beleien
Brezhoneg
Etimologiezh
- Savet diwar an anv-kadarn beleg hag an dibenn-ger -ien gant fatadur ar g.
Furm anv-kadarn
| Unander | Liester | |
|---|---|---|
| Gourel | beleg /ˈbɛːlek/ |
beleien /bɛˈlɛ.jːɛn/ |
| Benel | belegez /bɛˈleːɡes/ |
belegezed /bɛleˈɡeːzet/ |
beleien /bɛˈlɛ.jːɛn/
- (Relijion) Furm lies an anv-kadarn beleg.
- Ar veleien, a-bezh, a en em savas a-enep urzhoù ken direol : ... — (Lan Inizan, Emgann Kergidu 1, Brest, 1877, eil emb. Al Liamm 1977, p. 13.)
- Lod a lavar e savas ar veleien a dro-war-dro en e enep. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu 1, Brest, 1877, eil emb. Al Liamm 1977, p. 177.)
- Beleien a vank! — (Lan ar Bunel, Laouig ar Penker eun danvez beleg, Moulerez straed ar C'hastell, Brest, 1929, p. 7.)
- Nag a « zanvez beleien » a zo bet distrujet gand ar brezel! — (Lan ar Bunel, Laouig ar Penker eun danvez beleg, Moulerez straed ar C'hastell, Brest, 1929, p. 7.)
- Nag a veleien a zo bet lazet pe vac'hagnet! — (Lan ar Bunel, Laouig ar Penker eun danvez beleg, Moulerez straed ar C'hastell, Brest, 1929, p. 7.)
- Troet e oa Pleibeniz da farsal diwar-goust o beleien. — (Yeun ar Gow, E Skeud Tour Bras Sant Jermen, eil emb. Al Liamm, 1978, p. 243.)
- meuzioù beleien: meuzioù lipous, chervad.
