[go: nahoru, domu]
İçeriğe atla

Suiō-ryū

Vikipedi, özgür ansiklopedi

Suiō-ryū Iai Kenpō (水鷗流 居合 剣法) (水鷗流 居合 剣法?) geleneksel bir Japon kılıç ekolüdür. Mima Yoichizaemon Kagenobu tarafından 1615 yılında kurulmuştur.[1] Bu ekol iaijutsu üzerine uzmanlaşır, ancak jojutsu, naginatajutsu ve kusarigamajutsu gibi diğer sanatları da içerir.[2]

Tarihçe

[değiştir | kaynağı değiştir]

Mima Yoichizaemon Kagenobu (1577–1665) Dewa bölgesinde Junisha Gongen tapınağında bir rahip olan Mima Saigu'nun oğlu olarak dünyaya geldi. Gençliğinde Bokuden Ryu kılıç ekolününün yanı sıra şinto dağ rahipleri tarafından çalışılan jo (Kongō Jō jōhō) tekniklerini çalıştı.

18 yaşında iken Hayashizaki ekolünün iai tekniklerini kullanan ve babasının bir arkadaşı olan samuray Sakurai Gorōemon Naomitsu'na dostça bir karşılaşmada yenildi ve bunun üzerine onunla çalışmaya başladı. Bu teknikleri genel hatları ile öğrendikten sonra kendi stilini kurmaya yemin eden Yochizaemon diğer savaş sanatı çalışanlara karşı kendi yeteneklerini test etmek için Japonya'da seyahat etmeye başladı. Bu dönemde Hiei Dağındaki Budist rahipler ile bu rahipler tarafından savaşan beylikleri döneminde sıklıkla kullanılan naginata tekniklerini çalıştı.

Yoichizaemon savaş sanatının yalnızca fiziksel yönünü geliştirmekle memnun kalmayarak münzevi bir hayata çekilip geceleri meditasyon yaparak dağların içlerindeki kutsal mekanları ziyaret etti. Fiziksel ve zihinsel gelişimindeki kararlılığı kendisini aydınlanmaya götürdü. yolculuğunun yirminci yılında suyun üzerinde zahmetsizce süzülen beyaz martılardan oluşan bir hayal görerek kendisinin de kılıcı aynı şekilde zahmetsizce kullanabileceğini anladı.

Hayaline dayanarak ekolünün 64 temel tekniğini oluşturan Yoichizaemon bu aydınlanmadan ortaya çıkan ekolüne Suyun üzerindeki Martı Stili anlamına gelen "Suiō-ryū"adını verdi.

Geleneğin ruhani ve felsefi yönleri Suiō-ryū'nun teknikleri ve temel wazalarına nüfuz etmektedir ve doğrudan Mima Yoichizaemon'un Shinto tanrılarını ezoterik Mikkyo Budizmi kapsamında yorumlamaya dayalı bir sistem olan Ryōbu Shintō'ya dayalı öğretileriyle ilintilidir.

Yoichizaemon yaşamı boyunca savaş sanatı çalışmaya ve seyahat etmeye devam etti ve 67 yaşında istırahate ayrılarak Suiō-ryū ekolünü oğlu Mima Yohachirō Kagenaga'ya bıraktı. kurucu tarafından oluşturulan tekniklere Yohachirō temel teknik olarak kullanılagelen Goin ve Goyō tekniklerini ekledi. 9uncu sōke Fukuhara Shinzaemon Kagenori ise kısmen Manrikigusarinin Masaki stiline dayanarak asaki-ryū Fukuhara-ha Kusarigamajutsu stilini oluşturdu ve bu stil günümüze kadar ayrı bir gelenek olarak Suiō-ryū Iai Kenpō'nun baş üstatlarına geçmektedir. Tekniklerin sözlü olarak iletimi geleneği günümüzde de 15inci sōke (baş üstat) Katsuse Yoshimitsu Kagehiro (aynı zamanda iaidō kyōshi 7. dan, kendo kyōshi 7. dan, jōdō renshi 6. dan) tarafından sürdürülmektedir. Geleneğin merkezi Shizuoka kentinin Shimizu bölgesindeki Hekiunkan Dojodur.[3][4]

Müfredat

[değiştir | kaynağı değiştir]

Suiō-ryū iai teknikleri üzerine yoğunlaşan bütüncül bir ekoldür. Çalışılan teknikler arasında şunlar sıralanabilir:[2][3]

  • Goyō - Seiza'dan temel saldırı teknikleri(5 kata)
  • Goin - Seiza'dan temel savunma teknikleri (5 kata)
  • Tachi-iai - Ayakta teknikler (9 kata)
  • Kuyō - Seiza'dan ileri düzey teknikler (9 kata)
  • Kumi-iai - Ayakta karşılıklı teknikler (9 kata)
  • Kuyo, Tachi-iai ve Kumi-iai kata-setlerine karşı teknikler içeren kage waza (gölge teknik) setleri (toplam 27 kata)
  • Yami - kişi karanlıkta iken kullanılması hedeflenen saldırı ve savunma teknikleri

Solo kataların büyük çoğunluğu genellikle bir başka kata yardımı ile eşli olarak da çalışılabilir (örn. bir saldırı katası ile ona karşılık gelen bir savunma katası).

Ayrıca diğer silahlar için de çok sayıda kata mevcuttur.

  • Jōhō - Sopa teknikleri (hem jō kılıca karşı, hem jō jōya karşı)
  • Kogusoku - zırhlı ve silahlı boğuşma teknikleri
  • Naginatajutsu - Naginata kılıca karşı, naginata naginataya karşı, naginata yari'ye (mızrak) karşı ve naginata atlıya karşı Naginata teknikleri
  • Kenpō - Savaş alanı için kılıç ve kısa kılıç teknikleri
  • Wakizashi - kısa kılıç teknikleri
  • Kusarigamajutsu - Kılıca ve çift kılıca karşı kusarigama teknikleri. (Bu aslında Masaki-ryū Fukuhara-ha Kusarigamajutsu adında ayrı bir ekoldür)

Şecere

[değiştir | kaynağı değiştir]

Kurucu'nun oğlu Yohachirō babasının ekolünün mirasçısı olarak, ekolün ikinci baş üstadı olmuştur ve silsile günümüze kadar aralıksız sürmüştür. Geleneksel olarak kage waza teknikleri yalnızca bir sonraki varise isshi sōden adı verilen yöntemle öğretilmekte iken günümüzde bu ekolün tüm fiziksel teknikleri açık bir şekilde öğretilmektedir. Ancak bugün bile bu ekolün öğretisinin özünü oluşturan bir kata seti yalnızca bir sonraki sōke'ye öğretilmektedir.

Şecere silsilesi aşağıdaki şekildedir:

  1. Mima Yoichizaemon Kagenobu,kurucu
  2. Mima Yohachirō Kagenaga
  3. Akiyama Sangorō Kagemitsu
  4. Nishino Shichizaemon Kageharu
  5. Yoshino Tōbei Kagetoshi
  6. Yoshino Tōzaburō Ietaka
  7. Yoshino Tōgebei Sadamitsu
  8. Yoshino Yaichirō Sadatoshi
  9. Fukuhara Shinzaemon Kagenori
  10. Fukuhara Shingorō Iesada
  11. Fukuhara Jūjirō Sadayoshi
  12. Fukuhara Shinbei Yoshisada
  13. Mizuma Hanbei Kagetsugu
  14. Katsuse Mitsuyasu Kagemasa
  15. Katsuse Yoshimitsu Kagehiro (mevcut sōke)

Derecelendirme

[değiştir | kaynağı değiştir]

Modern kyu ve dan sisteminin yerine Suiō-ryū diğer çoğu koryu (geleneksel stil) gibi daha geleneksel olan menjō sistemi ile öğrencilerine belge vermektedir. Bu belgeler düşükten yükseğe Shoden, Chūden, Shō Mokuroku, Chū Mokuroku, Dai Mokuroku, Shō Menkyo, Menkyo Kaiden ve İnka'dır. Ancak İnka mertebesi ve belgesi ancak ekolün bir sonraki varisine verilir ve başkalarınca alınamaz. Bu belgeler sahip olan kişinin bu ekolde fiziksel ve ruhsal gelişim gösterdiğinin sōke tarafından onaylandığı ve ileride bu kişinin bu ekolü öğretmesine izin verildiğini belgeler.

Diğer pek çok klasik ekolde olduğu gibi bu ekolün tekniklerini tam bir şekilde öğrenebilmek için kişi keppan adı verilen bir yemin ile resmi olarak bu ekole katılır. Bu yeminde kişi sōke'nin izni olmaksızın Suiō-ryū tekniklerini öğretmeyeceğine dair yemin eder.[4]

Popüler Kültür

[değiştir | kaynağı değiştir]

Popüler Manga serisi Kozure Ookami (子連れ狼) ya da Türkçedeki adı ile Yalnız Kurt ve Yavrusu'nun yazarı Koike Kazuo Suio Ryu ismini yalnızca stilin isminin kulağa şairane gelmesinden ötürü bu serinin kahramanı Ogami Ittō (拝 一刀) tarafından kullanılan kılıç teknikleri için kullanmıştır. Bu stilin gerçekten varolduğunu öğrendikten sonra merkezi olan Shizuoka'daki Hekiunkan dojoyu ziyaret etmiştir. Daha sonra Yorozuya Kinnosuke'nin oynadığı TV dizisinin dövüş sahneleri koreografı da Hekiunkan dojoyu ziyaret ederek bu ekolün tekniklerinden etkilenmiş ve bir süre bu dojoda kataları çalıştıktan sonra son sezonda gerçek Suio Ryu tekniklerini de diğer stilize tekniklerin yanında kullanmıştır.

Kaynakça

[değiştir | kaynağı değiştir]
  1. ^ From Katsuse Yoshimitsu Kagehiro 08/15/2012 Spoken in Costa Mesa,CA
  2. ^ a b José Martinez-Abarca, Jukka Helminen: Sui O Ryu.
  3. ^ a b Antony Cundy: Classical Warrior Traditions of Japan, Part 6: The Suio Ryu of Iai Kenpo.
  4. ^ a b Katsuse Yoshimitsu: Bu Creates the Man. 8th International Seminar of Budo Culture, 1996

Dış bağlantılar

[değiştir | kaynağı değiştir]
"https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Suiō-ryū&oldid=33134100" sayfasından alınmıştır