แช่ง
ภาษาไทย
[แก้ไข]รากศัพท์
[แก้ไข]ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ແຊ່ງ (แซ่ง), ภาษาคำเมือง ᨩᩯ᩠᩵ᨦ (แช่ง), ภาษาเขิน ᨩᩯ᩠᩵ᨦ (แช่ง), ภาษาไทลื้อ ᦶᦋᧂᧈ (แช่ง)
การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ {ไม่ตามอักขรวิธี; เสียงสระสั้น} | แช็่ง | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | chɛ̂ng |
| ราชบัณฑิตยสภา | chaeng | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /t͡ɕʰɛŋ˥˩/(สัมผัส) | |
คำกริยา
[แก้ไข]แช่ง (คำอาการนาม การแช่ง)
คำพ้องความ
[แก้ไข]ภาษาคำเมือง
[แก้ไข]การออกเสียง
[แก้ไข]- (เชียงใหม่) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): /t͡ɕɛːŋ˦˨/
คำกริยา
[แก้ไข]แช่ง (คำอาการนาม การแช่ง)