Τεγεάτης
| Τεγεάτης | |
|---|---|
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Μαίρα |
| Τέκνα | Κύδων Λειμώνας Σκέφρος Κατρέας Γόρτυς Αρχήδιος του Τεγεάτου |
| Γονείς | Λυκάων |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Επώνυμος ήρωας (Τεγέα) |
Στην Αρχαία ελληνική μυθολογία ο Τεγεάτης είναι ο επώνυμος ήρωας της πόλεως Τεγέας της Αρκαδίας, δηλαδή το πρόσωπο που έδωσε το όνομά του στην πόλη που ίδρυσε.[1] Αναφέρεται ως ένας από τους 50 γιούς του Λυκάονος. Ο Τεγεάτης πήρε σύζυγό του τη Μαίρα, κόρη του Άτλαντος. Αγάλματα του Τεγεάτου και της Μαίρας βρίσκονταν στην αγορά της Τεγέας όπως και οι τάφοι τους. Παιδιά του ήταν οι Σκέφρος, Λειμών, Κύδων, Αρχήδιος και Γόρτυς.[2]
Την εποχή που ο Απόλλων και η Άρτεμις ταξίδευαν στην Ελλάδα για να τιμωρήσουν όσους αρνήθηκαν την μητέρα τους Λητώ έφτασαν στην Τεγέα. O Απόλλων είχε μια μυστική συνομιλία με τον Σκέφρο, ο Λειμώνας φοβήθηκε ότι ο αδελφός του θα τους προδώσει και τον σκότωσε. Οι δύο θεοί εξοργίστηκαν, η Άρτεμη με το βέλος της δολοφόνησε επί τόπου τον Λειμώνα και έπεσε μεγάλη πείνα στην πόλη για πολλά χρόνια. Οι τελετές προς τιμή του Σκέφρου δεν μπορούσαν να ηρεμήσουν τους θεούς, τελικά θεσπίστηκε ετήσια εορτή προς τιμή του Απόλλωνα με την οποία μια ιέρεια έριχνε το τόξο της σε ένα άντρα για να μιμηθεί την Άρτεμη όταμ σκότωσε τον Λειμώνα. Οι υπόλοιποι γιοι του Τεγέα μετανάστευσαν στην Κρήτη όπου ίδρυσαν τις πανάρχαιες πόλεις Κυδωνία, και Γόρτυνα Κρήτης. [3] [3]
Αναφορές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Παυσανίας, 8.45.1 και 8.3.4
- ↑ Παυσανίας, 8.48.6
- ↑ 3,0 3,1 Pausanias Perieg., Graeciae descriptio Book 8, chapter 53, section 1, line 2 τοῦτο μὲν δὴ ἐνταῦθά ἐστιν ἐπίγραμμα· τῷ δὲ Ἀπόλλωνι οἱ Τεγεᾶται τῷ Ἀγυιεῖ τὰ ἀγάλματα ἐπ' αἰτίᾳ φασὶν ἱδρύσασθαι τοιᾷδε. Ἀπόλλωνα καὶ Ἄρ- τεμιν ἐπὶ πᾶσαν λέγουσι χώραν τιμωρεῖσθαι τῶν τότε ἀνθρώπων ὅσοι Λητοῦς, ἡνίκα εἶχεν ἐν τῇ γαστρί, πλανωμένης καὶ ἀφικομένης ἐς τὴν γῆν ἐκείνην οὐ- δένα ἐποιήσαντο αὐτῆς λόγον. ὡς δὲ ἄρα καὶ ἐς τὴν Τεγεατῶν ἐληλυθέναι τοὺς θεούς, ἐνταῦθα υἱὸν Τεγε- άτου Σκέφρον προσελθόντα τῷ Ἀπόλλωνι ἐν ἀπορρήτῳ διαλέγεσθαι πρὸς αὐτόν· Λειμὼν δὲ – ἦν δὲ καὶ ὁ Λειμὼν οὗτος Τεγεάτου τῶν παίδων – ὑπονοήσας ἔγκλημα ἔχειν ἐς ἑαυτὸν τὰ ὑπὸ Σκέφρου λεγόμενα, ἀποκτίννυσιν ἐπιδραμὼν τὸν ἀδελφόν. καὶ Λειμῶνα μὲν τοξευθέντα ὑπὸ Ἀρτέμιδος περιῆλθεν αὐτίκα ἡ δίκη τοῦ φόνου· Τεγεάτης δὲ καὶ Μαιρὰ τὸ μὲν παρ- αυτίκα Ἀπόλλωνι καὶ Ἀρτέμιδι θύουσιν, ὕστερον δὲ ἐπιλαβούσης ἀκαρπίας ἰσχυρᾶς ἦλθε μάντευμα ἐκ Δελ- φῶν Σκέφρον θρηνεῖν. καὶ ἄλλα τε ἐν τοῦ Ἀγυιέως τῇ ἑορτῇ δρῶσιν ἐς τιμὴν τοῦ Σκέφρου καὶ ἡ τῆς Ἀρτέμιδος ἱέρεια διώκει τινὰ ἅτε αὐτὴ τὸν Λειμῶνα ἡ Ἄρτεμις. λέγουσι δὲ καὶ ὅσοι Τεγεάτου τῶν παίδων ἐλείποντο, μετοικῆσαι σφᾶς ἑκουσίως ἐς Κρήτην, Κύ-
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Emmy Patsi-Garin: Επίτομο λεξικό Ελληνικής Μυθολογίας, εκδ. οίκος «Χάρη Πάτση», Αθήνα 1969