велічыня
Беларуская[правіць]
Марфалагічныя і сінтаксічныя уласцівасці[правіць]
ве-лі-чы-ня́
Назоўнік, жаночы род, неадушаўлёны.
Корань: --.
Вымаўленне[правіць]
IPA: []
Семантычныя уласцівасці[правіць]
Значэнне[правіць]
- памер, аб’ём, працягласць чаго-н. ◆ Стол сярэдняй велічыні. Змераць велічыню пакоя. Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы : больш за 65 000 слоў / уклад. : І.Л. Капылоў [і інш.] ; пад рэд. І.Л. Капылова. — Мінск : Беларуская Энцыклапедыя імя Петруся Броўкі, 2016. — С. 138. — 968 с.
- колькасць чаго-н.; сума; лік ◆ Велічыня зарплаты. Велічыня асігнаванняў.
- спец. усё тое, што можна вымераць, злічыць ◆ Пастаянная велічыня. Бясконца малая велічыня. Роўныя велічыні.
- перан. пра чалавека, выдатнага ў якой-н. галіне дзейнасці ◆ Ён сусветная велічыня ў навуцы.
Сінонімы[правіць]
Антонімы[правіць]
Гіперонімы[правіць]
Гіпонімы[правіць]
Халонімы[правіць]
Роднасныя словы[правіць]
Блізкае радство | |
Устойлівыя словазлучэнні і фразеалагізмы[правіць]
Этымалогія[правіць]
Паходзіць ад ??