elektron

From Wiktionary, the free dictionary
Archived revision by WingerBot (talk | contribs) as of 09:31, 2 June 2024.
Jump to navigation Jump to search
See also: Elektron and elektrón

Afrikaans

Pronunciation

  • Audio:(file)

Noun

elektron (plural elektrone)

  1. (physics) electron

Czech

Czech Wikipedia has an article on:
Wikipedia cs

Etymology

Borrowed from English electron.[1]

Pronunciation

Noun

elektron m inan

  1. (physics) electron (elementary particle)
  2. electron (alloy of magnesium and aluminum)

Declension

Derived terms

References

  1. ^ Jiří Rejzek (2007) “elektron”, in Český etymologický slovník (in Czech), Leda

Further reading

  • elektron”, in Příruční slovník jazyka českého (in Czech), 1935-1957
  • elektron”, in Slovník spisovného jazyka českého (in Czech), 1960–1971, 1989
  • elektron”, in Internetová jazyková příručka (in Czech)

Danish

Danish Wikipedia has an article on:
Wikipedia da

Pronunciation

Noun

elektron c (singular definite elektronen, plural indefinite elektroner)

  1. electron

Declension

References

Dutch

Dutch Wikipedia has an article on:
Wikipedia nl

Alternative forms

Etymology

Borrowed from English electron. Equivalent to a blend of elektro- +‎ ion, subsequently analysable as elektro- +‎ -on.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˌeːˈlɛk.trɔn/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: elek‧tron

Noun

elektron n (plural elektronen, diminutive elektrontje n or elektronnetje n)

  1. electron (the negatively charged subatomic particles that orbit nuclei of atoms)

Derived terms

Descendants

  • Indonesian: elektron

Esperanto

Noun

elektron

  1. accusative singular of elektro

Hungarian

 elektron on Hungarian Wikipedia

Pronunciation

  • IPA(key): [ˈɛlɛktron]
  • Hyphenation: elekt‧ron
  • Rhymes: -on

Noun

elektron (countable and uncountable, plural elektronok)

  1. (physics) electron (negatively charged subatomic particle)
  2. (chemistry) electron (alloys of magnesium and other metals, like aluminum or zinc, that were manufactured by the German company Chemische Fabrik Griesheim-Elektron)

Declension

Inflection (stem in -o-, back harmony)
singular plural
nominative elektron elektronok
accusative elektront elektronokat
dative elektronnak elektronoknak
instrumental elektronnal elektronokkal
causal-final elektronért elektronokért
translative elektronná elektronokká
terminative elektronig elektronokig
essive-formal elektronként elektronokként
essive-modal
inessive elektronban elektronokban
superessive elektronon elektronokon
adessive elektronnál elektronoknál
illative elektronba elektronokba
sublative elektronra elektronokra
allative elektronhoz elektronokhoz
elative elektronból elektronokból
delative elektronról elektronokról
ablative elektrontól elektronoktól
non-attributive
possessive - singular
elektroné elektronoké
non-attributive
possessive - plural
elektronéi elektronokéi
Possessive forms of elektron
possessor single possession multiple possessions
1st person sing. elektronom elektronjaim
2nd person sing. elektronod elektronjaid
3rd person sing. elektronja elektronjai
1st person plural elektronunk elektronjaink
2nd person plural elektronotok elektronjaitok
3rd person plural elektronjuk elektronjaik

Derived terms

Compound words

Further reading

  • (particle): elektron in Bárczi, Géza and László Országh. A magyar nyelv értelmező szótára (“The Explanatory Dictionary of the Hungarian Language”, abbr.: ÉrtSz.). Budapest: Akadémiai Kiadó, 1959–1962. Fifth ed., 1992: →ISBN
  • (alloy): elektron in Bárczi, Géza and László Országh. A magyar nyelv értelmező szótára (“The Explanatory Dictionary of the Hungarian Language”, abbr.: ÉrtSz.). Budapest: Akadémiai Kiadó, 1959–1962. Fifth ed., 1992: →ISBN
  • elektron in Nóra Ittzés, editor, A magyar nyelv nagyszótára [A Comprehensive Dictionary of the Hungarian Language] (Nszt.), Budapest: Akadémiai Kiadó, 2006–2031 (work in progress; published a–ez as of 2024).

Indonesian

Indonesian Wikipedia has an article on:
Wikipedia id

Etymology

From Dutch elektron, electron, from English electron.

Pronunciation

  • IPA(key): [ˈɛlɛk̚trɔn]
  • Hyphenation: èlèk‧tron

Noun

èlèktron (first-person possessive elektronku, second-person possessive elektronmu, third-person possessive elektronnya)

  1. (physics) electron: The subatomic particle having a negative charge and orbiting the nucleus; the flow of electrons in a conductor constitutes electricity.

Hyponyms

Further reading

Italian

Italian Wikipedia has an article on:
Wikipedia it

Noun

elektron m (uncountable)

  1. Alternative form of electron

Malay

Etymology

From English electron, from Ancient Greek ἤλεκτρον (ḗlektron).

Pronunciation

Noun

elektron (plural elektron-elektron)

  1. (physics) electron (the negatively charged subatomic particles that orbit atoms)

Norwegian Bokmål

Norwegian Wikipedia has an article on:
Wikipedia no

Etymology

From English electric +‎ -on.

Noun

elektron n (definite singular elektronet, indefinite plural elektron or elektroner, definite plural elektrona or elektronene)

  1. (physics) an electron

References

Norwegian Nynorsk

Norwegian Nynorsk Wikipedia has an article on:
Wikipedia nn

Etymology

From English electric +‎ -on.

Noun

elektron n (definite singular elektronet, indefinite plural elektron, definite plural elektrona)

  1. (physics) an electron

References

Polish

Polish Wikipedia has an article on:
Wikipedia pl

Pronunciation

Etymology 1

Borrowed from English electron.

Noun

elektron m inan

  1. (particle physics) electron (the negatively charged subatomic particles that orbit atoms)
    Coordinate term: antyelektron
Derived terms
adjective

Etymology 2

Borrowed from Ancient Greek ἤλεκτρον (ḗlektron). Doublet of elektrum.

Noun

elektron m inan

  1. electrum (alloy of gold and silver)
    Synonym: elektrum
  2. electrum (mineral)
    Synonym: elektrum
  3. Elektron (the registered trademark of a wide range of magnesium alloys manufactured by a British company Magnesium Elektron Limited)
Declension

Further reading

  • elektron in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • elektron in Polish dictionaries at PWN

Serbo-Croatian

Pronunciation

  • IPA(key): /elěktroːn/
  • Hyphenation: e‧lek‧tron

Noun

elèktrōn m (Cyrillic spelling елѐктро̄н)

  1. (physics) electron

Declension

Slovene

Etymology 1

Pronunciation

Noun

elektrọ́n m inan

  1. electron
Inflection
The diacritics used in this section of the entry are non-tonal. If you are a native tonal speaker, please help by adding the tonal marks.
Masculine inan., hard o-stem
nom. sing. elektrón
gen. sing. elektróna
singular dual plural
nominative
(imenovȃlnik)
elektrón elektróna elektróni
genitive
(rodȋlnik)
elektróna elektrónov elektrónov
dative
(dajȃlnik)
elektrónu elektrónoma elektrónom
accusative
(tožȋlnik)
elektrón elektróna elektróne
locative
(mẹ̑stnik)
elektrónu elektrónih elektrónih
instrumental
(orọ̑dnik)
elektrónom elektrónoma elektróni

Etymology 2

Pronunciation

Noun

elẹ̑ktron m inan

  1. electrum (alloy of gold and silver)
Inflection
The diacritics used in this section of the entry are non-tonal. If you are a native tonal speaker, please help by adding the tonal marks.
Masculine inan., hard o-stem
nominative eléktron
genitive eléktrona
singular
nominative
(imenovȃlnik)
eléktron
genitive
(rodȋlnik)
eléktrona
dative
(dajȃlnik)
eléktronu
accusative
(tožȋlnik)
eléktron
locative
(mẹ̑stnik)
eléktronu
instrumental
(orọ̑dnik)
eléktronom

Further reading

  • elektron”, in Slovarji Inštituta za slovenski jezik Frana Ramovša ZRC SAZU, portal Fran

Swedish

Swedish Wikipedia has an article on:
Wikipedia sv

Pronunciation

Noun

elektron c

  1. (physics) electron (the negatively charged subatomic particles that orbit atoms)

Declension

Declension of elektron 
Singular Plural
Indefinite Definite Indefinite Definite
Nominative elektron elektronen elektroner elektronerna
Genitive elektrons elektronens elektroners elektronernas

Turkish

Etymology

Borrowed from French électron.

Pronunciation

Noun

elektron (definite accusative elektronu, plural elektronlar)

  1. (physics) electron (the negatively charged subatomic particles that orbit atoms)