby ją na pewno”.
- Opis: myśl Croniamantala o Smutnej Baletniczce.
- Oczy jego pożerają wszystko, na co spoglądają, a powieki zaciskają się jak szczęki pochłaniające wszechświat, który bezustannie się odnawia wskutek zabiegów jego wyobraźni, gdzie przepływają, obnażając się do najmniejszych szczegółów, ogromne i karmiące go światy.
Inne
edytuj- A ty sam marzysz o boskich rozkoszach sypialni
Gdy smutny i znużony trwasz na dnie kopalni
- Bywają wędrowcy, którzy mylą kwiaty z gwiazdami.
- Źródło: Myślę, więc jestem. Aforyzmy, maksymy, sentencje, oprac. Czesława i Joachim Glenskowie, Antyk, Kęty 1993, s. 22.
- Gdy byłem małym dzieckiem
Zawsze mnie matka stroiła w ubranka białe niebieskie
O Panno Święta
Czy aby jeszcze mnie kochasz
Bo ja jestem pewien
Że będę cię kochał
Nawet w godzinę śmierci
A jednak stało się koniec
Nie wierzę ni w niebo ni w piekło- Źródło: Modlitwa
- Jego jaja kołysały się jak dzwony z katedry Notre Dame i stukały Dupulinę po nosie.
- Źródło: Jedenaście tysięcy pałek, czyli miłości pewnego hospodara
- Malować można czym się chce, fajkami, znaczkami pocztowymi, świecznikami, kawałkami ceraty.
- Źródło: Maria Rzepińska, Siedem wieków malarstwa europejskiego, wyd. II, popr., Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Wrocław 1986, s. 7.
- Zobacz też: malarstwo
- Nie ma takiej nieomylności, która mogłaby zadać kłam temu, co prawdziwe. 91.235.231.108 11:36, 19 maj 2023 (CEST)
- Trzeba nam teraz wszystkiej energii, zwłaszcza energii polskiej (…) Moja Polska to kraj, który najbardziej ucierpiał od wojny. Gdyby moje poświęcenie mogło go uratować, chętnie bym się posłużył mym wielkim kanonierskim batem. Jesteśmy najszlachetniejszą i najbardziej nieszczęśliwą, ale i najdzielniejszą rasą świata.
- Opis: napisane w czasie I wojny światowej.
- Rozszarpały mnie kiedyś zazdrosne ojczyzny – mnie, Rozsądek, mnie, Sztukę, i mnie, Miłość.
- Źródło: Je suis la vie
O nim
edytuj- Był również bóstwem i z jednej myśli potrafił odtworzyć na nowo świat i rzeczy… Ziemia pękała pod naporem jego wyobraźni… Wywierał nieporównany urok… Miał w sobie intensywny płomień i ukazywał swoje myśli w całej ich żywiołowej prawdzie… Był bezmiernie i szczerze czuły – i był epikurejski w prostym traktowaniu codziennego życia.
- Autor: André Rouveyre