[go: nahoru, domu]

Zum Inhalt springen

haemachates

Aus Wiktionary, dem freien Wörterbuch

haemachates (Latein)

[Bearbeiten]
Kasus Singular Plural
Nominativ haemachātēs haemachātae
Genitiv haemachātae haemachātārum
Dativ haemachātae haemachātīs
Akkusativ haemachātam haemachātās
Vokativ haemachātēs haemachātae
Ablativ haemachātā haemachātīs

Worttrennung:

haem·a·cha·tes, Genitiv: haem·a·cha·tae

Bedeutungen:

[1] Geologie: Abart des Achates mit blutroten Flecken; Hämachat, Blutachat

Herkunft:

Entlehnung aus dem nur durch das Lateinische bezeugten altgriechischen αἱμαχάτης (haimachatēs→ grc[1], das ein Kompositum aus den Substantiven αἷμα (haima→ grc und ἀχάτης (achatēs→ grc ist[2]

Beispiele:

[1] „vocatur enim iaspachates, cerachates, smaragdachates, haemachates, leucachates, dendrachates, quae velut arbusculis insignis est, antachates, quae, cum uritur, murram redolet, corallachates guttis aureis sappiri modo sparsa, qualis copiosissima in Creta.“ (Plin. nat. 37,139)[3]

Übersetzungen

[Bearbeiten]
[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „haemachates“ (Zeno.org), Band 2, Spalte 3003.
[1] P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „haemachates“ Seite 861.
[1] Thesaurus Linguae Latinae. Editus auctoritate et consilio academiarum quinque Germanicarum: Berolinensis, Gottingensis, Lipsiensis, Monacensis, Vindobonensis. 6. Band, 3. Teil H – Hystrix, Teubner, Leipzig 1936–1942, ISBN 3-322-00000-1, „haemachates“ Spalte 2490.
[1] August Nies: Achates 2. In: Paulys Realencyclopädie der classischen Altertumswissenschaft (RE). Band I,1, Stuttgart 1893, Spalte 211.

Quellen:

  1. Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „haemachates“ (Zeno.org), Band 2, Spalte 3003.
  2. P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „iaspachates“ Seite 898.
  3. Gaius Plinius Secundus: Naturalis Historia. Post Ludovici Iani obitum recognovit et scripturae discrepantia adiecta edidit Karl Mayhoff. stereotype 1. Auflage. Volumen V. Libri XXXI–XXXVII, K. G. Saur, München/Leipzig 2002, ISBN 3-598-71654-0 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Erstauflage 1897), Seite 443.