konjugacio

Esperanto

 Substantivo

Kazo	Ununombro	Plurnombro
Nominativo	konjugacio	konjugacioj
Akuzativo	konjugacion	konjugaciojn

Deveno

el la latina vorto " coniugātiō " ^→ la (= kunigado), siavice el la latina vorto " coniugō " ^→ la (= kunigi)

Elparolo

• IFA:  kon.ju.ga.ˈt͡si.o 

Sono :

(

lingvo -eo-

)

(dosiero)

Signifoj

1. (lingvoscienco) fleksio aŭ ŝanĝo de vorta formo de verboj laŭ cirkonstancoj kiel tempo (tenso), gramatika modo, gramatika persono, nombro, genro kaj gramatika voĉo

   Rimarkoj: Amplekso de konjugacio diversas laŭ lingvo, en Esperanto nur tenso kaj modo afekcias la formon de verbo. En certaj lingvoj konjugacio forestas. Per vortfarado el la verbo konstruataj participoj povas ankaŭ esti komprenataj kiel konjugaciaj formoj, tamen tiuj participoj siavice povas obei fleksion konkorde al la rezulta vortspeco do deklinacion.

Hiperonimoj

fleksio

Hiponimoj

tenso, participo

Vidu ankaŭ

• verbo, fleksio, deklinacio, tenso, participo

Tradukoj

   

angla: conjugation → en franca: conjugaison → fr germana: Konjugation → de Kotavao: etekara

rusa: спряжение → ru sveda: konjugation → sv komuna taja: การผันกริยา → th

Referencoj kaj literaturo

•  konjugacio
• Ĉefred. G. Waringhien, Plena Ilustrita Vortaro de Esperanto (PIV), SAT: Paris, 2005 -- kapvorto "konjugacio".
• Majstro, la Esperanta multlingva tradukvortaro: „konjugacio“.
• La Simpla Vortaro, „konjugacio“.
• EORU, Granda Vortaro de Boriso Kondratjev: „konjugacio“.
• Tatoeba, la fraza tradukvortaro, frazoj kun tradukoj al aliaj lingvoj "konjugacio"