[go: nahoru, domu]

Aller au contenu

avoler

Èn årtike di Wiccionaire.

Etimolodjeye

[candjî]

Do viebe « voler » avou l’ betchete « a- » des viebes.

Prononçaedje

[candjî]

Viebe

[candjî]

avoler (v. sins coplemint)

  1. voler aviè l’ cåzant.
    • Dj’ a veyou l’ pidjon avoler par ci. Motî del Lovire (fråze rifondowe).
  2. ariver tot volant.
    • I n' poirtéve k' ene fleur tchaeke annêye
      K' esteut si frisse et si nozêye
      K' pol vey les påwions
      Avolént d' bén lon— Émile Wiket, "Fruzions d' cour" (fråze rifondowe).

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ratournaedjes

[candjî]
avoler
  • Francès : voler (fr) (vers celui qui parle)