Μάχη της Κορώνειας (447 π.Χ.)
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
Μάχη της Κορώνειας | |||
---|---|---|---|
Η μάχη της Κορώνειας κι άλλες μάχες | |||
Χρονολογία | 447 π.Χ. | ||
Τόπος | Κορώνεια | ||
Έκβαση | Νίκη των Βοιωτών | ||
Αντιμαχόμενοι | |||
Ηγετικά πρόσωπα | |||
| |||
Δυνάμεις | |||
| |||
Απώλειες | |||
|
Η μάχη της Κορώνειας πραγματοποιήθηκε το 447 π.Χ. ανάμεσα στους Αθηναίους και τους Θηβαίους στην Κορώνεια της Βοιωτίας στα πλαίσια του Πρώτου Πελοποννησιακού Πολέμου.
Προοίμιο
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το 457 π.Χ. οι Αθηναίοι κατάφεραν να κερδίσουν τον έλεγχο της Βοιωτίας και της Φωκίδας στη μάχη των Οινοφύτων. Το 454 π.Χ. οι Αθηναίοι καταστράφηκαν στην Αίγυπτο και για οικονομικούς λόγους μετέφεραν από τη Δήλο στην Αθήνα το ταμείο της Δηλιακής Συμμαχίας. Το 451 π.Χ. ο Περικλής κάλεσε τον Κίμωνα να επιστρέψει από την εξορία για να κλείσει ειρήνη με τη Σπάρτη. Τελικά ο Κίμωνας κατάφερε να κλείσει με τη Σπάρτη πενταετή ειρήνη. Εκστράτευσε επίσης στην Κύπρο, όπου παρά το θάνατό του οι στρατιώτες του νίκησαν τους Πέρσες στο Κίτιο. Οι Πέρσες εξαντλημένοι από τις συνεχείς ήττες τους από τους Έλληνες συνομολόγησαν ειρήνη με τους Αθηναίους του Καλλία. Αυτοί η ειρήνη ονομάστηκε Καλλίειος.
Η μάχη
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Οι Σπαρτιάτες εκστράτευσαν το 448 π.Χ. στους Δελφούς και στη Βοιωτία παρά την πενταετή ειρήνη. Τα πολιτεύματα πολλών πόλεων από δημοκρατικά έγιναν ολιγαρχικά. Οι Αθηναίοι με αρχηγό τον Τολμίδη και 1.000 οπλίτες, αποφάσισαν να εκστρατεύσουν στις πόλεις με τα ολιγαρχικά πολιτεύματα. Καθώς περνούσαν από την πόλη της Κορώνειας οι Αθηναίοι, τους επιτέθηκαν κάποιοι Θηβαίοι που ήταν κρυμμένοι, υπό τον Σπάρτωνα, αιφνιδιάζοντάς τους. Οι Αθηναίοι υποχώρησαν και ο Τολμίδης έπεσε νεκρός μαζί με τον πατέρα του Αλκιβιάδη, τον Κλεινία.
Μετά τη μάχη
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Μετά τη μάχη οι Θηβαίοι ανέκτησαν τον έλεγχο της Βοιωτίας και της Φωκίδας και ξέσπασε αποστασία της Εύβοιας κατά της Αθήνας. Ο Περικλής τότε έκλεισε με τους Σπαρτιάτες μια ειρήνη που θα κρατούσε για 30 χρόνια και ονομάστηκε Τριακονταετείς Σπονδές.