เที่ยว
ดูเพิ่ม: เทียว
ภาษาไทย
[แก้ไข]รากศัพท์
[แก้ไข]ร่วมเชื้อสายกับภาษาจ้วง deuh (แต่ว), ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง teuh (แท่ว); สำหรับคำกริยา เทียบภาษาจ้วง liuh (ลิ่ว), ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง lieuh (เลี่ยว)
การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ | เที่ยว | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | tîao |
| ราชบัณฑิตยสภา | thiao | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /tʰia̯w˥˩/(สัมผัส) | |
คำนาม
[แก้ไข]เที่ยว
คำลักษณนาม
[แก้ไข]เที่ยว
- ลักษณนามบอกอาการเช่นนั้น
- ไป ๒ เที่ยว
- มา ๓ เที่ยว
คำกริยา
[แก้ไข]เที่ยว (คำอาการนาม การเที่ยว)
- กิริยาที่ไปที่โน่นที่นี่เรื่อยไป มักใช้พูดประกอบกับกริยาอื่น
- เที่ยวหา, เที่ยวพูด, เที่ยวกิน, เที่ยวนอน
- ไปไหน ๆ เพื่อความเพลิดเพลินตามสบาย
- ไปเที่ยว, เดินเที่ยว, ท่องเที่ยว
- เตร็ดเตร่ไปเพื่อหาความสนุกเพลิดเพลินตามที่ต่าง ๆ
- เที่ยวงานกาชาด