شرف

See also: سرف, شرق, سرق, and سرڤ

Arabic

Root
ش ر ف (š r f)
13 terms

Etymology 1

Pronunciation

• IPA^(key): /ʃa.ru.fa/

Verb

1. to be noble, to be highborn, to be illustrious, to be eminent, to be distinguished, to be high-ranking

Etymology 2

Pronunciation

• IPA^(key): /ʃar.ra.fa/

Verb

شَرَّفَ • (šarrafa) II (non-past يُشَرِّفُ (yušarrifu), verbal noun تَشْرِيف (tašrīf))

1. to make noble, to ennoble, to make illustrious, to make eminent, to elevate, to exalt, to honor

Conjugation

    Conjugation of شَرَّفَ (II, sound, full passive (?), verbal noun تَشْرِيف)

verbal noun الْمَصْدَر						تَشْرِيف tašrīf
active participle اِسْم الْفَاعِل						مُشَرِّف mušarrif
passive participle اِسْم الْمَفْعُول						مُشَرَّف mušarraf
active voice الْفِعْل الْمَعْلُوم
		singular الْمُفْرَد				dual الْمُثَنَّى			plural الْجَمْع
		1st person الْمُتَكَلِّم	2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب		2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب		1st person الْمُتَكَلِّم	2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب
past (perfect) indicative الْمَاضِي	m	شَرَّفْتُ šarraftu	شَرَّفْتَ šarrafta	شَرَّفَ šarrafa		شَرَّفْتُمَا šarraftumā	شَرَّفَا šarrafā		شَرَّفْنَا šarrafnā	شَرَّفْتُمْ šarraftum	شَرَّفُوا šarrafū
	f		شَرَّفْتِ šarrafti	شَرَّفَتْ šarrafat			شَرَّفَتَا šarrafatā			شَرَّفْتُنَّ šarraftunna	شَرَّفْنَ šarrafna
non-past (imperfect) indicative الْمُضَارِع الْمَرْفُوع	m	أُشَرِّفُ ʔušarrifu	تُشَرِّفُ tušarrifu	يُشَرِّفُ yušarrifu		تُشَرِّفَانِ tušarrifāni	يُشَرِّفَانِ yušarrifāni		نُشَرِّفُ nušarrifu	تُشَرِّفُونَ tušarrifūna	يُشَرِّفُونَ yušarrifūna
	f		تُشَرِّفِينَ tušarrifīna	تُشَرِّفُ tušarrifu			تُشَرِّفَانِ tušarrifāni			تُشَرِّفْنَ tušarrifna	يُشَرِّفْنَ yušarrifna
subjunctive الْمُضَارِع الْمَنْصُوب	m	أُشَرِّفَ ʔušarrifa	تُشَرِّفَ tušarrifa	يُشَرِّفَ yušarrifa		تُشَرِّفَا tušarrifā	يُشَرِّفَا yušarrifā		نُشَرِّفَ nušarrifa	تُشَرِّفُوا tušarrifū	يُشَرِّفُوا yušarrifū
	f		تُشَرِّفِي tušarrifī	تُشَرِّفَ tušarrifa			تُشَرِّفَا tušarrifā			تُشَرِّفْنَ tušarrifna	يُشَرِّفْنَ yušarrifna
jussive الْمُضَارِع الْمَجْزُوم	m	أُشَرِّفْ ʔušarrif	تُشَرِّفْ tušarrif	يُشَرِّفْ yušarrif		تُشَرِّفَا tušarrifā	يُشَرِّفَا yušarrifā		نُشَرِّفْ nušarrif	تُشَرِّفُوا tušarrifū	يُشَرِّفُوا yušarrifū
	f		تُشَرِّفِي tušarrifī	تُشَرِّفْ tušarrif			تُشَرِّفَا tušarrifā			تُشَرِّفْنَ tušarrifna	يُشَرِّفْنَ yušarrifna
imperative الْأَمْر	m		شَرِّفْ šarrif			شَرِّفَا šarrifā				شَرِّفُوا šarrifū
	f		شَرِّفِي šarrifī							شَرِّفْنَ šarrifna
passive voice الْفِعْل الْمَجْهُول
		singular الْمُفْرَد				dual الْمُثَنَّى			plural الْجَمْع
		1st person الْمُتَكَلِّم	2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب		2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب		1st person الْمُتَكَلِّم	2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب
past (perfect) indicative الْمَاضِي	m	شُرِّفْتُ šurriftu	شُرِّفْتَ šurrifta	شُرِّفَ šurrifa		شُرِّفْتُمَا šurriftumā	شُرِّفَا šurrifā		شُرِّفْنَا šurrifnā	شُرِّفْتُمْ šurriftum	شُرِّفُوا šurrifū
	f		شُرِّفْتِ šurrifti	شُرِّفَتْ šurrifat			شُرِّفَتَا šurrifatā			شُرِّفْتُنَّ šurriftunna	شُرِّفْنَ šurrifna
non-past (imperfect) indicative الْمُضَارِع الْمَرْفُوع	m	أُشَرَّفُ ʔušarrafu	تُشَرَّفُ tušarrafu	يُشَرَّفُ yušarrafu		تُشَرَّفَانِ tušarrafāni	يُشَرَّفَانِ yušarrafāni		نُشَرَّفُ nušarrafu	تُشَرَّفُونَ tušarrafūna	يُشَرَّفُونَ yušarrafūna
	f		تُشَرَّفِينَ tušarrafīna	تُشَرَّفُ tušarrafu			تُشَرَّفَانِ tušarrafāni			تُشَرَّفْنَ tušarrafna	يُشَرَّفْنَ yušarrafna
subjunctive الْمُضَارِع الْمَنْصُوب	m	أُشَرَّفَ ʔušarrafa	تُشَرَّفَ tušarrafa	يُشَرَّفَ yušarrafa		تُشَرَّفَا tušarrafā	يُشَرَّفَا yušarrafā		نُشَرَّفَ nušarrafa	تُشَرَّفُوا tušarrafū	يُشَرَّفُوا yušarrafū
	f		تُشَرَّفِي tušarrafī	تُشَرَّفَ tušarrafa			تُشَرَّفَا tušarrafā			تُشَرَّفْنَ tušarrafna	يُشَرَّفْنَ yušarrafna
jussive الْمُضَارِع الْمَجْزُوم	m	أُشَرَّفْ ʔušarraf	تُشَرَّفْ tušarraf	يُشَرَّفْ yušarraf		تُشَرَّفَا tušarrafā	يُشَرَّفَا yušarrafā		نُشَرَّفْ nušarraf	تُشَرَّفُوا tušarrafū	يُشَرَّفُوا yušarrafū
	f		تُشَرَّفِي tušarrafī	تُشَرَّفْ tušarraf			تُشَرَّفَا tušarrafā			تُشَرَّفْنَ tušarrafna	يُشَرَّفْنَ yušarrafna

Etymology 3

Pronunciation

• IPA^(key): /ʃa.raf/

Noun

شَرَف • (šaraf) m

1. verbal noun of شَرُفَ (šarufa) (form I)
2. elevated place
3. high rank, nobility, distinction, eminence, dignity
4. honor, glory

   Antonym: عَار (ʕār)

Declension

Declension of noun شَرَف (šaraf)

Singular	basic singular triptote
	Indefinite	Definite	Construct
Informal	شَرَف šaraf	الشَّرَف aš-šaraf	شَرَف šaraf
Nominative	شَرَفٌ šarafun	الشَّرَفُ aš-šarafu	شَرَفُ šarafu
Accusative	شَرَفًا šarafan	الشَّرَفَ aš-šarafa	شَرَفَ šarafa
Genitive	شَرَفٍ šarafin	الشَّرَفِ aš-šarafi	شَرَفِ šarafi

Derived terms

• شَرَفِيّ (šarafiyy, “honorary”)

Descendants

• → Azerbaijani: şərəf
• → Persian: شرف
• → Ottoman Turkish: شرف
  • Turkish: şeref
• → Uyghur: شەرەپ (sherep)
• → Uzbek: sharaf

Etymology 4

Pronunciation

• IPA^(key): /ʃu.ruf/

Noun

شُرُف • (šuruf) f pl

1. plural of شُرْفَة (šurfa)