[go: nahoru, domu]

Ir al contenido

Lugar viello de Mequinenza

De Biquipedia
Iste articlo ye en proceso de cambio enta la ortografía oficial de Biquipedia (la Ortografía de l'aragonés de l'Academia Aragonesa d'a Luenga). Puez aduyar a completar este proceso revisando l'articlo, fendo-ie los cambios ortograficos necesarios y sacando dimpués ista plantilla.
Lugar viello de Mequinenza
Poble Vell de Mequinensa
Despoblau d'Aragón
Viella Mequinenza
O lugar viello de Mequinenza
Entidat
 • País
 • Provincia
 • Comarca
 • Municipio
Despoblau
 Aragón
 Zaragoza
Cinca Baixa
Mequinenza
Partiu chudicial Casp
Población
 • Total

0 hab.
Distancia
 • 135 km

enta Zaragoza
Codigo postal 50170
Parroquial
 • Archidiocesi
 • Arcipestrau

Zaragoza
Casp
Coordenadas
Lugar viello de Mequinenza ubicada en Aragón
Lugar viello de Mequinenza
Lugar viello de Mequinenza
Lugar viello de Mequinenza en Aragón

O lugar viello de Mequinenza (en catalán Poble Vell de Mequinensa) yera un lugar situau en una val en a confluencia d'os rios Ebro y Segre.

Teneba bels 3500 habitants a primers d'o sieglo XX y los suyos vecins treballaban prencipalment en as minas de lignito y en o transporte d'o carbón en bargueños per l'Ebro clamaus llaguts. En 1936 i heba 16 llaguts matriculaus en o lugar que transportaban entre 18 y 30 toneladas de carga.

Mequinenza yera lo prencipal furnidor de carbón de Barcelona y en o suyo momento alchido i heba 17 minas de lignito en funcionamiento.

Os orichens d'a población pareixen remontar-se a la epoca musulmana con a plegada d'a tribu bereber d'os Miknasa que fundoron aquí un asentamiento y una torre defensiva. O toponimo d'a población procede d'o nombre d'a tribu bereber. Cualques historiadores han considerau que puede estar tamién o oppidum romano de Octogesa, que Julio César sitúa en a suya obra "A guerra civil".

A población teneba una retícula irregular d'orichen musulmán encara que contó con diversas ampliacions difuera d'as murallas a medida que a población creixeba. L'antiga Mequinenza yera un puerto fluvial basico en o curso d'os ríos Ebro, Segre y Cinca ya que yera situada estratechicament en a suya confluencia. O castiello de Mequinenza, d'orichen medieval y un d'os millors que l'arte gotico legó a la Corona d'Aragón presidiba a silueta d'a villa a canto de l'Ebro dende a Edat Meya.

En 1957 van a prencipiar as obras d'o Entibo de Ribarroya. Con a plegada de numbrosos obrers pa la construcción d'a presa (los clamaus "pantaners") la población va a superar os 6000 habitants. Os obrers se van a asentar en a carretera enta Lleida mientres que los incheniers y chefes d'obras lo ferán en o castiello.

A construcción d'a presa de Ribarroja suposó a desaparición d'a mayor parte d'o casco urbano y en consecuencia o trachico final d'una villa milenaria. Si bien as auguas d'o embalse no plegoron a cubrir a o completo a población, si que negoron a mayor parte d'hortals de ribera, mas fertils y productivas que a resta, y una important parte d'a población. Dimpués de muitas protestas dentro d'o franquismo, os vecins de Mequinenza aconsiguioron una indemnización y s'espaldó o lugar por completo a excepción de l'edificio d'o grupo escolar María Quintana que hue en día aculle os Museos de Mequinenza.

Con a finalización de l'entibo numbrosos vecins emigroron. Los que se quedoron marchoron en 1974 a lo lugar nuevo. A desaparición d'o trazau urbano suposó un cambeo de vida radical para os suyos vecins que amás d'abandonar as suyas casas y presenciar a suya espaldo, veyeban tamién como que se fundiba una economía basada en a industria, a minería d'o carbón y a navegación fluvial d'os ríos.

O lugar viello estió espaldau en 1970 per completo fueras de l'edificio d'as escuelas que ye actualment seu d'o Museu d'Historia.

Descripción

[editar | modificar o codigo]

O lugar s'asentaba a lo largo d'a marguina de l'Ebro a los piez d'o castiello. Poseyeba dos plazas prencipals: a plaza d'as armas (en catalán Placa d'Armes) y la plaza d'o concello (en catalán Placa de l'ajuntament).

Nueva Mequinenza

[editar | modificar o codigo]

Mequinenza renaixió de nuevo a causa d'a tenacidad y o esfuerzo d'os suyos habitants a tasos kilometros de l'anterior casco urbano chunto a las auguas d'o Segre y d'o Cinca. A nueva población, muito mas moderna y turistica, s'ha convertiu en un referent mundial d'o turismo activo, recibindo visitantes de toz.

[editar | modificar o codigo]

O lugar viello de Mequinenza y la suya desaparición ye una parti important d'a novela Camín de sirga d'o escritor aragonés de luenga catalana Jesús Moncada.

Bibliografía

[editar | modificar o codigo]

Batiste Estruga y Carlos Cubero han editau cuantos libros relacionaus con o lugar viello de Mequinenza:

  • "Xeic… Parlem així"
  • "Paraules d’anar pel Poble"
  • "Recuerdos de papel"
  • "Mequinensa, Lo Poble"
  • "Veïns del Poble Vell"

Se veiga tamién

[editar | modificar o codigo]

Vinclos externos

[editar | modificar o codigo]