Josephine Cochrane
Josephine Cochrane | |
---|---|
Vida | |
Nacimientu | Shelbyville (es) [1], 8 de marzu de 1839[2] |
Nacionalidá | Estaos Xuníos |
Muerte | Chicago, 3 d'agostu de 1913 (74 años) |
Causa de la muerte | enfermedad cerebrovascular (es) |
Familia | |
Madre | Irene Fitch Garis |
Oficiu | inventora, empresaria |
Premios |
ver
|
Josephine Garis Cochrane (8 de marzu de 1839, Shelbyville (es) – 3 d'agostu de 1913, Chicago) foi una inventora d'Estaos Xuníos. Inventó'l primera fregaplatos comercialmente esitosu,[4] que construyó xunto col mecánicu George Butters.[4]
Biografía
[editar | editar la fonte]Josephine yera fía de John Garis, un inxenieru civil, ya Irene Fitch Garis. Tenía una hermana, Irene Garis Ransom.[5] El so güelu, John Fitch, patentó un barcu de vapor. Creció en Valparaíso, Indiana, onde foi a un colexu priváu hasta que s'amburó.
En treslladándose al condáu de Shelby (Illinois), Josephine casóse con William Cochran, políticu y comerciante, el 13 d'ochobre de 1858.[6] El so home morrió cuando tenía 45 años, dexándola arruinada y con deldes, lo que-y motivó pa desenvolver el fregaplatos. Caltuvo l'apellíu del so home, Cochran, pero añadió la «y» dempués de la so muerte. El matrimoniu tuvo dos fíos, Hallie, que morrió con dos años y Katharine.[7]
Josephine morrió'l 3 d'agostu de 1913 d'un derrame cerebral o agotamientu en Chicago y foi soterrada nel campusantu Glenwood de Shelbyville en Illinois.[8]
El fregaplatos de Cochrane
[editar | editar la fonte]Otros intentos fueren fechos pa producir un fregaplatos comercialmente vidable. En 1850, Joel Houghton diseñó un lavaplatos a rabil.[9] Na década de 1860s, L. A. Alexander ameyoró nel dispositivu con un mecanismu pa xirar una bandexa con platos nuna cuba d'agua. Tampoco d'estos aparatos fueron particularmente eficaces.[10]
Josephine diseñó'l primer modelu del so fregaplatos na cabaña detrás de la so casa. George Butters yera un mecánicu qu'ayudó na construcción del primer fregaplatos; tamién trabayó na primer fábrica de fregaplatos. Pa construyir la máquina, primero midió los platos y diseñó compartimientos de cable por que cupiera tantu platos, taces, o salseres. Dichos compartimientos introducir dientro d'una rueda que reposaba horizontal dientro d'una caldera de cobre y un motor faía xirar la rueda, coles mesmes que l'agua caliente xabonosa, proveniente de la caldera, rociaba los platos. El so fregaplatos foi'l primeru n'utilizar agua a presión en cuenta de un estropaxu pa llimpiar los platos dientro de la máquina.[11] El so inventu esponer en 1893, na Esposición Universal de Chicago y ganó'l primer premiu por La meyor construcción mecánica, duradera y afecha al ritmu de trabayu». La noticia del so inventu espublizóse, y llueu recibió pidíos de la so llavadora de platos pa restoranes y hoteles d'Illinois, patentó'l so diseñu y empezar a producir. El negociu de la so fábrica, Garis-Cochran, empezó en 1897.
Nun ye hasta 1949 cuándo'l so fregaplatos aportó al típicu instrumentu de casa. Empezó a ser más conocíu y la mayoría de los llares teníen la capacidá pa tener unu d'esos fregaplatos naquella dómina. Estos primeros fregaplatos riquíen una gran cantidá d'agua caliente, les cases tienen de ser modificaes cola apropiada fontanería pa estes nueves teunoloxíes.[12]
Referencies
[editar | editar la fonte]- ↑ URL de la referencia: https://lemelson.mit.edu/resources/josephine-cochrane.
- ↑ Afirmao en: Gemeinsame Normdatei. Data de consulta: 9 abril 2014. Llingua de la obra o nome: alemán. Autor: Biblioteca Nacional d'Alemaña.
- ↑ URL de la referencia: https://www.invent.org/inductees/josephine-garis-cochran.
- ↑ 4,0 4,1 David John Cole; Eve Browning; Fred Y. H. Schroeder (2003) Encyclopedia of Modern Everyday Inventions. Greenwood Publishing Group, páx. 100–. ISBN 978-0-313-31345-5.
- ↑ «NNBD tracking the entire world». Soylent Communications (2014). Consultáu'l 5 d'abril de 2015.
- ↑ John, Lienhard (1999). «Engines of our Enginuity». Consultáu'l 4 d'abril de 2015.
- ↑ «NNBD tracking the entire world».
- ↑ «Cook's Info» (1998). Consultáu'l 4 d'abril de 2015.
- ↑ Mary Ellen Snodgrass (29 d'avientu de 2004). Encyclopedia of Kitchen History. Routledge, páx. 320–. ISBN 978-1-135-45572-9.
- ↑ Hilpirn, Kate (29 d'ochobre de 2010). «The Secret History of: The Dishwasher». The Independent. Consultáu'l 5 de xunu de 2014.
- ↑ Johanna, Brenner. «Portland's Walk of the Heroines». Archiváu dende l'orixinal, el 8 de mayu de 2015. Consultáu'l 4 d'abril de 2015.
- ↑ «Lemelson-MIT». Lemelson-MIT Program. Consultáu'l 5 d'abril de 2015.