bleinañ

Brezhoneg

Etimologiezh

Deveret eus ar ger krennvrezhonek blein « blein, krec'h, nec'h »^[1].

Verb

bleinañ /ˈblɛj.nã/ verb kreñv eeun (displegadur)

1. Kas tud pe loened.
2. Sturiañ ur c'harbed.
   • War ar plaen eo ur blijadur bleinañ ar c'harrig-se. — (Tad Medar, An Tri Aotrou, 1981, p. 110.)

Deveradoù

• bleiner
• bleinerezh

Troidigezhioù

• galleg : conduire ^(fr) , guider ^(fr)

Daveoù

Roll an daveoù :

• ^[1] : {{D:LEBM}}, p. 37.