[go: nahoru, domu]

ackompanjemang (język szwedzki)

edytuj
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) akompaniament[1]
odmiana:
(1.1) ett ackompanjemang, ackompanjemanget, ackompanjemang, ackompanjemangen
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. ackompanjatör, ackompanjatris
czas. ackompanjera
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
  1. Jacek Kubitsky, Słownik polsko-szwedzki, Wydawnictwo Naukowe PWN, Natur och Kultur, Warszawa 1998, ISBN 83-01-12413-X, s. 16.