Εύνηος

Στην Αρχαία ελληνική μυθολογία ο Εύνηος (< εὑ- (πολύ, καλό) + ναῦς (πλοίο, γεν. νηός), "αυτός που έχει καλά πλοία" είτε "που πλέει (ταξιδεύει) καλά") ήταν βασιλιάς της Λήμνου, γιος του Ιάσονα και της Υψιπύλης, η οποία ήταν βασίλισσα της Λήμνου.

Εύνηος
Πληροφορίες ασχολίας
Οικογένεια
Γονείς	Ιάσονας και Υψιπύλη
Αδέλφια	Δηίπυλος

Ο μύθος

Ο Εύνηος γεννήθηκε κατά την εποχή που οι γυναίκες της Λήμνου είχαν σκοτώσει όλους τους άνδρες πάνω στο νησί, οπότε περνώντας οι Αργοναύτες κατά την εκστρατεία τους, απέκτησαν μαζί τους παιδιά. Δίδυμος αδελφός του ήταν ο Δηίπυλος ή Θόας ή Νεβρόφονος.

Η μητέρα του Ευνήου, η Υψιπύλη, εξορίστηκε από το νησί και πουλήθηκε ως σκλάβα στον Λυκούργο, βασιλιά της Νεμέας, επειδή αποκαλύφθηκε ότι είχε διασώσει τον πατέρα της Θόαντα κρύβωντάς τον μέσα σε ένα πιθάρι. Τότε ο Εύνηος και ο αδελφός του αποχωρίστηκαν από τη μητέρα τους. Μερικά χρόνια αργότερα έλαβαν μέρος στους αγώνες που οργάνωσαν στη Νεμέα οι Επτά επί Θήβας στη μνήμη του γιου του Λυκούργου Οφέλτη. Εκεί συνάντησαν την εξόριστη μητέρα τους Υψιπύλη, από απροσεξία της οποίας είχε σκοτωθεί ο Οφέλτης. Την Υψιπύλη έσωσε ο βασιλιάς του Άργους Άδραστος από την οργή του Λυκούργου. Ο Εύνηος την αντάλλαξε και την επανέφερε στη Λήμνο, όπου έγινε βασιλιάς.

Παρά το ότι ο Εύνηος δεν αναφέρεται ως ήρωας του Τρωικού Πολέμου, διατηρούσε φιλικές σχέσεις με τους συμμετέχοντες σε αυτόν. Τους προμήθευε κρασί, ενώ έδωσε στον Πάτροκλο ένα θαυμάσιο σκαλιστό κρατήρα και πήρε ως αντάλλαγμα δούλο τον Λυκάονα, γιο του Πριάμου, τον οποίο εξαγόρασε και απελευθέρωσε λίγο αργότερα ο Ηετίων.

Επωνυμίες

• Στην Αρχαία Αθήνα υπήρχαν οι "Εὐνεῖδαι", μία συντεχνία μουσικών (κιθαρωδών) λημνιακής καταγωγής, οι οποίοι επικαλούνταν τον Εύνηο ως πρόγονό τους.
• "Εὐνεῖδαι", κωμωδία του Κρατίνου (5ος αιώνας π.Χ.) που έχει σωθεί σε αποσπάσματα. Της έδωσε αυτό το όνομα από τα μέλη του χορού που ανήκαν στη συντεχνία των Ευνειδών.
• Ο αστεροειδής 7152 Εύνηος (7152 Euneus), που ανακαλύφθηκε το 1973 και ανήκει στην Τρωική Ομάδα, πήρε το όνομά του από τον μυθικό αυτό πρίγκηπα.

Αναφορές

• Βιβλιοθήκη Απολλοδώρου (I 9, 17).
• Ομήρου Ιλιάδα (Η 465 κ.ε., Ψ 742 κ.ε.).
• Κόιντου του Σμυρναίου «Τα μεθ' `Ομηρον» (IV 383).
• Στατίου Θηβαΐς (VI 343 και 644).
• Στράβωνος Γεωγραφία (I 2, 38).

Πηγές

• Lorenzo Rocci (1956). Vocabolario Greco-Italiano. Società Ed. Dante Alighieri srl. σελ. 800.  (Ιταλικά)