absurditet

absurditet (język albański)

wymowa:

IPA: [ab.suɾ.di.ˈtɛt]

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) absurd, niedorzeczność

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. absurditas

uwagi:

źródła:

absurditet (język duński)

wymowa:

Dania: [ɑbsuɐ̯diˈteˀd]

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj wspólny

(1.1) absurd, absurdalność

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

absurditet (język norweski (bokmål))

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) absurdalność

(1.2) absurd

odmiana:

(1) en absurditet, absurditeten, absurditeter, absurditetene

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. absurd

przysł. absurd

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

 Hasło „absurditet” w: Bokmålsordboka, Språkrådet og Universitetet i Bergen.

absurditet (język norweski (nynorsk))

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) absurd

odmiana:

(1) ein absurditet, absurditeten, absurditetar, absurditetane

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. absurd

przysł. absurd

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

 Hasło „absurditet” w: Nynorskordboka, Språkrådet og Universitetet i Bergen.

absurditet (język szwedzki)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj wspólny

(1.1) absurdalność

(1.2) absurd

odmiana:

(1.1-2) en absurditet, absurditeten, absurditeter, absurditeterna

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

orimlighet

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. absurd

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: