Μανάμ
Συντεταγμένες: 4°04′39″S 145°02′21″E / 4.07750°S 145.03917°E
 Δορυφορική φωτογραφία του Μανάμ, τις 10 Ιουλίου 2009 | |
| Γεωγραφία | |
|---|---|
| Τοποθεσία | θάλασσα του Μπίσμαρκ |
| Έκταση | 83 km² |
| Υψόμετρο | 1.807 μ |
| Χώρα | |
| Δημογραφικά | |
| Πληθυσμός | 10.677 (απογραφής 2005) |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Το Μανάμ (Manam) είναι νησί που βρίσκεται στη θάλασσα του Μπίσμαρκ, βορειοανατολικά των ακτών της Παπούας Νέας Γουινέας. Το νησί δημιουργήθηκε εξαιτίας της ηφαιστειακής δραστηριότητας του Μανάμ, το οποίο είναι από τα πιο ενεργά ηφαίστεια της χώρας. Τον 20ο αιώνα το ηφαίστειο εξερράγη 23 φορές.[1] Το ψηλότερο σημείου του νησιού είναι η κορυφή του ηφαιστείου, σε υψόμετρο 1.807 μέτρων πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας.[2] Το νησί σήμερα είναι ακατοίκητο, επειδή οι κάτοικοί του, περίπου 10.000 άτομα δεν έχουν επιστρέψει σε αυτό μετά την εκκένωση του νησιού το 2004 λόγω ισχυρών εκρήξεων του ηφαιστείου.
Το Μανάμ έχει διάμετρο περίπου 10 χιλιόμετρα και απέχει από τις ακτές της Νέας Γουινέας περίπου 13 χιλιόμετρα. Το ηφαίστειο αποτελείται από ανδεσίτη και βασάλτη. Από την κορυφή του ηφαιστείου ξεκινούν ακτινωτά και σε απόσταση 90 μοιρών η μία από την άλλη, τέσσερις κοιλάδες, οι οποίες φτάνουν σχεδόν μέχρι τους πρόποδες του βουνού. Στη γυμνή από βλάστηση κορυφή του ηφαίστειου βρίσκονται δύο κώνοι, και οι δύο ενεργοί, από τους οποίους ο νοτιότερος είναι πιο δραστήριος.[2]
Ηφαιστειακή δραστηριότητα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η ηφαιστειακή δραστηριότητα στο Μανάμ είναι συχνή και περιλαμβάνει συνήθως εκρήξεις στρομπολικού τύπου[1] μέτριας ή μικρής ισχύος, με παραγωγή ηφαιστειακών βομβών. Περιστασιακές μεγαλύτερες εκρήξεις έχουν παράγει πυροκλαστικές ροές και ροές λάβας, οι οποίες ακολουθώντας τις κοιλάδες του νουνού έφτασαν μέχρι τις ακτές, κάποιες φορές πλήττοντας κατοικημένες εκτάσεις.[2] Η πρώτη έκρηξη του ηφαιστείου που καταγράφηκε ήταν αυτή του 1616. Το Μανάμ θεωρήθηκε συνεχώς ενεργό από τον Μάρτιο του 1974 μέχρι το Νοέμβριο του 1999. Σε αυτή τη χρονική διάρκεια μια μεγάλη έκρηξη τον Οκτώβριο του 1994 δημιούργησε μια στήλη στάχτης που έφτασε σε ύψος περίπου 8-12 χιλιομέτρων. Από τον Οκτώβριου του 1996 ξεκίνησε μια σειρά ισχυρών εκρήξεων, οι οποίες κορυφώθηκαν με μια παροξυσμική έκρηξη τις 3 Δεκεμβρίου 1996, η προκάλεσε πυροκλαστικές ροές, ροές λάβας και 13 θανάτους.[3]
Το ηφαίστειο εξερράγη το 2000, το 2001, δύο φορές το 2002 και δύο φορές το 2003. Τις 15 Οκτωβρίου 2004 παρατηρήθηκε μια αύξηση στις σεισμικές δονήσεις στο Μανάμ, η οποία παρέμεινε σταθερή και τις υπόλοιπες μέρες. Το πρωί τις 24 Οκτωβρίου 2004, μια έκρηξη παρατηρήθηκε στο νότιο κρατήρα του Μανάμ, παράγοντας μια πυροκλαστική ροή που έφτασε μέχρι τη θάλασσα. Το ηφαιστειακό παρατηρητήριο του Ραμπαούλ σήμαινε κόκκινο συναγερμό για την αεροπορία, το ψηλότερο που υπάρχει. Η έκρηξη συνέχισε φθίνουσα μέχρι το τέλος του μήνα.[4] Η δραστηριότητα είχε αυξομειώσεις με μέγιστα στις 24-30 Οκτωβρίου, 10-12 Νοεμβρίου και 6 Δεκεμβρίου 2004. Υπολογίζεται ότι μέχρι τη 1 Δεκεμβρίου 2004, περίπου 7.900 με 9.000 άτομα είχαν εκκενώσει το νησί, καθώς οι εκρήξεις γίνονταν ισχυρότερες. Σύμφωνα με αναφορές της εφημερίδας The National, τις 6 Δεκεμβρίου έχασαν τη ζωή τους από τις εκρήξεις πέντε άτομα.[5] Εξαιτίας μιας άλλης ισχυρής έκρηξης τις 27 Ιανουαρίου 2005, ένας άνθρωπος έχασε τη ζωή του και 14 τραυματίστηκαν. Η στάχτη της έκρηξης έφτασε 230 χιλιόμετρα μακριά από το ηφαίστειο.[6] Τις 26 με 27 Φεβρουαρίου 2006, εξαιτίας μια μεγάλης έκρηξης, η στήλη στάχτης έφτασε σε υψόμετρο 19 χιλιομέτρων, και μπορεί να εισήλθε στη στρατόσφαιρα.[7] Η έκρηξη συνεχίστηκε μέχρι το 2009. Εξαιτίας της έκρηξης, ολόκληρο το νησί, σχεδόν 10.000 άτομα, εκκενώθηκε και οι κάτοικοί του εγκαταστάθηκαν προσωρινά σε φυτείες κοκκοφοινίκων στην ενδοχώρα, στην κοντινή πόλη Μπόγκια. Μέχρι το 2010 δεν είχε υλοποιηθεί η επανεγκατάστασή τους πίσω στο Μανάμ.[8]
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 «Manam, Papua New Guinea». Volcano World. Πολιτειακό πανεπιστήμιο του Όρεγκον. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Ιανουαρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 14 Ιανουαρίου 2013.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 «Manam». Global Volcanism Program. Smithsonian Institution. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Φεβρουαρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 14 Ιανουαρίου 2013.
- ↑ «Manam - Monthly Reports - 12/1996 (BGVN 21:12)». Global Volcanism Program. Smithsonian Institution. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Οκτωβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 14 Ιανουαρίου 2013.
- ↑ «Manam - Monthly Reports - 10/2004 (BGVN 29:10)». Global Volcanism Program. Smithsonian Institution. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Οκτωβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 14 Ιανουαρίου 2013.
- ↑ «Manam - Monthly Reports - 11/2004 (BGVN 29:11)». Global Volcanism Program. Smithsonian Institution. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Οκτωβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 14 Ιανουαρίου 2013.
- ↑ «Manam - Monthly Reports - 02/2005 (BGVN 30:02)». Global Volcanism Program. Smithsonian Institution. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Οκτωβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 14 Ιανουαρίου 2013.
- ↑ «Manam - Monthly Reports - 02/2006 (BGVN 31:02)». Global Volcanism Program. Smithsonian Institution. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Οκτωβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 14 Ιανουαρίου 2013.
- ↑ «PAPUA NEW GUINEA: Manam Island IDPs feel forgotten». IRINnews.org. 2010-01-07. http://www.irinnews.org/Report/87656/PAPUA-NEW-GUINEA-Manam-Island-IDPs-feel-forgotten. Ανακτήθηκε στις 2013-01-14.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Manam στο Wikimedia Commons