kara

Podobna pisownia: Kara • Kára • kära • kärra

kara (język polski)

wymowa:: ^?/i, IPA: [ˈkara], AS: [kara]

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) dolegliwość wymierzona jako sankcja

(1.2) gw. (Górny Śląsk) taczka^[1]^[2]

rzeczownik, rodzaj nijaki, forma fleksyjna

(2.1) M. i B. lm od: karo

przymiotnik, forma fleksyjna

(3.1) M. lp, ż od: kary

odmiana:

(1.1)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	kara	kary
dopełniacz	kary	kar
celownik	karze	karom
biernik	karę	kary
narzędnik	karą	karami
miejscownik	karze	karach
wołacz	karo	kary

przykłady:: (1.1) Za karę ojciec odebrał jej kluczyki od samochodu.; (1.1) Sąd skazał oskarżonego na karę dwóch lat więzienia.; (1.2) Wciepnij maras na kara.

składnia:

kolokacje:: (1.1) za karę • najwyższy wymiar kary; (1.2) jechać karą

synonimy:: (1.2) gw. (Górny Śląsk) targocz, tragocz

antonimy:: (1.1) nagroda

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:: (1.1); rzecz. karnista, karnistyka, skaranie, ukaranie; czas. karać, karny, pokarać, ukarać; przym. bezkarny, karalny, karny, ukarany, niekarany, niekaralny; (1.2); czas. karnąć

związki frazeologiczne:: kara boska • bez kary dziecka się nie wychowa; zobacz też: przysłowia o karze

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:: (1.2) zobacz listę tłumaczeń w haśle: taczka

angielski: (1.1) punishment
arabski: (1.1) عذاب, عقاب, جزاء, عقوبة
baskijski: (1.1) zigor
chorwacki: (1.1) kazna ż
czeski: trest
duński: (1.1) straf w
esperanto: (1.1) puno
estoński: (1.1) karistus
fiński: (1.1) rangaistus
francuski: (1.1) châtiment m, peine ż
hiszpański: (1.1) castigo m, pena ż
islandzki: (1.1) refsing ż, ráðning ż
japoński: (1.1) 罰(ばつ)
litewski: (1.1) bauda ż
łaciński: (1.1) poena
niderlandzki: (1.1) straf ż
niemiecki: (1.1) Strafe ż
nowogrecki: (1.1) τιμωρία ż, ποινή ż
perski: (1.1) عذاب
rosyjski: (1.1) наказание
rumuński: (1.1) pedeapsă ż
slovio: (1.1) kara (кара)
słoweński: (1.1) kazen
szwedzki: (1.1) straff n
turecki: (1.1) ceza
tuvalu: (1.1) fakasalaga
ukraiński: (1.1) покарання n, кара ż
wilamowski: (1.1) śtröf, kora ż

źródła:

↑ Ligoń Stanisław Bery i bojki śląskie. Karlik z "Kocyndra", Opole 1932, str. 3
↑ Joanna Furgalińska, Ślónsko godka. Ilustrowany słownik dla Hanysów i Goroli, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2010, ISBN 978-83-01-16438-6, s. 65.

kara (esperanto)

morfologia:: kar•a

wymowa:: ^?/i ^?/i ^?/i

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) drogi, miły, kochany

(1.2) przest. drogi, kosztowny

odmiana:

(1.1)

	ununombro	multenombro
nominativo	kara	karaj
akuzativo	karan	karajn

przykłady:: (1.1) Ho, mia kara amiko! → O, mój drogi przyjacielu!; (1.1) Tio estis tro kara. → To było zbyt drogie.

składnia:

kolokacje:

synonimy:: (1.1) amata; (1.2) multekosta

antonimy:: (1.1,2) malkara

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

kara (język karaimski)

wymowa:

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) czarny

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:: Hasło zaimportowane automatycznie – nie zostało zweryfikowane w wiarygodnych słownikach. Jeśli znasz karaimski, kliknij na Edytuj, dokonaj ewentualnych korekt i usuń niniejszy komunikat. Dziękujemy! Listę innych niesprawdzonych haseł w tym języku można znaleźć pod tym linkiem.