نورالدین مدرسی چهاردهی

نورالدین مدرسی چهاردهی (زادۀ ۱۲۹۷ در کربلا - درگذشتۀ ۱۳۷۶ در تهران) دین شناس و پژوهشگر تجربی تاریخ ادیان بود. وی به سبب پژوهش‌های تجربی‌اش بر روی دین یارسان و نیز سلسله‌های خاکسار و نعمت‌اللهی شناخته شده‌است. ایشان پس از تشرف به سلسله خاکسار جلالی در عهد جناب بهارعلیشاه خاکسار و پس از ورود به تهران به محضر عارف بی همتا کیوان قزوینی بار یافته و ربوده او میگردد. تاثیر کیوان قزوینی بر نورالدین جوان و تاثیر نورالدین بر کیوان باعث میگردد او به تربیت معنوی نورالدین همت گماشته و سپس وی را وصی طریقتی خود بجهت آثار علمی و عملیش نماید همو قطعه زمینی در گیلان و قبرستان داراب را ابتیاع و به حفظ و توسعه بنای پیر راهش همت میگمارد.

زندگی

نورالدین مدرسی چهاردهی در کربلا به دنیا آمد. خانوادۀ او در زمان کودکی وی به گیلان مهاجرت کرد. روحیه جستجوی گری که در نورالدین جوان بود باعث گردید با مدد پیر راه و البته همت خیر از ارواح شامخه اولیاءالله به بررسی دقیق تمامی سلسله های صوفیه و غیره پرداخته ، آثار آنان را با نگاه تیزبین از نظر بگذراند. ایشان اکثر سلاسل شیعه و اهل سنت صوفیه را عملا و با ذکر و فکر همچون خاکسار جلالی، نعمه اللهی، ذهبیه، نقشبندیه، مسیحیت، یهودیت(با ترجمه احوال و آثار علمی ایشان) طی طریق نمود و در انتها بدون هر گونه تعصب بهترین سلوک را مربوط به شیعه جعفری معرفی نمود.

آثار

از احسا تا کرمان، «خاکسار و اهل حق»، «اسرار فرق خاکسار و اهل حق»، «ارتباط با ارواح» و «سلسله‌های صوفیه ایران» درویش کیست درویشی چیست( گلبانگ مغز) کتابهای چند گانه در مورد(باب کیست، بها کیست، اسپریتیزم و آثار دیگراز کتاب‌های تألیفی او هستند. ایشان پس از عمری تلاش علمی و عملی در سال ۱۳۷۵ به عالم معنا پرواز و در بهشت زهرا مدفون گردیدند. وصی ایشان جهت چاپ و نشر آثار فکری و تحقیقی خود و استادش فرزندش مسعود رضا مدرسی چهاردهی است..