blika

Icelandic

Etymology

From Old Norse blíkja, from Proto-Germanic *blīkaną (“to shine, gleam”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈplɪːka/

  Rhymes: -ɪːka

Noun

blika f (genitive singular bliku, nominative plural blikur)

1. a cirrostratus, a rain cloud
2. a veil of clouds (as can cover the sun)

Synonyms

• (cirrostratus): skýjablika

Derived terms

• blikur á lofti
• lítast á blikuna
• þokukennd blika (cirrostratus nebulosus)
• þráðablika (cirrostratus fibratus)

Verb

blika (weak verb, third-person singular past indicative blikaði, supine blikað)

1. to gleam, twinkle
2. (of the air or sky or impersonal) to look as if heavy weather is coming

Conjugation

blika — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að blika
supine (sagnbót)		blikað
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		blikandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég blika	við blikum	present (nútíð)	ég bliki	við blikum
	þú blikar	þið blikið		þú blikir	þið blikið
	hann, hún, það blikar	þeir, þær, þau blika		hann, hún, það bliki	þeir, þær, þau bliki
past (þátíð)	ég blikaði	við blikuðum	past (þátíð)	ég blikaði	við blikuðum
	þú blikaðir	þið blikuðuð		þú blikaðir	þið blikuðuð
	hann, hún, það blikaði	þeir, þær, þau blikuðu		hann, hún, það blikaði	þeir, þær, þau blikuðu
imperative (boðháttur)	blika (þú)	blikið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	blikaðu	blikiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

Noun

blika n

1. indefinite genitive plural of blik

Noun

blika m

1. indefinite accusative singular of bliki
2. indefinite dative singular of bliki
3. indefinite genitive singular of bliki
4. indefinite accusative plural of bliki
5. indefinite genitive plural of bliki