[go: nahoru, domu]
Эчтәлеккә күчү

HD206155

Wikipedia — ирекле энциклопедия проектыннан ([http://tt.wikipedia.org.ttcysuttlart1999.aylandirow.tmf.org.ru/wiki/HD206155 latin yazuında])
HD206155
Каталог коды CCDM J21400+0911AB[1], GCRV 72373[1], GSC 01120-00161[1], HD 206155[1], HIC 106981[1], HIP 106981[1], 2MASS J21400189+0911050[1], N30 4779[1], PPM 172082[1], ROT 3148[1], SAO 126971[1], TD1 28345[1], uvby98 100206155[1], WDS J21400+0911AB[1], YZ 8 10871[1], SBC9 1319[1], SBC9 1320[1], AG+08 2996[1], BD+08 4714[1], SBC7 866[1], PMSC 21351+0844[1], Gaia DR1 1741318864380177408[1], WEB 19330[1], WEB 19331[1], Gaia DR2 1741318868675197184[1], EE Peg[1], GC 30328[1], TYC 1120-161-1[1], Renson 57410[1], TIC 305444153[1] һәм Gaia DR3 1741318868675197184[1]
Йолдызлык Пегас йолдызлыгы
Җирдән ераклык 129,031 ± 1,4751 парсек[2]
Параллакс 7,7501 ± 0,0886 миллисекунда дуги[2]
Склонение собственного движения 11,328 ± 0,093 миллиарксекунд в год[2]
Прямое восхождение собственного движения 40,862 ± 0,091 миллиарксекунд в год[2]
Радиаль тизлек −22,6 ± 7,4 km/s[3]
Тип переменной звезды затменная звезда[d][4]
Спектраль сыйныф A1III[5]
Күренмә йолдызча зурлык 6,98[1]
Металличность 0,02[6]
Чор J2000.0[d][7][1]
Туры калкулык 325,00783518668 °[2]
Авышлык 9,18476406775 °[2]
Оценка возраста объекта 300 миллион лет

HD206155 — Пегас йолдызлыгында урнашкан A1III[5] спектраль класслы химик пекуляр йолдыз, күренмә йолдызча зурлыгы 6,98[1] тәшкил итә.

Шул ук спектраль класслы гадәти йолдызлардан спектрдагы мөһим үзенчәлекләре белән аерылып тора.[8] Әлеге химик пекуляр йолдыз баш эзлеклелек янучы йолдызлары арасында урнашкан.[9][10]

Гадәттә, баш эзлеклелек кайнар йолдызларында күзәтелә торган өслекнең аерым составы йолдыз барлыкка килгәннән соңгы процесслардан гыйбарәт дип санала.[11] Бу процесслар кайбер элементларны, аерым алганда, He, N һәм O, атмосфераның түбән катламнарында утырырга мәҗбүр итә, шул ук вакытта Mn, Sr, Y һәм Zr кебек башка элементлар эчтән тышка таба очалар, нәтиҗәдә, спектраль үзенчәлекләр күзәтелә. Йолдызның үзәге һәм йолдызның төп составы нормаль химик катнашмаларга ия, моның шулай булуын йолдызны барлыкка китергән газ болытлары составы чагылдыра.[12] Мондый диффузия һәм левитация, ягъни каты яки сыек таяныч өслегенә кагылмыйча, киңлектә очып гравитацияне җиңү барсын[13] һәм барлыкка килгән катламнар кагылгысыз булып калсын өчен, йолдыз атмосферасы конвекция өчен шактый тотрыклы булырга тиеш. Мондый тотрыклылыкны барлыкка китерә торган механизм булып гадәти булмаган зур магнит кыры тора, һәм ул, гадәттә, әлеге типтагы йолдызларда күзәтелә.[14]

Искәрмәләр

[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]
  1. ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 1,12 1,13 1,14 1,15 1,16 1,17 1,18 1,19 1,20 1,21 1,22 1,23 1,24 1,25 1,26 1,27 1,28 1,29 1,30 1,31 1,32 1,33 EE Peg SIMBAD Astronomical Database
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 Gaia Early Data Release 3 / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency — 2020.
  3. ↑ R.-D. Scholz Astrophysical supplements to the ASCC-2.5: Ia. Radial velocities of ∼55000 stars and mean radial velocities of 516 Galactic open clusters and associations // Astron. Nachr. — Wiley, 2007. — ISSN 0004-6337; 1521-3994 — doi:10.1002/ASNA.200710776 — arXiv:0705.0878
  4. ↑ Kreiner, J. M. Up-to-date linear elements of eclipsing binaries // Acta Astron. / M. Kubiak — Copernicus Foundation for Polish Astronomy, 2004. — ISSN 0001-5237
  5. ↑ 5,0 5,1 Abt H. A. MK classifications of spectroscopic binaries // The Astrophysical Journal: Supplement Series — AAS, 2008. — ISSN 0067-0049; 1538-4365 — doi:10.1088/0067-0049/180/1/117
  6. ↑ Gagné, Jonathan, Faherty, Jacqueline K. Fundamental Properties of Co-moving Stars Observed by Gaia // Astron. J. / J. G. III, E. Vishniac — NYC: IOP Publishing, AAS, University of Chicago Press, AIP, 2018. — ISSN 0004-6256; 1538-3881 — doi:10.3847/1538-3881/AAAEBE — arXiv:1801.00537
  7. ↑ Gaia Data Release 2 / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency — 2018.
  8. ↑ Michaud, G. Astrophysical Journal, vol 160, p 641, 1970(ингл.)
  9. ↑ Preston, George. Annual Review of Astronomy and Astrophysics, vol 12, p 257, 1974.
  10. ↑ Д. А. Франк-Каменецкий, А. В. Тутуков. Звезды.
  11. ↑ Michaud, Georges (1970). Diffusion Processes in Peculiar a Stars. Astrophysical Journal. 160: 641.
  12. ↑ Preston, G. W (1974). The chemically peculiar stars of the upper main sequence. Annual Review of Astronomy and Astrophysics. 12: 257–277.
  13. ↑ E. H. Brandt. Levitation in Physics. Science 243, 349 (1989).
  14. ↑ Kochukhov, O; Bagnulo, S (2006). Evolutionary state of magnetic chemically peculiar stars. Astronomy & Astrophysics. 450 (2): 763.

Әдәбият

[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]
  • Renson P., Manfroid J., General catalogue of Ap, HgMn and Am stars, 2009, A&A...498..961(ингл.)
  • Bychkov, V. D; Bychkova, L. V; Madej, J (2009). Catalogue of averaged stellar effective magnetic fields - II. Re-discussion of chemically peculiar a and B stars. Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. 394 (3): 1338.(ингл.)
  • McClure, R. D (1985). The carbon and related stars. Journal of the Royal Astronomical Society of Canada. 79: 277(ингл.)
  • Gomez, A. E; Luri, X; Grenier, S; Figueras, F; North, P; Royer, F; Torra, J; Mennessier, M. O (1998). The HR-diagram from HIPPARCOS data. Absolute magnitudes and kinematics of BP - AP stars. Astronomy and Astrophysics. 336: 953.(ингл.)

Шулай ук карагыз

[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]


Сатурн
 Бу — астрономия буенча мәкалә төпчеге.
Сез мәкаләне үзгәртеп һәм мәгълүмат өстәп, Википедия проектына ярдәм итә аласыз.
Чыганак — https://tt.wikipedia.org/w/index.php?title=HD206155&oldid=2936214