øst

øst (język duński)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) geogr. wschód

(1.2) polit. Wschód (Rosja i kraje postkomunistyczne w Europie)

przysłówek

(2.1) ku wschodowi, w kierunku wschodnim

odmiana:

(2.1) nieodm.

przykłady:

(1.1) De kom fra øst. → Przybyli ze wschodu.

(2.1) Havnen ligger øst for byen. → Port leży na wschód od miasta.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) skrót Ø

(1.2) østblok w

antonimy:

(1.1) vest n

(1.2) vest n, vestblok w

(2.1) vest

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Østen n

przym. østlig

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

por. Østen

źródła:

øst (język norweski (bokmål))

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) geogr. wschód

przysłówek

(2.1) na wschód

odmiana:

(1.1) nieodm.

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) aust

(2.1) aust

antonimy:

(1.1) vest

(2.1) vest

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. østlig

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: