dorożka

dorożka (język polski)

dorożka (1.1)

dorożka (1.1)

wymowa:

IPA: [dɔˈrɔʃka], AS: [doroška], zjawiska fonetyczne: utr. dźw. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) transp. lekki, rekreacyjny pojazd konny, często wynajmowany na przejażdżki; zob. też dorożka w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	dorożka	dorożki
dopełniacz	dorożki	dorożek
celownik	dorożce	dorożkom
biernik	dorożkę	dorożki
narzędnik	dorożką	dorożkami
miejscownik	dorożce	dorożkach
wołacz	dorożko	dorożki

przykłady:

(1.1) Obszarpane dorożki, zaprzągnięte w chude konie, wlokły się leniwie; tramwaje huczały przebiegając; po trotuarach snuli się pospiesznie, gorączkowo ludzie, jak długa, ruchoma wstęga.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

(1.1) guma

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. dorożkarz mos, dorożkarstwo n

czas. dorożkować ndk.

przym. dorożkarski

związki frazeologiczne:

etymologia:

niem. Droschke z ros.

uwagi:

por. powóz • bryczka • berlinka • faeton

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) hansom cab, hackney
• białoruski: (1.1) пралётка ż, брычка ż
• bułgarski: (1.1) дрошка ż
• czeski: (1.1) drožka ż
• francuski: (1.1) fiacre m (czterokołowa)
• niemiecki: (1.1) offene Kutsche ż
• rosyjski: (1.1) пролётка ż
• szwedzki: (1.1) droska w; hästdroska w (tylko konna)
• węgierski: (1.1) bérkocsi

źródła: