λαϊκός

Ancient Greek

Etymology

From λᾱός (lāós, “people”) +‎ -ικός (-ikós).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /laː.i.kós/ → /la.iˈkos/ → /la.iˈkos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /laː.i.kós/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /la.iˈkos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /la.iˈkos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /la.iˈkos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /la.iˈkos/

Adjective

λᾱϊκός • (lāïkós) m (feminine λᾱϊκή, neuter λᾱϊκόν); first/second declension

1. of or from the people, common
2. unofficial, civilian
3. not consecrated or holy
4. (nominalized) layman

Declension

First and second declension of λᾱϊ̆κός; λᾱϊ̆κή; λᾱϊ̆κόν (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		λᾱϊ̆κός lāïkós	λᾱϊ̆κή lāïkḗ	λᾱϊ̆κόν lāïkón		λᾱϊ̆κώ lāïkṓ	λᾱϊ̆κᾱ́ lāïkā́	λᾱϊ̆κώ lāïkṓ		λᾱϊ̆κοί lāïkoí	λᾱϊ̆καί lāïkaí	λᾱϊ̆κᾰ́ lāïká
Genitive		λᾱϊ̆κοῦ lāïkoû	λᾱϊ̆κῆς lāïkês	λᾱϊ̆κοῦ lāïkoû		λᾱϊ̆κοῖν lāïkoîn	λᾱϊ̆καῖν lāïkaîn	λᾱϊ̆κοῖν lāïkoîn		λᾱϊ̆κῶν lāïkôn	λᾱϊ̆κῶν lāïkôn	λᾱϊ̆κῶν lāïkôn
Dative		λᾱϊ̆κῷ lāïkôi	λᾱϊ̆κῇ lāïkêi	λᾱϊ̆κῷ lāïkôi		λᾱϊ̆κοῖν lāïkoîn	λᾱϊ̆καῖν lāïkaîn	λᾱϊ̆κοῖν lāïkoîn		λᾱϊ̆κοῖς lāïkoîs	λᾱϊ̆καῖς lāïkaîs	λᾱϊ̆κοῖς lāïkoîs
Accusative		λᾱϊ̆κόν lāïkón	λᾱϊ̆κήν lāïkḗn	λᾱϊ̆κόν lāïkón		λᾱϊ̆κώ lāïkṓ	λᾱϊ̆κᾱ́ lāïkā́	λᾱϊ̆κώ lāïkṓ		λᾱϊ̆κούς lāïkoús	λᾱϊ̆κᾱ́ς lāïkā́s	λᾱϊ̆κᾰ́ lāïká
Vocative		λᾱϊ̆κέ lāïké	λᾱϊ̆κή lāïkḗ	λᾱϊ̆κόν lāïkón		λᾱϊ̆κώ lāïkṓ	λᾱϊ̆κᾱ́ lāïkā́	λᾱϊ̆κώ lāïkṓ		λᾱϊ̆κοί lāïkoí	λᾱϊ̆καί lāïkaí	λᾱϊ̆κᾰ́ lāïká
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		λᾱϊ̆κῶς lāïkôs				λᾱϊ̆κώτερος lāïkṓteros				λᾱϊ̆κώτᾰτος lāïkṓtatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

• Greek: λαϊκός (laïkós)
• Latin: lāicus (see there for further descendants)

Further reading

• λαϊκός in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• “λαϊκός”, in ΛΟΓΕΙΟΝ [Logeion] Dictionaries for Ancient Greek and Latin (in English, French, Spanish, German, Dutch and Chinese), University of Chicago, since 2011
• “λαϊκός”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press

Greek

Etymology

From Ancient Greek λᾱϊκός (lāïkós, “of the people”), from λᾱός (lāós, “crowd, people”).

Pronunciation

• IPA^(key): /la.iˈkos/

Adjective

λαϊκός • (laïkós) m (feminine λαϊκή, neuter λαϊκό)

1. popular, people's (people’s) (relating to the people)

   Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας ― Laïkí Dimokratía tis Kínas ― People's Republic of China

2. folk (customs, dance, etc.)

   λαϊκά τραγούδια ― laïká tragoúdia ― folk songs

3. lay, secular (not ecclesiastical, nonclergy)
4. working class, lower class
5. vulgar, cheap (goods, clothing, etc.)
6. (lexicography) colloquial, common (words, language)

   Synonym: (dictionary abbreviation) λαϊκ. (laïk.)

Declension

Declension of λαϊκός

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	λαϊκός •	λαϊκή •	λαϊκό •	λαϊκοί •	λαϊκές •	λαϊκά •
genitive	λαϊκού •	λαϊκής •	λαϊκού •	λαϊκών •	λαϊκών •	λαϊκών •
accusative	λαϊκό •	λαϊκή •	λαϊκό •	λαϊκούς •	λαϊκές •	λαϊκά •
vocative	λαϊκέ •	λαϊκή •	λαϊκό •	λαϊκοί •	λαϊκές •	λαϊκά •
derivations	Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο λαϊκός, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο λαϊκός, etc.)

Degrees of comparison by suffixation

comparative	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	λαϊκότερος •	λαϊκότερη •	λαϊκότερο •	λαϊκότεροι •	λαϊκότερες •	λαϊκότερα •
genitive	λαϊκότερου •	λαϊκότερης •	λαϊκότερου •	λαϊκότερων •	λαϊκότερων •	λαϊκότερων •
accusative	λαϊκότερο •	λαϊκότερη •	λαϊκότερο •	λαϊκότερους •	λαϊκότερες •	λαϊκότερα •
vocative	λαϊκότερε •	λαϊκότερη •	λαϊκότερο •	λαϊκότεροι •	λαϊκότερες •	λαϊκότερα •
derivations	relative superlative: ο + comparative forms (eg "ο λαϊκότερος", etc)
Absolute superlative	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	λαϊκότατος •	λαϊκότατη •	λαϊκότατο •	λαϊκότατοι •	λαϊκότατες •	λαϊκότατα •
genitive	λαϊκότατου •	λαϊκότατης •	λαϊκότατου •	λαϊκότατων •	λαϊκότατων •	λαϊκότατων •
accusative	λαϊκότατο •	λαϊκότατη •	λαϊκότατο •	λαϊκότατους •	λαϊκότατες •	λαϊκότατα •
vocative	λαϊκότατε •	λαϊκότατη •	λαϊκότατο •	λαϊκότατοι •	λαϊκότατες •	λαϊκότατα •

Related terms

• αντιλαϊκός (antilaïkós, “unpopular”)
• λαϊκός m (laïkós, “layman”)
• λαϊκή f (laïkí, “street market”)
• λαϊκά n pl (laïká, “folksong, folk music”)

Noun

λαϊκός • (laïkós) m (plural λαϊκοί)

1. layman

Declension

Declension of λαϊκός

	singular	plural
nominative	λαϊκός •	λαϊκοί •
genitive	λαϊκού •	λαϊκών •
accusative	λαϊκό •	λαϊκούς •
vocative	λαϊκέ •	λαϊκοί •