çepel

Türkçe

Ad

çepel (belirtme hâli çepeli, çoğulu çepeller)

1. kir, bulaşık, çamur, pislik
2. ürüne karışmış yabancı madde

   Üzümün çepelini ayıkladı.

3. çalı çırpı

Kaynakça

• Türk Dil Kurumuna göre "çepel" maddesi

Çeviriler

çeviriler

• İngilizce: dirt (en), mud (en)

Ön ad

çepel (karşılaştırma daha çepel, üstünlük en çepel)

[1] bozuk, kapalı

Şu saatte kar yağıyordur, daha fenası hava çepeldir, sokaklar çamurludur. - R. H. Karay

Çeviriler

çeviriler

Gagavuzca

Ad

çepel

[1] çepel

Köken

[1] Eski Türkçe chänt

Kaynakça

• Etymological Dictionaries - Andras Rajki