[go: nahoru, domu]

Ir al contenido

Modelo atomico de Rutherford

De Biquipedia
Iste articlo ye en proceso de cambio enta la ortografía oficial de Biquipedia (la Ortografía de l'aragonés de l'Academia Aragonesa d'a Luenga). Puez aduyar a completar este proceso revisando l'articlo, fendo-ie los cambios ortograficos necesarios y sacando dimpués ista plantilla.
O modelo atomico de Rutherford

O modelo atomico de Rutherford ye un modelo de l'atomo publicato en 1911 por Ernest Rutherford, ya que a evidencia contrimostraba que o modelo atomico de Thomson no podeba explicar os resultatos que heba trobato en o suyo famoso experimento.

En iste experimento se colocó una fina lamina d'oro y se i facioron incidir particlas alfa (cargatas positivament y muit densas) provenients d'una fuent radioactiva. S'asperaba que as particlas alfa pasarían sin desviar-se a traviés d'a lamina d'oro, sin impedir-lo a difusa carga positiva repartita por os atomos que describiba o modelo de Thomson.

Pero belunas d'as particlas alfa se desviaban a-saber-lo u mesmo tornaban entazaga, o que yera incompatible con o modelo de Thomson.

Rutherford proposó un modelo atomico alternativo que podese explicar os resultatos d'o experimento.

Seguntes iste modelo, a carga positiva y a mayor parti d'a masa de l'atomo han d'estar concentratas en un volumen chicot en o centro de l'atomo dito nuclio atomico, mientres que os electrons orbitan arredol d'iste debito a l'atracción electrostatica. L'atomo ye basicament espacio vueito, o suyo diametro ye d'uns 10−10 m, mientres que o diametro d'o nuclio ye d'uns 10−15 m.

D'ista traza s'explicaba que a mayoría de particlas alfa travesasen a lamina d'oro pero que unas pocas se podesen desviar anglos muit grans.

Manimenos, o modelo de Rutherford basato en prencipios d'a mecanica clasica, no podeba explicar bels feitos que s'heban descubierto:

  • Dato que a fuerza atractiva de Coulomb proporciona a fuerza centripeta necesaria ta que o electrón se mantenga en orbita, a teoría electromagnetica clasica diz que l'atomo en istas condicions habría d'estar electricament inestable, ya que o electrón acelera cuan se mueve circularment y por tanto irradia enerchía electromagnetica de frecuencia igual a la d'o suyo movimiento. Asinas, o electrón que se mueve arredol d'o nuclio iría perdendo enerchía y remataría movendo-se en espiral dica chocar contra o nuclio de l'atomo, irradiando enta l'exterior a suya enerchía.
  • Encara no se podeba explicar que o electrón en o suyo movimiento podese emitir cualsiquier valura d'enerchía. Por tanto, bi habría una emisión contina d'enerchía, que daría un espectro contino.

A o modelo de Rutherford le mancaba consistencia y, por tanto, caleba elabora-ne un atro mas satisfactorio: o modelo atomico de Bohr