sohibkor
Oʻzbekcha (uz)
[tahrirlash]
Oʻzbekcha (uz)Morfologik va sintaktik xususiyatlari
[tahrirlash]so-hib-kor
Aytilishi
[tahrirlash]Etimologiyasi
[tahrirlash]SOHIBKOR Bu sifat tojik tilida 'ega', 'xoʻjayin' maʼnosini anglatadigan arabcha sohib oti bilan (АРС, 429) 'ish', 'mehnat' maʼnosini anglatadigan tojikcha kor otidan (ТжРС, 192) tuzilgan boʻlib, ’oʻz ish-faoliyatining ustasi' maʼnosini anglatadi (OʻTIL, II, 74).
Oʻzbek tilining etimologik lugʻati (III-jild) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q. Adabiyotlar roʻyxati.
Maʼnoviy xususiyatlari
[tahrirlash]Maʼnosi
[tahrirlash]\a. + f. — ishbi-
larmon, ish beruvchi, yollovchi] 1 Oʻz ishi-ning ustasi; omilkor. ◆ Sohibkor bogʻbon. n ◆ Dilbar Fargʻonadan sohibkor xalqim Har yili uzatar tonnalab meva. A. Oripov, „Yillar armoni“ . ◆ Paxtakoru chorvador, pillakoru gʻallakor, bogʻbonu sohibkor — hammasining yuzi yorugʻ. "Saodat".
2 Korxona egasi; ishbilarmon.
Sinonimlari
[tahrirlash]Antonimlari
[tahrirlash]СОҲИБКОР. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.
Tarjimalari
[tahrirlash]Ruscha ru
sohibkor
знаток, специалист; умелец.