emaint

Brezhoneg

Etimologiezh

Diwar ar bennrann ema- hag an dibenn-ger -int.

Furm verb

emaint /eˈmajɲ(t)/

1. Stumm lec'hiañ ar verb bezañ/bout e trede gour lies an amzer-vremañ, en doare-disklêriañ
   • A verk al lec'hiañ :

     Pelec'h emañ ma breudeur ? Pelec'h emaint ?

     Setu emaint aze morfilet, ha mar karjent bezañ chomet sioul hag e peoc'h, ne vije c'hoarvezet droug ebet ganto. — (Troude ha Milin, Labous ar Wirionez ha Marvailhoù all, Skridoù Breizh, 1950, p. 165.)

     Ha bremañ emaint er bed all. — (ATSA, p. 46.)

   • A verk an amzeriañ :

     Emaint o tont da greisteiz.

2. Gant un niver
   • Kalz emaint ? — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 175.)
   • Teir blac'h emaint ? — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 175.)
   • Tri vreur emaint aze kichen-ha-kichen. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 45.)

Troidigezhioù

• galleg : ils/elles sont ^(fr)

Gwelet ivez

• demaint (implijet war-lerc'h mar)
• emaon, emaout, emañ, emaomp, emaoc'h, emeur
• edon, edos, edo, edomp, edoc'h, edod