долға

Ўзбекча (уз)

Морфологик ва синтактик хусусиятлари

дол-ға

Маъновий хусусиятлари

Маъноси

1 поэт. Кучли, қудратли тўлқин, пўртана. ◆ Умрдир гоҳида долғали уммон. А. Исроилов, „Югурик нур“ . ◆ Инсон ахир турди, Инсон эмас, виждон турди. Тинмайсанми, долга, долға.. Т. Тўла, „Асарлар“ .

2 кўчма Турмуш қийинчиликлари, тў-сикдар, ғовлар; ғалаён. ◆ Инсонни жамият орасида долғалар, курашлар, суронлар кута-ди. "Шарқ юлдузи" . Қалб шундай уммонки, унинг бағрида Даҳшатли долғсъшр сшкшшси бор. Э. Воҳидов, Садоқатнома. ◆ Мана тахтда Ҳусайн Бойқаро ўтирур жим, фикрида долға. Ойбек, „Гули ва Навоий“ . ,

Антонимлари

ДОЛҒА. Ўзбек тилининг изоҳли луғати (2022) маълумотларидан фойдаланилган; қ.Адабиётлар рўйхати.

Таржималари

Русча _ру

долға
поэт. волна.